8 Grote Angsten Over Bevallen – en Waarom Je Je Geen Zorgen Moet Maken

Vanaf het moment dat je zwanger wordt, zijn er een bazillion dingen die je ineens moet regelen. Je moet een kinderkamer klaarmaken. Je hebt een cadeaulijst nodig. Er komt een borrel. Je zult doktersafspraken moeten maken. Je zult een geboorteklas moeten bijwonen. En negen maanden lang worstel je waarschijnlijk met meer dan weinig zorgen over wat er in de verloskamer zal gebeuren.

Cosmopolitan.com sprak met doula’s die acht van de meest voorkomende angsten van vrouwen over de bevalling deelden – en waarom je gerust moet zijn als het op elke angst aankomt.

Vrees No. 1: “Ik ga poepen op de bevallingstafel.”

Poepen tijdens de tweede fase van de bevalling, wanneer de baarmoederhals volledig is uitgezet, is super gewoon – en de meeste artsen zijn enthousiast om dit te zien gebeuren, zegt Alice Turner, CD(DONA), LCCE, een doula en Lamaze-gecertificeerde bevallingseducator. “Als je een stoelgang hebt, betekent dat dat de vrouw goed perst en de zorgverleners zien dat als iets positiefs”, zegt ze.

Waarom je geen zorgen hoeft te maken: de meeste vrouwen merken het niet eens als ze poepen tijdens de bevalling, zegt Turner. Maar als je het wel doet, zal iemand het STAT afhandelen. “De verpleegster is heel snel met het verwijderen van de stoelgang zonder het te melden aan de barende vrouw,” zegt ze. “Ik stel vaak voor dat de geboortepartner iets spuit dat lekker ruikt, zoals essentiële oliën verdund met water, wanneer deze fase van de bevalling begint, zodat eventuele onaangename geuren die het gevolg kunnen zijn van een stoelgang kunnen worden bedekt.”

Vrees No. 2: “Mijn ruggenprik zal niet effectief zijn of niet op tijd worden toegediend.”

“Voor vrouwen die liever niet zonder medicatie willen bevallen, kan de gedachte om dit mogelijk wel te moeten doen angstaanjagend zijn,” zegt Allie Sakowicz, CD(DONA), een gecertificeerde geboorte doula. “Ik heb ooit een patiënte gehad die om een ruggenprik vroeg zodra ze hoorde dat ze zwanger was, gewoon om extra zeker te zijn dat ze geen weeën zou voelen tijdens de bevalling.”

Waarom je geen zorgen hoeft te maken: “In de meeste ziekenhuizen kunnen vrouwen op elk moment van de bevalling een ruggenprik krijgen, zelfs als ze 10 centimeter zijn”, zegt Sakowicz. “En je hoeft je geen zorgen te maken dat je een ineffectieve ruggenprik krijgt.” Volgens onderzoek gepubliceerd in Reviews in Obstetrics & Gynaecologie, werkt slechts ongeveer 12 procent van de epidurale behandelingen niet zoals ze bedoeld zijn.

Maar als je nog steeds pijn hebt of als je het gevoel hebt dat er iets niet klopt, vertel het dan meteen aan je verpleegkundige. En als je je zorgen maakt of je de medicijnen op tijd krijgt, kun je volgens Sakowicz gerust om een ruggenprik vragen zodra je in het ziekenhuis bent opgenomen.

Vrees nr. 3: “Ik kan de pijn niet aan.”

Als je horrorverhalen van vrienden hebt gehoord of veel te veel romcoms met enge bevallingsscènes hebt gezien (Knocked Up, anyone?

Als je horrorverhalen van vrienden hebt gehoord of veel te veel romcoms met enge bevallingsscènes hebt gezien (Knocked Up, anyone?), en bang bent voor de mogelijke pijn van de bevalling, dan ben je niet de enige.

Waarom je geen zorgen hoeft te maken: de pijn van een bevalling is anders dan alle andere die je zult ervaren, maar dat is maar goed ook, zegt Turner. “Weeënpijn is niet constant,” legt ze uit. “De weeën komen met korte tussenpozen, wat betekent dat er tussen de weeën een pauze zit, zodat de weeënpijn gemakkelijker te beheersen is. Weeënpijn bouwt zich ook op in intensiteit, waardoor een vrouw kan oefenen met omgangstechnieken als de pijn milder is.” Dus, tegen de tijd dat je klaar bent om te persen, zul je voorbereid zijn.

Vrees nr. 4: C-sectie herstel gaat zuigen.

Veel vrouwen vrezen dat een C-sectie een herstel kan betekenen dat veel langer en zwaarder is dan een natuurlijke bevalling, zegt Jennifer Mayer, doula en CEO van Baby Caravan. “Veel vrouwen zien een operatie als iets angstaanjagends, of hebben het gevoel dat ze gefaald hebben als ze een ongeplande keizersnede moeten ondergaan,” merkt Mayer op.

Waarom je geen zorgen hoeft te maken: het herstel duurt ongeveer zes weken voor zowel vaginale als keizersnede bevallingen, maar volgens WebMD is het mogelijk om tot een jaar lang pijn te hebben bij een keizersnede. Dit is per slot van rekening een operatie. Bovendien kun je langer bloeden en meer buikpijn hebben, vooral langs de incisie. Maar volgens Mayer zeggen veel moeders dat de nasleep van de operatie niet zo erg is als ze zich hadden voorgesteld, en de zorg voor je baby zal waarschijnlijk een welkome afleiding zijn.

Als je een keizersnede plant of bang bent dat je een ongeplande krijgt, ga dan op zoek naar een zorgverlener die je vertrouwt, stelt Mayer voor. “Als de keizersnede nodig is, zul je je veel beter voelen,” zegt ze. Vergeet niet je partner in te schakelen voor het zware werk de komende weken.

Vrees 5: “Ik zal nooit meer dezelfde zijn daar beneden!”

“Mijn 1 meter 80 lange cliënte was absoluut doodsbang dat haar ‘watermeloenbaby’ haar in tweeën zou scheuren”, zegt Ruth Castillo, doula en opvoedster bij de bevalling. “Ze leek de hele zwangerschap te piekeren over de keuze tussen een scheuring of een episiotomie. Het werd pas echt erg toen de echo een baby van 9 pond voorspelde.”

Waarom je geen zorgen hoeft te maken: Castillo’s cliënte beviel van een zoontje van 10 pond, maar er waren “geen scheuren, geen snijwonden, geen hechtingen”, zegt Castillo. “Het menselijk lichaam is wonderbaarlijk elastisch. Tijdens de zwangerschap bereiden de hormonen relaxine en oestrogeen de gewrichten en weefsels in je bekkenbodem voor op de rek van de geboorte.” Dus vrees niet: je vagina en perineum zullen genezen – zelfs sneller als je na de geboorte wat Kegels en squats toevoegt aan je dagelijkse fitnessroutine.

Als je scheurt, naait de dokter je dicht met een paar hechtingen, en de wond zou binnen een week tot tien dagen moeten genezen.

Bangheid nr. 6: “Ik red het niet om op tijd in het ziekenhuis te zijn.”

Een vast plot voor bijna elk medisch tv-drama: De zwangere vrouw haalt het ziekenhuis niet en bevalt uiteindelijk in de metro. Of in haar auto. Of aan de kant van de weg. Geen wonder dat veel aanstaande moeders zich hier zorgen over maken.

Waarom niet: Castillo werkte ooit met een vrouw die, toen ze 38 weken was, om de dag op de verlosafdeling was geweest. Op het moment dat ze Braxton-Hicks of “valse weeën” kreeg, die optreden als het lichaam zich voorbereidt op de bevalling, dacht ze dat ze zo snel mogelijk naar het ziekenhuis moest. Nou, zo snel gaat een bevalling niet – en ze is uiteindelijk pas na 40 weken bevallen. De les? Maak jezelf niet gek door in paniek te raken omdat je niet op tijd in het ziekenhuis zult zijn.

“De bevalling is een lang, langzaam opbouwend proces,” zegt Castillo. “Als het tijd is om te persen, kan een moeder die voor het eerst bevalt een uur of langer nodig hebben om de baby eruit te krijgen. Je zult waarschijnlijk een stuk dichter bij je geboortecentrum zijn dan een uur rijden, en je zult waarschijnlijk een goede hoeveelheid waarschuwing hebben.” Bovendien brengen veel vrouwen thuis uren door tijdens de vroege bevalling, voordat het tijd is om de hulp van een arts of verloskundige in te roepen voor de grote bevalling.

Bangheid nr. 7: “Mijn partner valt flauw tijdens de bevalling.”

Veel moeders vrezen dat hun preutse partner hen in de steek laat in hun uur van nood, zegt Sakowicz, die toegeeft het zelf te hebben meegemaakt. Een kersverse vader probeerde het tafereel aan de voeten van zijn vrouw te vermijden toen hij stuitte op een verkeerd geplaatste bovenlamp. “Net toen de baby op het punt stond geboren te worden, liep hij tegen het licht en viel op de grond”, zegt Sakowicz. “Omdat de aandacht van iedereen in de kamer bij de moeder en de baby was, lag de arme vader een minuut of twee alleen op de grond voordat hij naar de eerste hulp werd gebracht!”

Waarom je geen zorgen hoeft te maken: Sakowicz zegt dat ze haar deel van aanstaande vaders ziet die “absoluut doodsbang” zijn voor het bloed en de lichaamsvloeistoffen. “Maar als ze eenmaal in de verloskamer zijn en wachten op de geboorte van hun baby, merk ik dat de meesten van hen zich kunnen aanpassen, een actieve rol als weeëncoach op zich kunnen nemen en zich kunnen concentreren op het voldoen aan de behoeften van de aanstaande moeder”, zegt ze.

Sakowicz stelt voor om de verpleegster te vragen om je partner op de hoogte te brengen van de rommelige delen van de bevalling. En voor een meer “PG-13 zicht op de bevalling”, zegt ze, kan hij boven op het bed bij je hoofd gaan staan.

Vrees nr. 8: “Ik raak mijn identiteit kwijt…”

Mayer zegt dat de grootste angst die ze van nieuwe moeders hoort over de bevalling eigenlijk is wat er vlak na de bevalling zal gebeuren. “Ik hoor veel nieuwe moeders die zich zorgen maken over een verlies van identiteit,” zegt ze. “Ze zijn laat op met de baby en zwerven rond op sociale media, kijken naar foto’s van al hun vrienden die plezier hebben. Ze denken: Dat was ik vroeger!”

Waarom je geen zorgen moet maken: Adem. Ontspan. Misschien ga je in het begin niet meer zoveel uit als vroeger, maar dit nieuwe moedermoment duurt niet eeuwig. Je zult niet altijd aan huis gekluisterd zijn. Op een gegeven moment zul je je kind mee kunnen nemen op een lunchafspraak met je beste vriendin, en zul je het veel zender vinden om je kleintje bij oma of een oppas achter te laten. “Je zult nog steeds jezelf zijn, en je krijgt een sociaal leven terug,” zegt Mayer. “Je zult gewoon deze ongelooflijk nieuwe capaciteit hebben, in staat om zoveel meer te doen dan je ooit voor mogelijk had gehouden uit noodzaak – dus je bent jezelf, alleen verbeterd.”

Volg Jenna op Twitter.