In 1995 werd Natascha McElhone, 24 en nog niet lang van de toneelschool, werd ze in een productie van ‘A Midsummer Night’s Dream’ opgemerkt door filmregisseur James Ivory, die haar castte tegenover Anthony Hopkins in ‘Surviving Picasso’. Al snel volgde een succesvolle carrière op grote en kleine schermen. De actrice, geboren in Engeland uit Ierse ouders, trouwde met haar jeugdliefde, de eminente plastisch chirurg Martin Kelly, en baarde hun oudste twee zonen. Theo is nu 16; Otis 13. Het leek een gecharmeerd leven te worden.
En toen sloeg het noodlot toe. In mei 2008 was haar “superfitte” 42-jarige echtgenoot net teruggekeerd naar hun Londense huis van 2,5 miljoen pond toen hij werd geveld door een hartaanval. Martin, geroemd om zijn werk als plastisch chirurg die gezichten van misvormde kinderen uit de derde wereld reconstrueert, kon niet worden gered. Natascha, die in LA aan het filmen was, was vijf maanden zwanger van hun derde kind, een zoon genaamd Rex, die nu acht is.
Ze was, zegt ze, “er helemaal kapot van”. Ze modderde door zo goed als ze kon, en verwerkte haar verlies gedeeltelijk door brieven te schrijven aan Martin in de twee jaar na zijn dood. Uiteindelijk werden ze gepubliceerd in een boek dat ze ‘After You’ noemde. “Het was belangrijk voor me,” zegt ze, “om mijn eigen verhaal te hebben over wat er gebeurd is, als tegenwicht voor de onnauwkeurige dingen die geschreven zijn door mensen die hem niet gekend hebben. Maar ik heb er nooit meer naar gekeken. Ik denk dat ik zou huiveren als ik dat deed – wat niet wil zeggen dat ik spijt of wroeging heb over het schrijven ervan. Het schijnt ook een paar andere mensen te hebben geholpen, en dat is natuurlijk een extra bonus.”
Natascha’s nieuwste filmrol is in ‘London Town’, dat zich afspeelt tegen de achtergrond van de populariteit van punkband The Clash aan het eind van de jaren 70. Ze speelt de onverantwoordelijke Sandrine, een moeder die haar twee kinderen en haar man in de steek laat en met haar knorrige vriend in een kraakpand gaat wonen. Our own Jonathan Rhys Meyers plays Joe Strummer.
Close
Natascha McElhone with ‘Designated Survivor’ co-star Kiefer Sutherland
“It’s the polar opposite of my life,” she says, “but that was one of the reasons I liked it. I love playing against type.” She finds Sandrine’s behaviour almost incomprehensible. “Motherhood means you become the frame, not the picture,” she says, simply.
Modern parenting has changed out of all recognition, Natascha believes. Haar Ierse moeder, Noreen Taylor, was een rockjournaliste. “Het idee dat ze geïnteresseerd zou zijn in wat ik of mijn broer Damon aan het doen waren, kwam niet echt in haar op. Ik neem het haar niet kwalijk. Ze was een prima moeder. Maar er was toen nog niet de sociale druk om je te veel met je kinderen bezig te houden.
“Tegenwoordig gaat het om helikopter parenting, van zonsopgang tot zonsondergang boven je kinderen zweven. Toen leefden kinderen een parallel leven met hun ouders.”
Natascha’s ouders gingen uit elkaar toen ze twee was. Noreen verhuisde met de kinderen naar Brighton en trouwde later met journalist en mediacommentator Roy Greenslade. “Ik hou van mijn stiefvader,” zegt ze. “Hij en mijn bloedvader, Michael, hadden dezelfde status in mijn leven. Roy was ongelooflijk innemend en enthousiast en speels, als een kind in veel opzichten.” Michael, adjunct-hoofdredacteur van de ‘Manchester Daily Mirror’, overleed een paar jaar geleden. Hij was een alcoholist. Volgens Natascha was het de drank die in zijn 50-er jaren de Alzheimer veroorzaakte waaraan hij vervolgens overleed.
“Het was een heel geleidelijk proces, maar zeker de laatste tien jaar van zijn leven had hij geen idee wie ik was. Ik keek naar hem en dacht: ‘Je hebt natte hersenen.’
“Hij was erg liefhebbend, en hij zorgde financieel voor ons. Hij adoreerde mij en Damon en de twee zonen die hij had van zijn Zweedse tweede vrouw. Maar hij verloor de controle over zijn leven. Hij was schuldloos in die zin dat alcoholisme een ziekte is, hoewel je zou moeten zeggen dat Roy de dag heeft gered, volledig.”
Sluiten
Gelukkig: Natascha McElhone met haar overleden echtgenoot, gerenommeerd plastisch chirurg Martin Kelly
Natascha is een goede actrice, met een kenmerkende, hoekige schoonheid, maar ze kan haar indrukwekkende carrière niet voorzien hebben. Over haar rol in ‘Surviving Picasso’ uit 1996 zegt ze: “Ik was pas 26; een absurde kans en een gave om de hoofdrol te spelen tegenover Anthony Hopkins, een van mijn iconen van de toneelschool.” Later speelde ze in een enorme hit, ‘The Truman Show’, met Jim Carrey (“en wie wist hoe profetisch die film zou worden?”); ‘Ronin’ met de “geestige Robert De Niro”; en ‘Solaris’ met George Clooney. “Het is geen toeval dat deze jongens zijn waar ze zijn. Het zijn magnetische, charismatische mensen.”
Ze accepteerde alleen een hoofdrol in de tv-serie ‘Californication’ uit 2007, met David Duchovny, omdat die over drie maanden in de zomer in LA werd opgenomen zodat ze haar kinderen mee kon nemen. Uiteindelijk keerden zij en haar zoons zeven zomers lang terug naar Californië om elke opeenvolgende serie te filmen. De andere negen maanden van het jaar was ze terug in het Verenigd Koninkrijk, “om school af te zetten en op te halen, lunchpakketten te maken, huiswerk te maken, alle gebruikelijke huishoudelijke dingen”.
Het lijkt erop dat dit patroon zich gaat herhalen – dit keer in Toronto – met haar nieuwe tv-serie Designated Survivor, waarin ze de First Lady speelt tegenover Kiefer Sutherland, nadat een bom de president en het grootste deel van het kabinet heeft uitgeschakeld. De serie trekt in de VS al 20 miljoen kijkers, er zijn nog eens 22 afleveringen besteld en hij is hier beschikbaar op de streamingdienst Netflix.
Er is geen man van betekenis meer in haar leven geweest sinds ze Martin verloor. “Maar de waarheid is dat ik er waarschijnlijk niet over zou praten, zelfs als dat wel zo was. Op dit moment zijn het alleen ik en de jongens. Maar ja, dat kan veranderen, absoluut. Ik heb geluk. Ik ben goed in het vinden van geluk. Ik kijk hoopvol vooruit.”