Opis: Jest to krzew liściasty lub małe drzewo, które osiąga wysokość 8-25′ w wieku dojrzałym. Ma krótki pień o średnicy około 2-6 cali, a jego korona jest nieregularna z gałęziami wznoszącymi się do szeroko rozłożonych. Na starszych drzewach kora pnia jest szara lub szarobrązowa i nieco łuszcząca się lub pomarszczona, w innych przypadkach jest bardziej brązowa i gładka z widocznymi przetchlinkami (bocznymi porami powietrza). Gałęzie i gałązki są brązowe do czerwono-brązowych i gładkie z widocznymi przetchlinkami. Młode pędy są jasnozielone, czerwonozielone, lub brązowozielone, błyszczące i strome. Naprzemianległe liście występują na gałązkach i młodych pędach. Liście mają długość 2-4″ i szerokość ¾-2″, są jajowate do jajowato-owalnych, a ich brzegi są ząbkowane. Liście zwężają się nieco gwałtownie w długie, smukłe końce, podczas gdy ich podstawy są mniej lub bardziej zaokrąglone. Górna powierzchnia liścia jest średnio lub ciemnozielona i bez połysku, podczas gdy dolna powierzchnia liścia jest jasnozielona i bez połysku (lub prawie). Czasami wzdłuż środkowych i bocznych żyłek na spodniej stronie liścia znajduje się kilka włosków. Smukłe ogonki liściowe mają długość ½-1″, są jasnozielone do czerwonawo-zielonych i gładkie. Samotne pary drobnych gruczołów często występują w pobliżu końcówek ogonków, gdzie łączą się one z blaszkami liściowymi. Zmiażdżone liście tej rośliny drzewiastej mają silny gorzko-migdałowy zapach.
Cylindryczne grona 10-25 kwiatów rozwijają się na czubkach gałęzi lub z krótkich pędów bocznych; grona te mają 3½-6″ długości i około 1″ średnicy. Każdy kwiat ma około ½” średnicy, gdy jest całkowicie otwarty, składa się z 5 rozłożystych białych płatków, 5 działek, 15-20 pręcików i słupka z pojedynczym stylem. Płatki są owalne do okrągłych w kształcie i ząbkowane (gwałtownie zwężone) u podstawy; twarz każdego płatka jest nieco wklęsła. Działki mają kształt owalny, są gładkie, częściowo zachodzą na siebie i są krótsze od płatków. Działki są początkowo jasnozielone, ale później stają się żółte; powoduje to, że środki kwiatów wydają się żółte. Pręciki są mniej więcej tak długie jak płatki, co sprawia, że są one widoczne. Szypułki kwiatów i centralne łodygiracemes są jasnozielone i glabrous. Kwiaty kwitną od połowy do późnej wiosny, trwają około 1-2 tygodni, mają migdałowo-słodki zapach. Następnie kwiaty zastępowane są przez pestkowce, które dojrzewają latem. Dojrzałe pestkowce mają około 6-10 mm. średnicy, są jaskrawoczerwone lub ciemnoczerwone (w Illinois) i mają kształt kulisty (patrz zdjęcie). Każdy pestkowiec zawiera pojedynczą małą pestkę (nasiono z twardym płaszczem), która jest otoczona soczystym miąższem; smak tego miąższu jest gorzki i kwaśny. Zdrewniały system korzeniowy jest płytki i rozprzestrzeniający się; czasami rośliny klonalne są produkowane z podziemnych rozłogów, które mogą rozciągać się na kilka stóp. W ten sposób tworzą się czasem zarośla roślin klonalnych.
Prawo: Preferuje słońce do lekkiego cienia i warunki wilgotne do suchych. Toleruje wiele rodzajów gleby, w tym te, które zawierają piasek, muł, ił, glina, glina lodowcowa, glina lub materiał skalny. Roślina toleruje również gleby o różnym pH (od kwaśnego do zasadowego). Dławisz szybko się rozwija i może rozprzestrzeniać się na tereny przyległe, gdzie nie jest pożądany.
Zasięg& Siedlisko: Siedliska obejmują typowe lasy i piaszczyste lasy, typowe sawanny i piaszczyste sawanny, otwarte, zaburzone lasy, otwarte lasy, obrzeża lasów, zalesione wąwozy, zbocza urwisk, ustabilizowane wydmy w pobliżu jeziora Michigan, typowe zarośla i piaszczyste zarośla, prześwity linii energetycznych na terenach zalesionych, szpalery ogrodzeń i opuszczone pola. Dereń jadalny jest gatunkiem pionierskim, który zasiedla tereny zdewastowane, gdzie część roślinności drzewiastej została uszkodzona, zabita lub usunięta. Dereń jadalny jest łatwo zabijany przez ogień, ale jest w stanie odrastać z systemu korzeniowego bez większych trudności.
Związki faunistyczne: Kwiaty są zapylane krzyżowo głównie przez pszczoły, w tym pszczoły miodne, trzmiele, pszczoły Andrenida i pszczoły Halictida (w tym zielone pszczoły metaliczne). Muchy Syrphid i inne muchówki są również częstymi gośćmi kwiatów. Podobnie jak inne gatunki Prunus spp. (śliwy, czereśnie), wiśnia jest rośliną żywicielską wielu owadów, które niszczą jej liście, drewno, soki, kwiaty i owoce. Te owady żywią się larwami Agrilusvittaticollis (głogowiec korzeniowy), larwami Scolytus rugulosus (omacnica prosowianka), pchełką Crepidoderaviolacea, chrząszczem liściowym Eusattodera thoracica, żywiącymi się owocami larwami Contariniavirginianiae (mączlik czeremchowy), larwy muchy żółciowej Contarinia racemi, teafida Asiphonaphis pruni, Myzus cerasi (BlackCherry Aphid), Rhopalosiphum padi (BirdCherry & Mszyca owsiana), Rhopalosiphumcerasifoliae (Chokecherry Aphid), i konik polny Erythridulaaspera (Marshall, 2006; Clark i in., 2004; Felt, 1917;Blackman& Eastop, 2013; Robinson & Bradley, 1965; Dmitriev& Dietrich, 2010).
Gąsienice dwóch motyli,Limenitis arthemisastyanax (czerwończyk fioletek) i Satyrium titus(Coral Hairstreak),żerują na wiśni, podobnie jak gąsienice takich ćm jak Acronictahasta (Speared Dagger Moth), Argyresthia oreasella (Cherry Shoot Borer), Catocalaultronia (UltroniaUnderwing), Eucirroediapampina (Scalloped Sallow), Metarranthisangularia (Angled Metarranthis), Metarranthishypochraria (Common Metarranthis), Orthosia garmani (Garman’s Quaker), Archipscerasivorana (Ugly NestCaterpillar) i Malacosomaamericanum (Eastern Tent Caterpillar); patrzOpler & Krizek (1984) i Covell (1984/2005). Czereśnia oraz inne gatunki czereśni są również ważnym źródłem pożywienia dla wielu kręgowców, w tym ptaków i ssaków. Owoce są spożywane przez wiele ptaków łownych, śpiewających i dzięciołów (patrz tabela ptaków). Przykładami takich ptaków są: cietrzew, dziki indyk, przepiórka Bobwhite, kardynał, sójka błękitna, wilga biała, garbus szkarłatny, drozd obrożny, woskownica cedrowa, dzięcioł białogrzbiety i dzięcioł białogrzbiety.
Ssaki takie jak niedźwiedź czarny, lis szary, szop pracz, opos, skunks pasiasty, wiewiórka lisia, wiewiórka szara, wiewiórka czerwona i czipmunk wschodni również jedzą owoce (Martin et al., 1951/1961). Nasiona tych owoców są zjadane przez wiewiórkę wschodnią, mysz białą, mysz łąkową i wiewiórkę ziemną (Webb& Willson, 1985). Gałązki i liście czeremchy zwyczajnej i innych drzew wiśniowych są zjadane przez jelenie, a kora drzewek jest zimą podgryzana przez króliki Cottontail. Dzieje się tak dlatego, że po uszkodzeniu lub zwiędnięciu liści pewien związek chemiczny przekształca się w toksyczny kwas hydrocyjanowy. Toksyczność liści czeremchy maleje jednak wraz z ich starzeniem się w późniejszym okresie roku.
Miejsce wykonania fotografii: Teren leśny w Judge Webber Park w Urbana, Illinois, oraz teren leśny w Toledo Botanical Garden w Toledo, Ohio.
Komentarze: Wiśnia chokecherry ma szerokie rozmieszczenie w północnej połowie Stanów Zjednoczonych i południowej Kanadzie. Jest podobna do innego rodzimego gatunku, dzikiej wiśni czarnej (Prunusserotina) w wytwarzaniu efektownych racemes kwiatów, choć racemes wiśni czarnej są nieco krótsze. Podczas gdy wiśnia czarna może stać się pełnowymiarowym drzewem, czeremcha jest krzewem lub małym drzewem. Te dwa gatunki można rozróżnić po liściach: liście wiśni czarnej mają bardziej smukły kształt, a ich ząbki są zakrzywione, natomiast liście czeremchy są bardziej szerokie, a ich ząbki są proste. Rodzima czeremcha jest bardzo podobna w wyglądzie do wprowadzonego gatunku euroazjatyckiego, który jest czasami uprawiany, czeremchy ptasiej (Prunus padus), która różni się krótszymi pręcikami na kwiatach i ma bardziej drzewiasty pokrój. Podobnie jak czeremcha amerykańska i dzika czeremcha czarna, czereśnia ptasia wytwarza swoje kwiaty w racemach, a nie w baldachogronach. Do tej pory, Bird Cherry rzadko naturalizowanychin dzikich w Illinois.
.