Czasami starszy nastolatek tak bardzo wymyka się spod kontroli, że konieczne są drastyczne kroki. Czy powinieneś doradzić rodzicom, aby wyrzucili swoje dziecko z domu? Jakie są inne możliwości?
Dr Jim Newheiser, pastor w Grace Bible Church w Escondido, CA, i dr Bob Barnes, prezes Sheridan House Family Ministries, programu leczenia nastolatków w Fort Lauderdale, FL, odpowiadają na typowe obawy, które można usłyszeć od rodziców.1 Dr Newheiser mówi również na podstawie własnego doświadczenia posiadania zbuntowanego nastoletniego syna, który zaangażował się w pewne grzeszne i niebezpieczne działania.
Wspólne obawy rodziców:
- „Nie mogę zmusić mojego dziecka do dokonywania właściwych wyborów.”
- „Nie mam czasu ani energii, by się tym zajmować.”
- „Konsekwencje, które mu daję, nie działają. Co jeszcze mogę zrobić?”
- „Czy powinienem wezwać na niego władze?”
- „Czy to w porządku wyrzucić moje dziecko?”
- „Jeśli wyrzucę go z domu, gdzie on pójdzie? A co jeśli jest nieletni?”
- „Boję się, że moje dziecko nigdy nie wróci.”
- Uwagi końcowe
- Sign up for your FREE newsletter!
- Footnotes:
„Nie mogę zmusić mojego dziecka do dokonywania właściwych wyborów.”
Dr Newheiser: Rodzice są odpowiedzialni za egzekwowanie Bożych standardów w swoich własnych domach. Mają prawo upewnić się, że ich dziecko nie używa Internetu do oglądania pornografii, że nie przyprowadza do domu dziewczyny, że nie nadużywa substancji odurzających. To są warunki życia w ich domu. Rodzice nie są ostatecznie odpowiedzialni za wybory, których dokonują ich dzieci. Rozróżnienie polega na tym, że nawet jeśli rodzice dokładają wszelkich starań, aby kontrolować zachowanie dziecka, kiedy jest ono już młodym dorosłym, może wyjść z domu; może znaleźć narkotyki; może uprawiać seks; rodzice nie mogą przykuć go do swojego pokoju.
„Nie mam czasu ani energii, by się tym zajmować.”
Dr Newheiser: Kiedy rodzice zdają sobie sprawę, że mają do czynienia z buntem, potrzeba ogromnego wysiłku, aby utrzymać się na szczycie sytuacji. Rodzice muszą zrezygnować ze swojego czasu i wolności, ale też zdać sobie sprawę, że czas na zajęcie się tym jest zazwyczaj bardzo krótki, kiedy to się dzieje. W perspektywie reszty życia dziecka i reszty ich życia, może to być kwestia miesięcy, roku lub dwóch – kluczowy czas, w którym naprawdę muszą chronić swoje dziecko przed tymi złymi wpływami.
„Konsekwencje, które mu daję, nie działają. Co jeszcze mogę zrobić?”
Dr Barnes: Są chwile, kiedy wszystkie usługi muszą się wyłączyć. Rodzice muszą powiedzieć swojemu dziecku: „Bardzo cię kocham, ale traktujesz mnie teraz jak służącą, a ja nie jestem tu po to, by być twoją służącą. Dopóki nie usiądziemy przy tym stole i nie porozmawiamy o tym, jakie są granice, usługi są zamknięte. Możesz robić swoje własne jedzenie i robić swoje własne pranie.”
Dr Newheiser: Rodzice muszą podjąć wszelkie działania, jakie są konieczne. Jeśli oznacza to zmianę szkoły, jeśli oznacza to, że nigdy nie schodzi im z oczu w centrum handlowym, muszą kontrolować zachowanie, które jest niegodziwe z całą mocą i narzędziami, które mają. Ponieważ mój syn stracił nasze zaufanie przez to, że był zwodniczy i robił rzeczy, które były wyraźnie sprzeczne z biblijnymi standardami i naszymi rodzinnymi standardami, przez kilka lat był na krótkim łańcuchu, albo do mojej żony, albo do mnie. Musieliśmy naprawdę ograniczyć go od przyjaciół i wpływów, które wciągały go w zło, aby chronić go przed rzeczami, które były wyraźnie bardzo złe.
„Czy powinienem wezwać na niego władze?”
Dr Newheiser: Jeśli dziecko popełnia przestępstwa, to jedną z opcji byłoby po prostu pozwolić systemowi, w tym poprawczakowi, na wyciągnięcie konsekwencji za jego przestępstwa, na które zasługuje, zamiast próbować go z tego wyciągnąć.
Dr Barnes: Jeśli dziecko osiągnęło punkt, w którym robi coś nielegalnego, zadzwoniłbym na policję. A kiedy dziecko powie: „Nie mogę uwierzyć, że mi to zrobiłeś”, „Nie, to ty to zrobiłeś. Nie miałam innego wyjścia, dla twojego bezpieczeństwa, dla twojej przyszłości, dla tego domu. Kiedy przyniosłaś to do naszego domu, zadzwoniłaś na policję.”
„Czy to w porządku wyrzucić moje dziecko?”
Dr Newheiser: Jeśli dziecko ma osiemnaście lat lub więcej, rodzic ma prawo wyrzucić je z domu. Wiem, że niektórym rodzicom jest bardzo trudno to zrobić, ale jeśli to dziecko popełnia zło pod ich dachem i szkodzi innym, to jego wybory spowodowały wyrzucenie go z domu, a nie ich.
Powód, jaki podaje Pan, jest taki, że ma to na celu ochronę innych osób w rodzinie, aby nie miały one szkodliwego wpływu. Jedno dziecko w dużej rodzinie, które jest uzależnione od narkotyków, niemoralności i przestępczości, może mieć taki wpływ na innych. Sytuacja może być tak okropna, że lepiej będzie dla rodziny, jeśli to dziecko zostanie usunięte, aby uratować resztę.
„Jeśli wyrzucę go z domu, gdzie on pójdzie? A co jeśli jest nieletni?”
Dr Newheiser: W przypadku nieletniego dziecka nadal mieszkającego w domu, prawnie rodzice są zobowiązani do zapewnienia mu jedzenia, ubrania i schronienia, ale to nie znaczy, że musi to być wytworne ubranie, wykwintne jedzenie i w ich domu.
W naszej książce When Good Kids Make Bad Choices (Kiedy dobre dzieci dokonują złych wyborów) mamy dodatek o domach dziecka i ranczach dla dzieci, które wymykają się spod kontroli lub są niepoprawne, a także o szkołach wojskowych, jako swego rodzaju ostateczność dla rodziców. Te miejsca odniosły niesamowity sukces, przynajmniej w uzyskaniu zewnętrznej kontroli nad tymi dziećmi w sensie zmuszania ich do wykonywania pracy i środowiska silnej dyscypliny. Przynosi to również ulgę rodzinie. To byłaby ostatnia deska ratunku. Powiedziałbym, że zanim rodzina dojdzie do tego punktu, powinna wykorzystać inne zasoby, w tym zasoby kościoła, rodziny i przyjaciół, aby spróbować zapanować nad sytuacją.
„Boję się, że moje dziecko nigdy nie wróci.”
Dr Newheiser: Podobnie jak w biblijnej historii o synu marnotrawnym, widziałem przypadki, w których młodzi mężczyźni, a zwłaszcza młode kobiety, które zostały wyrzucone z domu w wieku osiemnastu, dziewiętnastu lat, wyruszyły w świat, odkryły, że nie jest tam tak dobrze, przeżyły ciężkie chwile, a potem Pan przyprowadził je do domu.
Uwagi końcowe
Oczywiście, nie każde dziecko wraca do domu. To właśnie sprawia, że pytanie o to, jak doradzić rodzicowi, którego nastolatek całkowicie wymknął się spod kontroli, jest trudne. I jak widać, to, jak zareagujesz, zależy od wielu czynników. Ten artykuł ma na celu dostarczenie wskazówek i sugestii.
What suggestions do you have for other pastors reading this who are facing similar situations?
Footnotes:
- Church Initiative interviews with Jim Newheiser, June 2010, and Bob Barnes, August 2010.
As editorial director, Kathy upholds the editorial standards of the CareLeader.org text. Kathy is also a regular contributor to CareLeader.org. Over the past fifteen years, she has written a variety of care ministry and care ministry training materials for Church Initiative. Prace pisarskie i redakcyjne Kathy można znaleźć w przewodnikach dla liderów i podręcznikach do GriefShare, DivorceCare, Single & Parenting i Surviving the Holidays.
Dzięki badaniom i osobistym doświadczeniom, głęboko rozumie nastawienie i obawy zranionych ludzi. Jest współautorką książki Grieving with Hope: Finding Comfort as You Journey Through Loss, Through a Season of Grief: Devotions for Your Journey from Mourning to Joy oraz DivorceCare 365 Daily Devotions.
Kathy ukończyła University of Maryland Asian Division z tytułem licencjata w dziedzinie języka angielskiego. Wraz z mężem, Timem, mieszka w Palmyra, VA, i ma trójkę dzieci: Jacoba, Alannę i Luke’a. Lubi czytać, tańczyć, gotować i prowadzić studium biblijne dla kobiet w swoim kościele.