nzherald.co.nz

In november 1971 kocht een “non-descripte man” die zichzelf identificeerde als Dan “DB” Cooper een ticket van US$20 voor een Northwest Orient vlucht van Portland naar Seattle, en eiste later US$200.000 losgeld en een parachute in wat later een van de meest beruchte cold cases aller tijden zou worden – en de enige onopgeloste skyjacking in de geschiedenis van de VS.

Cooper zou later spoorloos verdwijnen en met het geld in de hand uit het vliegtuig springen, wat decennia van discussie en samenzwering op gang bracht over de ware identiteit van de brutale dief.

Een onverwachte doorbraak kwam vorig jaar toen cold case-expert en auteur Thomas J Colbert Robert Rackstraw, een militaire veteraan met een duister verleden vol beschuldigingen van moord en oplichterij, aanwees als de verantwoordelijke man, waarbij hij decennialang onderzoek als bewijs aanvoerde.

Maar dinsdag kondigde de familie van Rackstraw aan dat de hoofdverdachte op 75-jarige leeftijd aan een natuurlijke dood was overleden, mogelijk met de antwoorden over wat er werkelijk is gebeurd op die noodlottige wintermiddag.

“Ik heb contact met familieleden van Rackstraw in zes staten, en we hebben vernomen dat hij gisteren is overleden,” zei Colbert.

“Hoewel mijn cold case-team gelooft dat hij Cooper was, was hij ook een echtgenoot, vader, grootvader en overgrootvader. Ons medeleven gaat uit naar de familie.”

Op 24 november 1971 stapte DB Cooper – omschreven als een man van midden veertig – aan boord van vlucht #305 en vertelde kort na het opstijgen aan een stewardess dat hij een bom in zijn aktetas had en een briefje voor de piloot.

In de brief zat een eis van de stille kaper, waarin hij de piloot opdroeg contact op te nemen met de autoriteiten op de grond om hem $200.000 in contanten te brengen (het equivalent van $1.2 miljoen dollar nu) en vier parachutes in ruil voor het leven van de 36 passagiers aan boord van het vliegtuig.

Toen de vlucht in Seattle landde, ruilde Cooper met succes de gijzelaars voor het geld met de FBI, en gaf de Northwest-piloot de opdracht om opnieuw op te stijgen in de richting van Mexico-Stad.

Cooper vertelde de piloten om het vliegtuig onder de 10.000 voet en met een snelheid van minder dan 200 knopen te laten vliegen.

Ergens tussen Seattle en Reno net na 20:00 uur, liet Cooper de achterste trap zakken en sprong uit de achterkant van het vliegtuig met behulp van een van de parachutes die hij van de autoriteiten had gestolen en het geld dat hij bij zich had.

De piloten landden later veilig, maar de man die de pers later DB Cooper zou noemen, verdween spoorloos in de nacht – waardoor zijn identiteit en lot het onderwerp werden van folklore en aanleiding gaven tot “een van de langste en meest uitputtende onderzoeken in de geschiedenis van de FBI”.

In de eerste vijf jaar werden maar liefst 800 verdachten geïdentificeerd die mogelijk de legendarische roof hadden gepleegd.

Rackstraw was een veteraan met een uitgebreide militaire opleiding. Hij diende in de National Guard, de Reserve, het leger en diende in 1969 in Vietnam in een van de meest gedecoreerde gevechtsdivisies van het Amerikaanse leger, de 1st Calvary Division.

Hij werd voor het eerst als verdachte beschouwd zeven jaar na de kaping in 1978, waarbij onderzoekers zeiden dat “zoveel dingen” aan hem leken te voldoen aan de beschrijving van Cooper.

Rackstraw werd in 1979 geïnterviewd over zijn link met de zaak, waarbij hem expliciet werd gevraagd of hij DB Cooper was of niet.

Met een wrange glimlach zichtbaar op zijn gezicht, zei hij tegen de KNBC-verslaggever: “Uh, ik heb hoogtevrees”.

Hij voegde eraan toe dat zijn parachutetraining in het leger betekent dat hij “DB Cooper had kunnen zijn”.

“Had gekund, had gekund,” reageerde Rackstraw.

Er kwam weinig terecht van de verdenkingen van de FBI tegen Rackstraw, maar Thomas Colbert wees in juni vorig jaar officieel met de beschuldigende vinger naar hem, gebruik makend van een brief die destijds naar de krant Portland Oregonian was gestuurd en waaruit zou blijken dat hij Cooper was.

“Deze brief is om jullie te laten weten dat ik niet dood ben, maar echt leef en net terug ben van de Bahama’s, zodat jullie idiote agenten daar kunnen ophouden naar me te zoeken. Zo dom is deze regering. Ik vind je artikels over mij leuk, maar je kan ze nu stoppen. D.B. Cooper is niet echt,” staat er in de brief.

“Ik wil uit het systeem en zag een uitweg via good ole Unk,” schrijft hij. “Nu is het de beurt van Uncle om te huilen en een van zijn eigen wat geld te betalen voor de verandering. (En vertel de lakei agenten alsjeblieft dat D.B. Cooper niet mijn echte naam is).”

Colbert zei dat hij de brief kreeg nadat hij de FBI met succes had aangeklaagd voor toegang tot de dossiers van Cooper. Hij gaf de brief aan Rick Sherwood, een voormalig lid van de Army Security Agency, om te ontcijferen.

Hij ontcijferde eerder met het speurdersteam brieven in vijf verschillende notities die zogenaamd door Cooper waren verstuurd en die hem in verband brachten met Rackstraw.

“Niemand wist zelfs maar van deze brief af,” vertelde Colbert aan de Daily News. “Toen ik hem kreeg, zag ik dat hij net zo was getypt als (een andere Cooper-brief), dus belde ik een codebreker en liet hem zien. Hij zei: ‘Tom, je zult het niet geloven, maar zijn bekentenis staat hierin’,” zei Colbert.

Hij gebruikte een systeem van letters en cijfers om die zinnen te decoderen en na ongeveer twee weken vertaalde hij “through good ole Unk “in by skyjacking a jet plane” en “And please tell the lackey cops” in “I am 1st LT Robert Rackstraw.”

Een ander lid van het onderzoeksteam bevestigde Sherwoods bevindingen.

Een negencijferig nummer onderaan de brief zou alleen van Rackstraw afkomstig zijn geweest omdat het verwees naar drie geheime militaire eenheden waar hij tijdens de oorlog banden mee had.

Colbert onthulde afgelopen februari dat zijn codebreker inmiddels de nieuwe verborgen boodschappen had ontdekt in vier andere beschimpende briefjes die Cooper eind jaren zeventig had gestuurd.

Coding in één briefje, dat op 30 november 1971 werd verstuurd, luidde:

De onderzoekers denken dat het “RWR” in de codering Rackstraw’s initialen zijn en dat het er ook op wees dat hij een “verlaat-de-gevangenis”-kaart verwachtte van de federale spionage-instantie als hij gevangen werd genomen.

Een ander briefje bevatte een codering die luidde: “KAN DE FBI ME KRIJGEN… SWS”, wat volgens Colbert Rackstraw was die agenten uitdaagde hem op te sporen. Hij voegde eraan toe dat de SWS stond voor Special Warfare School, waar de veteraan codering zou hebben geleerd.

Colbert zei dat twee van de brieven waren gepost binnen 30 minuten van Rackstraw’s oude Californische bergstadje.

Hij voegde eraan toe dat het recente bewijsmateriaal ondersteunt wat hij al enige tijd beweert – dat de waaghalzerij is uitgevoerd door Rackshaw, die nog springlevend is in Californië.

Onderzoekers ondervroegen Rackstraw over de Cooper-zaak in 1978 en schrapten hem het jaar daarop als verdachte. Toen Colbert Rackstraw voor het eerst publiekelijk noemde en in verband bracht met de kaping, noemde de advocaat van de veteraan de beschuldigingen “het stomste wat ik ooit heb gehoord”.

Hoch, in een telefonisch interview vorig jaar na de beschuldiging van Colbert, zei Rackstraw: “

“Laat ze op straffe van meineed ondertekenen dat alles wat ze hebben verklaard waar is,” voegde hij eraan toe.

Rackstraw had een roemruchte militaire carrière als piloot in de 1st Cavalry Division – een van de eerste grote Amerikaanse luchtaanvaldivisies.

Hij leerde daar parachutespringen en kreeg twee Distinguished Flying Crosses voor zijn prestaties in de lucht – maar hij werd uit het leger gezet nadat men had ontdekt dat hij had gelogen over het verlaten van de middelbare school en het volgen van twee colleges.

Colbert gelooft dat het leger hem alle vaardigheden gaf die hij nodig had om de buitengewone overval te plegen.

De FBI onthulde in juli 2016 dat ze het onderzoek sloten en zeiden dat Cooper – wiens echte identiteit nooit is bevestigd door de autoriteiten – stierf aan blootstelling in de bossen tussen Oregon en Washington nadat hij uit het vliegtuig was gesprongen.

Snel daarna klaagde Colbert de FBI aan om stapels informatie over de zaak te verkrijgen, waaronder de brieven die Cooper had geschreven.

Vier van de brieven waren al bekend, maar Colbert kreeg de vijfde brief in november in handen via het laatste Freedom of Information-verzoek dat hij had ingediend.

Kopieën van de getypte brief werden destijds door de kaper naar The Seattle Times, The New York Times, The LA Times en The Washington Post gestuurd.

Colbert stelt dat de brief, die 17 dagen na de kaping werd verstuurd, ook bewijst dat er sprake was van een FBI-doofpotaffaire rond de kaping.

“Ik wist vanaf het begin dat ik niet gepakt zou worden,” begint de brief, om later te zeggen: “Ik heb geen vingerafdrukken achtergelaten.”

De brief was volgens Colbert niet verder bekend dan een paar korte berichten in de kranten die het afdeed als een grap.

Colbert zei dat hij en zijn vrouw twee forensische experts hadden ingehuurd – de een een voormalig voorzitter van de American Society of Questioned Document Examiners en de ander een ex-FBI agent – om het handgeschreven briefje te onderzoeken.

De twee mannen zeiden allebei dat het handschrift zo veel leek op het schrift op Cooper’s instapkaart dat het “waarschijnlijk” was dat ze “door één persoon waren geschreven.”

Colbert zei dat Rackstraw de gecodeerde boodschappen in de brieven kan hebben opgenomen om zijn mede-samenzweerders te laten weten dat hij de sprong uit een Boeing 727 had overleefd nadat hij die had gekaapt.

Colbert denkt dat twee andere mannen hebben geholpen bij de overval, nadat ze rond de tijd van de kaping in een klein vliegtuigje op een ander vliegveld zouden zijn gezien.

Ze zouden Cooper toen hebben opgepikt nadat hij was geland en onder de radar zijn gevlogen om hem veilig af te zetten zodat hij kon vluchten.

Colbert is er stellig van overtuigd dat de FBI te haastig was met het afronden van het onderzoek en zegt nu dat de onthulling van de verborgen boodschappen, met name de banden met de CIA, bewijst waarom het bureau zo hardnekkig is geweest.

Hij zei dat zijn team in het bos in de buurt van de vermeende springlocatie van Cooper in 2017 een parachuteband en schuimrubberen vulling van de rugzak van de skydiver had gevonden. Ze overhandigden de twee items, samen met de graaflocatie zelf, aan de FBI.

Colbert gelooft dat de FBI nog steeds geen actie heeft ondernomen op een van de inspanningen van het team, ondanks wat ze hen hebben verstrekt.

Hij heeft een aantal jaren besteed aan zijn eigen onderzoek naar de mysterieuze misdaad, waarbij hij een boek heeft geschreven en een documentaireserie heeft geproduceerd.

Colbert zei dat hij ook Rackstraw uitgebreid heeft onderzocht. In 1977, zes jaar na de kaping, werd Rackstraw verdacht van het vervalsen van cheques voor 75.000 dollar, maar hij vluchtte voor een arrestatie en ging naar Iran om de mannen van de Sjah te leren helikopters te vliegen.

Terwijl, thuis, viel de politie zijn opslagruimten binnen en vond 14 geweren en 150 pond dynamiet. Hij verloor zijn baan als helikopterchauffeur in Iran en werd teruggebracht naar de VS, waar hij werd gearresteerd wegens fraude en de moord op zijn stiefvader. P

Philip Rackstraw werd gevonden op het terrein van zijn ouderlijk huis met twee kogels in zijn hoofd.

Rackstraw werd vrijgesproken van moord en op borgtocht vrijgelaten voor de aanklacht van fraude. Hij deed alsof hij dood was en liet zijn vliegtuig neerstorten in de oceaan bij Monterey Bay, Californië.

Hij werd gevonden en opgepakt door de FBI, die dacht dat hij misschien Cooper was, maar gebrek aan bewijs en de plotselinge vondst van een deel van het kapingsgeld in Washington – volgens Colbert neergelegd door een medeplichtige – leidden tot zijn vrijlating.

Rackstraw sloot een deal en nadat hij een jaar in de gevangenis had gezeten voor zijn veroordelingen in Stockton, verhuisde hij naar Riverside, Californië.

There he taught a law course in mediation before retiring to his yacht, “Poverty sucks”.