Eén van de grootste rivaliteiten in de geschiedenis van bodybuilding was die tussen Arnold Schwarzenegger en Lou Ferrigno. Het was de strijd tussen de zelfingenomen koning van het bodybuilding en de onzekere underdog, die in 1977 op film werd vastgelegd in de cultfilm “Pumping Iron”.
Door de scènes in die film met Arnold en Lou zullen we ons de rivaliteit tussen deze twee iconische bodybuilders in de bodybuildingwereld voor altijd herinneren. De psychologische interactie tussen de twee is waarschijnlijk het meest interessante punt van de klassieke documentaire.
De overeenkomsten tussen Schwarzenegger en Ferrigno hielpen om de hype tussen deze “Battle of the Giants” te creëren. Zowel Arnold als Lou waren lange, grote bodybuilders.
Arnold stood 6’2″ and weighed between 230-240 pounds. Ferrigno was even bigger, standing 6’5″ and weighing an enormous 275 pounds for a competition. They both had similar physiques with their strong points being huge arms and a massive chest.
- How They Got Their Start
- Wanneer Lou Arnold ontmoet
- Lou begint tot zijn recht te komen
- De krachtmeting tussen Arnold en Lou vindt plaats
- The Pumping Iron Documentary Takes Shape
- Een hernieuwde rivaliteit
- The Rivalry Heats Up
- De psychologische oorlogsvoering wordt voortgezet op het podium
- Buiten “Pumping Iron”
How They Got Their Start
Arnold was born in the small town of Graz, Austria on July 30, 1947.
He began lifting weights as part of his training for the soccer team he belonged to when he was 15 years old. After being inspired by Mr. Universe Reg Park, Arnold decided to give up playing soccer and focus solely on bodybuilding.
He wanted to win the Mr. Universe title like his idol and then go on to make movies. Reg Park had in verschillende Hercules films gespeeld en Arnold wilde in zijn voetsporen treden.
Lou Ferrigno werd geboren op 9 november 1951 in Brooklyn, New York.
Hij was vier jaar jonger dan Arnold en hij had veel overeenkomsten met hem. Lou’s vader werkte bij de politie, net als Arnold’s vader.
Lou begon ook al op jonge leeftijd met gewichten te trainen nadat hij geïnspireerd was door een andere filmische Hercules, Steve Reeves.
Lou was mager toen hij begon met gewichtheffen, dus hij trainde hard. Zijn doel was om eruit te zien als de superhelden die hij bewonderde in de stripboeken en als de legendarische Reeves.
Wanneer Lou Arnold ontmoet
Ferrigno begon als tiener aan wedstrijden, net als Arnold.
Toen Lou 17 jaar oud was, zag hij Arnold live strijden tijdens de Mr. Olympia van 1969 in de Brooklyn Academy of Music. Arnold deed dat jaar mee aan zijn eerste Mr. Olympia. Toen hij van het podium liep, realiseerde Lou zich dat hij een lange, grote bodybuilder was die hij kon evenaren.
Lou ontwikkelde zich zeer snel en vulde zijn enorme gestalte van 1 meter 75 goed op. Toen hij pas 21 jaar oud was, won hij de algemene titel van de IFBB Mr. America-wedstrijd in New York.
De Mr. Olympia vond ook plaats samen met de Mr. America dat jaar. Daarom gingen Lou en Arnold aan het eind van de wedstrijd samen op de foto voor de bladen.
Gezien naast Arnold, leek Lou groter en langer dan de huidige Mr. Olympia winnaar, maar Arnold zag er meer gesneden en afgewerkt uit.
Lou begint tot zijn recht te komen
Nauwelijks een week na het winnen van de Mr. America wedstrijd, reisde Lou naar Genève, Zwitserland om deel te nemen aan de IFBB Mr. Universe. De jonge Ferrigno versloeg de top mededingers Ken Waller en Mike Katz toen hij pas 22 jaar oud was.
Na deze indrukwekkende overwinning begonnen de bodybuildingtijdschriften te praten over een mogelijke krachtmeting tussen Schwarzenegger en Ferrigno.
In 1974 stond de langverwachte confrontatie tussen Arnold en Lou op het punt werkelijkheid te worden. Een artikel in Muscle Builder/Power magazine toonde Ferrigno die het hoofd van Arnold boven het zijne hield met de kop, “Breng me het hoofd van Arnold Schwarzenegger!”.
De bodybuildingfans watertanden bij het vooruitzicht van een krachtmeting tussen Schwarzenegger en Ferrigno tijdens de Mr. Olympia-wedstrijd van 1974.
In de zomer van 1974 organiseerden Arnold en zijn vriend Franco Columbu hun eerste bodybuildingwedstrijd in Los Angeles. Het was de IFBB Mr. International wedstrijd, voorheen gehouden in Tijuana, Mexico door Eddie Sylvestre.
Een massieve Lou Ferrigno deed mee en won de wedstrijd, ook al was hij niet in topconditie.
Als traktatie voor de fans poseerden zowel Schwarzenegger als Columbu op het evenement. Arnold zag er die avond geweldig uit, groter dan ooit met een uitstekende presentatie. Hij leek onverslaanbaar slechts enkele maanden verwijderd van de Mr. Olympia wedstrijd.
Op 4 oktober 1974 reisde Lou Ferrigno naar Verona, Italië om mee te dingen naar zijn tweede IFBB Mr. Universe titel. Ferrigno zag er nog gespierder uit sinds hij in de zomer de Mr. International-titel had gewonnen en domineerde de wedstrijd.
Eerst versloeg hij Ken Waller in de lange klasse. Daarna won hij van Ahmet Enunlu in de medium klasse en Pierre Vandensteen in de short klasse.
De krachtmeting tussen Arnold en Lou vindt plaats
Precies een week later deed de nu tweevoudige Mr. Universe Lou Ferrigno mee aan zijn eerste Mr. Olympia wedstrijd. De wedstrijd werd gehouden in het Felt Forum in Madison Square Garden en hij zou het eindelijk opnemen tegen Arnold Schwarzenegger.
Lou nam het rechtstreeks op tegen Arnold in de klasse van meer dan 200 pond, de eerste keer dat er gewichtsdivisies werden gehouden bij de Mr. Olympia wedstrijd. Franco Columbu nam het op tegen Frank Zane in de klasse onder de 200 pond.
Met een gewicht van 237 pond was Arnold groter en dikker dan ooit. Hij was van plan met pensioen te gaan na het winnen van zijn vijfde Mr. Olympia-titel en hij wilde op zijn allerbest gaan.
De verwachte krachtmeting tussen Arnold en Lou Ferrigno was niet zo close als de fans verwachtten. Lou zag eruit alsof hij probeerde te gespierd te worden voor zijn Mr. Olympia-debuut.
Arnold overklaste en overklastte de nieuwkomer. Arnolds zelfvertrouwen en charisma bij zijn vijfde Mr. Olympia-overwinning overheersten de wedstrijd en Ferrigno, Columbu en Zane hadden geen schijn van kans.
Hoewel dit de eerste keer was dat Lou en Arnold elkaar op het podium ontmoetten, het zou niet de laatste keer zijn.
The Pumping Iron Documentary Takes Shape
Het volgende jaar zou een gedenkwaardig jaar worden in de bodybuilding wereld. George Butler, de fotograaf van het beroemde boek Pumping Iron, was bezig met de regie van een film over bodybuilding onder dezelfde naam.
Aan het begin van 1975 was George plannen aan het maken over welke bodybuilders hij in zijn documentaire zou laten figureren. Natuurlijk moest hij Arnold Schwarzenegger in de film hebben. Helaas was Arnold inmiddels gestopt met zijn wedstrijden en concentreerde hij zich op zijn nieuwe filmcarrière.
Aan het begin van het jaar was een drastisch afgeslankte Arnold in Birmingham, Alabama aan het filmen voor “Stay Hungry.” Het was een nieuwe film met in de hoofdrollen Jeff Bridges en Sally Field, gebaseerd op het fictieve boek van Pumping Iron-auteur Charles Gaines.
George benaderde Arnold in Alabama en vroeg hem de hoofdrol te spelen in zijn nieuwe documentaire. Arnold zei eerst nee omdat hij niet van plan was weer aan wedstrijden mee te doen. George overtuigde Arnold er uiteindelijk van dat de film “Pumping Iron” een goede manier zou zijn om zijn nieuwe filmcarriere te promoten.
Hij stemde ermee in Arnold een flinke vergoeding van 50.000 dollar te betalen om in de film te verschijnen. Op zijn beurt stemde Arnold toe om mee te doen aan de 1975 Mr. Olympia.
Een hernieuwde rivaliteit
Toen Butler op zoek was naar verhaallijnen voor de documentaire “Pumping Iron”, besloot hij om Lou Ferrigno de belangrijkste aartsvijand van Arnold te maken. Natuurlijk, Schwarzenegger zou de zelfverzekerde koning van bodybuilding zijn.
Lou zou de onschuldige underdog zijn die wordt getraind door zijn dominante politievader.
Arnold zou niet de held zijn met Lou als de schurk. Butler wilde Lou’s onzekerheden uitspelen tegenover Schwarzenegger’s meedogenloze wil om te winnen.
Butler filmde Arnold in het zonnige zuiden van Californië, in tegenstelling tot Lou die in het koude en sombere New York trainde. De camera’s volgden de deelnemers naar Pretoria, Zuid-Afrika om de actie van de 1975 Mr. Olympia wedstrijd vast te leggen.
Een hoogtepunt van de film was toen Arnold en Lou elkaar ontmoetten voor het ontbijt op de ochtend van de wedstrijd. Arnold beloofde Lou in een eerdere scène een psych-out te geven en nu werd de psych-out scène door de camera’s gefilmd.
Hij begon met Lou en zijn ouders te vertellen dat hij eerder die dag zijn moeder had gebeld en haar had verteld dat hij de wedstrijd al had gewonnen. Terwijl de tafel nerveus lachte, keek Arnold rechtstreeks naar Ferrigno en vroeg hem hoe het met hem ging? Hij vertelde hem dat hij er een beetje nerveus uitzag.
The Rivalry Heats Up
In een klassiek staaltje speltactiek doorbreekt Arnold Lou’s beperkte zelfvertrouwen door hem te vertellen dat hij nog wat meer tijd nodig had om klaar te zijn. Maar, vervolgde Arnold, je won tenminste twee keer de Mr. Universe. Je kunt niet alles hebben.
De psych-out-spelletjes gaan door als de meer dan 200 kilo wegende deelnemers zich backstage oppompen voordat de wedstrijd begint. Arnold heeft de situatie volledig onder controle als hij Lou vermaant dat hij te veel lawaai maakt tijdens het oppompen.
De deelnemers lachen als Lou blijft schreeuwen terwijl hij zijn oefeningen doet.
De psychologische oorlogsvoering wordt voortgezet op het podium
Op het podium krijgen Arnold en Lou gezelschap van bodybuilding legende Serge Nubret.
In de posedown toont Arnold zijn ervaring als hij sneller en preciezer poseert dan Ferrigno. Als de posedown is voltooid, staan de deelnemers op het podium te wachten op de beslissing.
Arnold buigt zich voorover en fluistert iets in Lou’s oor voordat Lou als derde wordt uitgeroepen. Arnold wint de wedstrijd opnieuw en komt als de onvermijdelijke winnaar uit de bus.
Toen de film in januari 1977 uitkwam, waren de fans er dol op. De dramatische verschillen tussen Arnold en Lou, de eigenwijze winnaar versus de onzekere underdog, fascineerden de critici.
In plaats van op een verliezer te lijken, voelden het publiek en de critici mee met Lou’s situatie en toonden ze empathie met hem. Arnold werd natuurlijk geprezen om zijn charisma en zelfvertrouwen op het podium.
Buiten “Pumping Iron”
Meer dan 40 jaar later herinneren bodybuildingfans zich nog steeds de gevierde rivaliteit tussen Arnold Schwarzenegger en Lou Ferrigno. De film “Pumping Iron” is de beroemdste film over bodybuilding en is nu een cultklassieker.
Natuurlijk heeft Arnold nog een ongelooflijk succesvolle filmcarrière gehad. Daarna werd hij zes jaar lang verkozen tot gouverneur van Californië.
Lou kreeg een hoofdrol als de Incredible Hulk in de gelijknamige TV-serie. Hij had ook een filmcarrière na zijn televisieserie. Zo speelde hij onder meer een hoofdrol als Hercules, hetzelfde personage dat werd gespeeld door zijn idool Steve Reeves.