Chrześcijański Praktyk Nauki Mark Unger pozuje do portretu w swoim domu, wtorek, Aug. 29, 2006, w Ashland, Mass. W przypadku Christian Scientists i innych, którzy optują za alternatywną opieką albo z osobistych preferencji lub przekonań religijnych, państwo musi zdecydować, czy opieka zdrowotna zawsze równa się opiece medycznej. Chrześcijańscy Naukowcy chcą być pewni, że państwo uznaje uzdrawianie duchowe za wiarygodne pokrycie zdrowotne. (AP Photo/Steven Senne, za zgodą The Associated Press)
Chrześcijańscy Naukowcy – członkowie Kościoła Chrystusa, Naukowca – są wyznaniem, które uczy uzdrawiania poprzez modlitwę, a nie tradycyjną medycynę i terapie medyczne.
Ta wiara doprowadziła do wielu spraw sądowych przeciwko rodzicom chorych dzieci za niezabezpieczenie właściwego leczenia dla nich. (Podobne sprawy trafiły do sądów z udziałem Świadków Jehowy, którzy odmawiają transfuzji krwi dla swoich dzieci.)
Chrześcijańscy Naukowcy popierają uzdrawianie poprzez modlitwę
Dokładne dane dotyczące liczby praktykujących nie są znane, ponieważ kościół z siedzibą w Bostonie ma zakaz publikowania danych dotyczących liczby członków na mocy Podręcznika Kościoła Matki, zasad wewnętrznego zarządzania napisanych przez Mary Baker Eddy, która założyła kościół w 1879 r.
Koncepcja uzdrawiania poprzez modlitwę wywodzi się z nalegań Eddy, że ciało człowieka nie jest prawdziwe. Dlatego choroba nie może istnieć naprawdę. Choroba jest raczej symptomem fałszywych myśli. Modlitwa jest narzędziem, dzięki któremu umysł odrzuca takie myśli i gdy jest właściwie zestrojony z Boskim Umysłem, pozwala na pełne uzdrowienie. Aby nauczyć się uzdrawiać poprzez modlitwę, wierzący musi przejść przez zatwierdzony przez kościół kurs szkoleniowy w zakresie metafizycznego uzdrawiania modlitwą.
Precedensy ogólnie ustanowiły prawo dorosłych do podejmowania własnych decyzji medycznych, ale sądy są mniej niechętne do popierania takiego wyboru, gdy może on skutkować krzywdą dzieci.
Stany wydają religijne zwolnienia z praw dotyczących leczenia dzieci
W dużej mierze z powodu skazania w 1967 r. Dorothy Sheridan z Cape Cod pod zarzutem nieumyślnego spowodowania śmierci za to, że nie szukała pomocy medycznej dla swojej pięcioletniej córki, kościół lobbował, aby uzyskać zwolnienie od stanowych praw dotyczących zaniedbań medycznych w Massachusetts. Zwolnienie zostało przyznane w 1971 r. i obecnie pozostaje w księgach.
W 1974 r. Departament Zdrowia, Edukacji i Opieki Społecznej wydał orzeczenie wymagające od państw albo uchwalenia zwolnień od przepisów dotyczących leczenia dzieci w oparciu o zwolnienia religijne, albo utraty funduszy federalnych. W rezultacie 44 stany ostatecznie uchwaliły prawa pozwalające rodzicom na odmowę leczenia na podstawie ich członkostwa w kościołach unikających leczenia.
W 1983 roku Departament Zdrowia, działając zgodnie ze wskazówkami Kongresu, przeniósł się, by uczynić przejście takich środków dobrowolnym. W przypadku braku orzeczenia federalnego, zakres, w jakim członkowie mogą być pociągnięci do odpowiedzialności za niepowodzenie w poszukiwaniu pomocy medycznej, został przekazany państwom, których sądy wydały kontrowersyjne i sprzeczne orzeczenia.
Rodzice skazani za zaniedbanie dziecka, odmawiający podjęcia leczenia
Kwestia ta powróciła publicznie w 1984 roku wraz ze śmiercią Robyn Twitchell w Massachusetts. Po tym, jak dwulatka zmarła z powodu niedrożności jelit, jej rodzice zostali oskarżeni i ostatecznie skazani za nieumyślne zabójstwo z powodu zaniedbania.
Bez ryzyka, że wyrok zostanie podtrzymany w apelacji i stanie się prawnym precedensem, Kościół zdecydował się nie składać apelacji, która opierałaby się na twierdzeniu, że rodzice byli technicznie zwolnieni z takiego oskarżenia z powodu swoich nauk religijnych.
William i Christine Hermansonowie z Florydy zostali oskarżeni i skazani za przestępstwo znęcania się nad dzieckiem i morderstwo trzeciego stopnia za odmowę podania insuliny ich córce, zdiagnozowanej cukrzycy, która zmarła w 1986 roku. Stanowy Sąd Najwyższy uchylił jednak ich wyrok skazujący, uzasadniając to tym, że prawne upoważnienia do zwolnień religijnych były ze sobą sprzeczne do tego stopnia, że „zwykły człowiek” nie mógł odpowiednio określić swojej odpowiedzialności w świetle prawa.
W przeciwieństwie do tego, Sąd Najwyższy Kalifornii wykazał inną skłonność do orzekania w połączonych sprawach Laurie Walker, Elliota i Lisy Glaser oraz Marka i Susan Rippberger, oskarżonych i skazanych oddzielnie w związku ze śmiercią ich dzieci.
Sąd Najwyższy mówi, że wolność religijna kończy się w przypadku zagrożenia życia dziecka
W trakcie rozpatrywania sprawy Walker v. Stan Kalifornia w 1988 r. Stan Kalifornia stwierdził, że wolność religijna kończy się w przypadku zagrożenia życia dziecka. State of California w 1988 r., stanowy sąd najwyższy orzekł, że praktykujący uzdrawianie modlitwą ponoszą ciężar określenia, kiedy nie są już chronieni w ramach zwolnienia religijnego.
Do tej pory jedyne działania Sądu Najwyższego USA w tej dziedzinie nie były korzystne dla chrześcijańskich scjentystów.
W 1993 r. sądy Minnesoty przyznały Douglasowi Lundmanowi 1.Kościół odwołał się od tej decyzji.
Odrzucając sprawę, sąd napisał: „Chociaż można wierzyć w co się chce, wolność religijna kończy się, gdy czyjeś postępowanie narusza prawo, na przykład narażając życie dziecka.”
Ten artykuł został pierwotnie opublikowany w 2009 r. Thurman Hart jest wykładowcą adiunktem nauk politycznych na Uniwersytecie Miejskim w New Jersey.
Wyślij opinię na temat tego artykułu