USS Enterprise (NCC-1701-E)

USS Enterprise (NCC-1701-E) był okrętem gwiezdnym klasy Sovereign Federacji z XXIV wieku eksploatowanym przez Gwiezdną Flotę. Okręt ten był szóstym federacyjnym statkiem gwiezdnym noszącym nazwę Enterprise.

Linia gwiezdna

Zobacz historię Enterprise

Historia służby

Konstrukcja i start

W dniu gwiezdnym 49827.5 z San Francisco Fleet Yards zwodowano Enterprise-E klasy Sovereign, postrzegany jako szczytowe osiągnięcie w projektowaniu okrętów Gwiezdnej Floty, którym ponownie dowodził kapitan Jean-Luc Picard. Znaczna część załogi Enterprise-D została tam przeniesiona, w tym prawie cała wyższa kadra. Jedynym wyjątkiem był komandor porucznik Worf, który został już przeniesiony na stację kosmiczną Deep Space 9. (Star Trek: First Contact; DS9: „The Way of the Warrior”, „Trials and Tribble-ations”)

Zagrożenie ze strony Borga

Po prawie roku spędzonym w przestrzeni kosmicznej Enterprise otrzymał rozkaz patrolowania romulańskiej strefy neutralnej podczas drugiej inwazji Borga. Gwiezdna Flota była oficjalnie zaniepokojona możliwymi romulańskimi działaniami zbrojnymi, ponieważ wiele z dostępnych okrętów zostało skierowanych do walki z Borgiem, ale w rzeczywistości Gwiezdna Flota była zaniepokojona obecnością Picarda podczas bitwy.

Powrót na Ziemię

Jednakże, Wkrótce po tym, jak flota Federacji zaatakowała sześcian Borga, Picard nie posłuchał rozkazów i wrócił na Ziemię, by wspomóc flotę. Po dotarciu na miejsce, Picard zdał sobie sprawę z wywołanego bitwą osłabienia statku Borg, spowodowanego jego szczątkowym połączeniem z Kolektywem i rozkazał wszystkim statkom floty skoncentrować ogień na tej części statku. W rezultacie statek Borg został zniszczony, a bitwa o sektor 001 zakończyła się zwycięstwem Gwiezdnej Floty.

Podróż do roku 2063

Zanim sześcian Borg został zniszczony, wystrzelił w kierunku Ziemi drugi statek. Statek ten stworzył wir temporalny i cofnął się do roku 2063, aby powstrzymać Zeframa Cochrane’a przed uruchomieniem jego historycznego statku warp, Phoenixa. Mieli nadzieję, że uda im się zapobiec pierwszemu kontaktowi z Wolkanami i zasymilować Ziemię, zanim powstanie Federacja, która będzie mogła stawić im opór.

Enterprise, chroniony przed zmianami w linii czasu przez temporalne przebudzenie wewnątrz wiru, ścigał Borg w przeszłość i zniszczył ich statek, a następnie wysłał grupę wypadową, by pomogła Cochrane’owi naprawić Phoenixa.

Jednakże, Czujniki i osłony statku zostały uszkodzone podczas podróży przez wir i, nie wiedząc o tym załodze, kilka dron Borga przetransportowało się na pokład Enterprise zanim ich statek eksplodował. Rozpoczęły one asymilację statku, zaczynając od głównej maszynowni i ambulatorium na pokładzie 16 i przekształcając korytarze w konfigurację Borga, z niszami regeneracyjnymi i komorami asymilacyjnymi. Na rozkaz Picarda, komandor porucznik Data zablokował główny komputer za pomocą fraktalnego kodu szyfrującego, aby uniemożliwić Borgowi całkowite przejęcie kontroli nad Enterprise. Borg ustanowił swój kolektyw w maszynowni i odciął zasilanie wszystkich innych pokładów, odcinając Enterprise od grupy wypadowej pozostającej na powierzchni. Borg był w stanie szybko pokonać punkty kontrolne obrony ustawione przez załogę Gwiezdnej Floty na pokładach 26-11, asymilując załogę i przejmując kontrolę nad takimi sekcjami jak hydroponika, kartografia gwiezdna, kontrola deflektorów i hangary wahadłowców. Podjęli również próbę zbudowania radiolatarni na emiterze cząstek w deflektorze, aby skontaktować się z Kolektywem Borg z tego okresu.

Trzyosobowa ekipa pod dowództwem kapitana Picarda powstrzymała radiolatarnię przed ukończeniem, oddzielając antenę od statku poprzez wyłączenie zamków magnetycznych i zniszczenie jej. Borg zmienił taktykę i kontynuował pokonywanie punktów kontrolnych obrony, asymilując statek aż do pokładu 5 z zamiarem pełnej asymilacji. Zdolność Borga do przystosowania się do ręcznej broni załogi Enterprise uniemożliwiła ich powstrzymanie i Picard zdał sobie sprawę, że walka jest przegrana. Po długim namyśle, niechętnie zarządził ewakuację statku przez kapsuły ratunkowe i aktywował sekwencję autodestrukcji statku, aby uniemożliwić Borgowi zakłócenie lotu Phoenixa.

Picard w końcu skonfrontował się z królową Borg w głównej maszynowni i ku swojemu przerażeniu odkrył, że Borg najwyraźniej zmusił Datę do współpracy z nimi. Przerwał on sekwencję autodestrukcji i wprowadził kody szyfrujące do głównego komputera, skutecznie oddając Królowej Borg dowództwo nad Enterprise. Na polecenie królowej Data wystrzelił trzy torpedy kwantowe w kierunku Phoenixa, chcąc go zniszczyć. Torpedy jednak chybiły celu i Data ujawnił, że w rzeczywistości po prostu oszukał Borga. Rozerwał jeden ze zbiorników chłodziwa plazmowego, zalewając maszynownię chłodziwem plazmowym i upłynniając Królową Borg oraz wszystkie drony w maszynowni. Wraz ze śmiercią Borg Queen, pozostali Borg na pokładzie zostali unieszkodliwieni, co pozwoliło Dacie i Picardowi odzyskać statek.

Załoga Enterprise odniosła sukces pomagając Cochrane’owi w ucieczce i nawiązaniu Pierwszego Kontaktu z Wolkanami. Wykorzystanie pola grawitacyjnego Luny pozwoliło Enterprise pozostać niewykrytym przez wolkański statek, a Enterprise był w stanie odtworzyć wir używany przez Borg, aby powrócić do 2373 roku, gdzie komponenty Borg zostały usunięte, statek naprawiony, a następnie przywrócony do służby. (Star Trek: First Contact)

The Briar Patch

Podczas gdy Korpus Dyplomatyczny Federacji próbował wynegocjować zakończenie wojny z Dominium, Enterprise został zdegradowany do roli dyplomatycznej, ku niezadowoleniu kapitana Picarda. W 2375 roku Enterprise prowadził misję dyplomatyczną z Evorą, nowym gatunkiem protektoratu Federacji, i miał rozwiązać spór w systemie Goren, gdy jego załoga została wplątana w spisek Son’a, wspomaganego przez admirała Floty Dougherty’ego, mający na celu przymusowe usunięcie Ba’ku z ich odizolowanej ojczyzny w Briar Patch.

Spisek Son’a

Son’a okazali się być żądnymi zemsty byłymi Ba’ku, którzy zostali wygnani z planety po nieudanym zamachu stanu sto lat wcześniej. Planowali zebrać promieniowanie metafazowe z systemu pierścieniowego planety i potrzebowali współpracy Gwiezdnej Floty, aby zrealizować ten plan. Kapitan Picard uznał, że przeniesienie Ba’ku jest poważnym naruszeniem Pierwszej Dyrektywy i zrezygnował ze swojego stanowiska, prowadząc zespół członków załogi Enterprise na planetę Ba’ku, aby zapobiec ich schwytaniu i usunięciu.

Komandor William T. Riker otrzymał polecenie wzięcia Enterprise i skontaktowania się z Radą Federacji, by ostrzec ją o zdradzie admirała Dougherty’ego. Jednakże, aby skontaktować się z dowództwem Floty, Enterprise musiał poruszać się w obszarze przestrzeni znanym jako Briar Patch. Obszar ten zakłócił komunikację, jak również napęd warp statku.

Bitwa o Briar Patch

Główny artykuł: Bitwa o Briar Patch

Dwa krążowniki Son’a zostały wysłane przez Ahdara Ru’afo w celu przechwycenia Enterprise przed opuszczeniem Briar Patch i poważnie uszkodziły statek. Rdzeń warp został wyrzucony, aby uszczelnić niebezpieczną wyrwę w podprzestrzeni, powstałą w wyniku działania broni izolitycznej Son’a.

Rikerowi udało się przechytrzyć Son’a dzięki zebraniu gazu metreonowego pochodzącego z Briar Patch i odprowadzeniu go za statek. Kiedy Son’a użyli swojej broni, gaz eksplodował, niszcząc jeden statek i poważnie uszkadzając drugi. Geordi La Forge półżartem skomentował, że ta taktyka może stać się znana jako manewr Rikera. Enterprise powrócił później na planetę Ba’ku, by pomóc kapitanowi Picardowi w rozbrojeniu kolektora Son’a. Po drodze natknęli się na okręt flagowy Ru’afo i komandor Riker udał, że taranuje okręt flagowy, ale zamiast tego przeleciał nad nim i użył swoich fazerów do ostrzelania go. Gdy kolektor zaczął wybuchać, Enterprise przesłał Picarda i zostawił Ru’afo, by ten zniszczył kolektor podczas wybuchu. Enterprise później opuścił Briar Patch, by udać się na Ziemię. (Star Trek: Insurrection)

2375-2379

Enterprise odwiedził Ziemię na kilka dni w 2376 roku, mniej więcej w czasie, gdy Projekt Pathfinder nawiązał kontakt z USS Voyager i przeprowadził misję około siedmiu lat świetlnych od Ziemi w następnym roku. Według Deanny Troi była to ważna misja, ale jej cel nigdy nie został omówiony. (VOY: „Pathfinder”, „Life Line”)

Pomiędzy 2375 a 2379 rokiem Enterprise przeszedł gruntowną przebudowę. Dodano cztery dodatkowe rufowe wyrzutnie torped fotonowych oraz jedną wyrzutnię skierowaną do przodu: podwójną wyrzutnię na rufie mostka, pojedynczą wyrzutnię nad rufowym hangarem i pojedynczą wyrzutnię w przedniej części tarasu mostka.

Mostek został wyposażony w poręcze, a konsole na lewej i prawej burcie zostały ulepszone dzięki bardziej szczegółowym wyświetlaczom. Dodatkowo zamontowano wtedy nowe pylony gondoli, nieco dłuższe, szersze i ostrzejsze od oryginałów i wyposażone w cztery dodatkowe baterie fazerów. (Star Trek Nemesis)

Zatrzymać Shinzona

W 2379 roku Enterprise powrócił na Ziemię na ślub Williama T. Rikera i Deanny Troi. Wyruszyła na Betazed, gdzie zaplanowano kolejną ceremonię, tradycyjny ślub Betazoidów.

Odkrycie B-4

Podczas podróży statek wykrył nietypowe sygnały pozytronowe z systemu Kolarin, odkrywając kolejnego androida typu Soong, prototyp B-4. Wkrótce potem Enterprise otrzymał rozkaz udania się na Romulusa na spotkanie z nowym pretorem, Shinzonem, który najwyraźniej chciał rozpocząć rozmowy pokojowe. Zarówno odkrycie B-4, jak i propozycje pokojowe okazały się być podstępem mającym na celu schwytanie kapitana Picarda i odkrycie pozycji taktycznych statków Gwiezdnej Floty.

Prawdziwe cele Shinzona

Odkąd stało się jasne, że Shinzon zamierza użyć swojego statku gwiezdnego, Scimitara, do zniszczenia życia na Ziemi i wypowiedzenia wojny Federacji, Enterprise miał dołączyć do Grupy Bojowej Omega Floty Gwiezdnej i stanąć przeciwko Shinzonowi.

Bitwa o Szczelinę Bassena

Shinzon dogonił Enterprise w Szczelinie Bassena i w następującej po tym konfrontacji statek został poważnie uszkodzony, włączając w to poważną wyrwę w kadłubie na mostku, niszczącą ekran widokowy i kontrolki oraz wyłączającą rdzeń warp.

W ostateczności Picard rozkazał doradcy Deanny Troi przejąć kontrolę nad Enterprise i kazał mu uderzyć w Scimitara, co spowodowało utratę znacznej części przedniej części spodka. Zderzenie unieruchomiło Scimitara, ale Shinzon, wiedziony zemstą, aktywował swoją śmiercionośną broń Talaron i wycelował ją w Enterprise.

Broń została przeciążona i Scimitar został zniszczony dzięki ingerencji komandora Daty, który poświęcił się, by ocalić Enterprise, Picarda i pośrednio Ziemię.

Po incydencie ze Scimitarem, Enterprise wrócił na Ziemię, gdzie przeszedł gruntowną naprawę w jednym z orbitujących spacedocków. (Star Trek Nemesis)

Lata 2380

W latach 2380 kapitan Picard został awansowany na admirała i opuścił Enterprise, by stanąć na czele budowy i rozmieszczenia ogromnej floty transportowej, mającej pomóc w ewakuacji systemu romulańskiego, zanim jego słońce stanie się supernową w 2387 roku. (PIC: „Remembrance”)

Informacje techniczne

W swojej oryginalnej konfiguracji, Enterprise-E miał niecałe 700 metrów długości i 24 pokłady według Jean-Luca Picarda, choć pokład 26 był podobno kontrolowany przez Borg. Wyposażony był w dwanaście fazerów i pięć wyrzutni torpedowych.

Do roku 2379 Enterprise-E przeszedł co najmniej jeden refit, obejmujący cztery dodatkowe fazery i pięć dodatkowych wyrzutni torpedowych. Zwiększono także liczbę pokładów o pięć do minimum 29. (Star Trek Nemesis) Jeśli jednak statek miał pokład 26 podczas ataku Borga, pomimo liczby wymienionej przez Picarda, to mógł mieć również pokład 29, bez żadnych zmian w międzyczasie.

Sekcje obejmowały kontrolę deflektora, kartografię gwiezdną, hydroponikę (na pokładzie 11) i jeden oddział ambulatorium. Główna maszynownia i ambulatorium znajdowały się na pokładzie 16. (Star Trek: First Contact)

Statek mógł być sterowany za pomocą ręcznej kolumny sterowej umieszczonej na mostku. (Star Trek: Insurrection) Był też pierwszym Enterprise wyposażonym w awaryjny hologram medyczny. (Star Trek: First Contact)

Enterprise przewoził nowszy projekt wahadłowców, jak również liczne inne formy transportu, w tym jacht kapitański Cousteau, zdolny do poruszania się w warp (Star Trek: Insurrection) oraz specjalny wielozadaniowy wahadłowiec, Argo. (Star Trek: Nemesis) Jacht był instalowany jako część spodka i odłączany w momencie rozwinięcia. Inne jednostki pomocnicze były wystrzeliwane z dwóch hangarów, jednego na rufowym końcu kadłuba wtórnego, a drugiego w pobliżu rufowego końca kadłuba głównego.

Załogi składały się z ludzi, Wolkan, Bajoran, Betazoidów, Bolian i Trilli, a także Klingona i androida. (Star Trek: Insurrection)

Załoga dowódcza

• Dowódca
  • Jean-Luc Picard (2372-2380s)
  • William T. Riker (2375) (p.o.)
• Pierwszy oficer
  • William T. Riker (2372-2379)
• Oficer operacyjny
  • Data (2372-2379), also Second Officer
  • Perim (2375)
  • Deanna Troi (2379) (acting)
• Chief engineer
  • Geordi La Forge (2372–)
• Tactical officer/Security chief
  • Daniels (2372–2375)
  • Worf (2373, 2375, 2379) (acting)
• Chief medical officer
  • Beverly Crusher (2372–)
• Counselor
  • Deanna Troi (2372–2379)
• Flight control officer
  • Hawk (2373)
  • Geordi LaForge (2375) (acting)
  • Branson (2379)

See also: USS Enterprise personnel

Zjednoczona Ziemia: XCV 330 – NX-01

Federacja: NCC-1701 – NCC-1701-A – NCC-1701-B – NCC-1701-C – NCC-1701-D – NCC-1701-E – NCC-1701-J

Imperium Terran (mirror universe): NX-01 – NCC-1701

Federacja (alternatywna rzeczywistość): NCC-1701 • NCC-1701-A

USS Archer • USS Aries • USS Enterprise-E • USS Galaxy • USS Hood • USS Intrepid • USS Nova • USS Valiant

Appendices

Appearances

Informacje ogólne

Po Star Trek Generations, sześciostopowy model filmowy USS Enterprise-D klasy Galaxy został zmodyfikowany tak, by jego numer rejestrowy brzmiał „NCC-1701-E”. Penny Juday, archiwistka w Paramount Pictures, nie znała wyjaśnienia tej zmiany na dzień 19 października 2001. (TNG Sezon 2, Dysk 6: „Inside Starfleet Archives”). Okazało się, że zmiana została dokonana w ILM przez Johna Goodsona przed złożeniem modelu po ukończeniu Generations, przypuszczalnie przy założeniu, że nowy Enterprise może być także statkiem klasy Galaxy i mając już zmieniony numer zaoszczędzi tym, którzy robili efekty specjalne, kłopotu z samodzielną zmianą. (Industrial Light & Magic: Into the Digital Realm, s. 60)

Enterprise-E był w rzeczywistości jedynym zamiennikiem dla wcześniej zniszczonego statku „bohatera”, który nie był tej samej klasy co jego poprzednik, w przeciwieństwie do USS Enterprise-A (i jego odpowiednika w alternatywnej rzeczywistości), USS Defiant (NCC-75633) i Delta Flyer. Został on zaprojektowany przez Johna Eavesa pod nadzorem Hermana Zimmermana. Korzystając ze szkiców Eavesa, Rick Sternbach sporządził projekt fizycznego modelu o długości dziesięciu stóp. Eaves i Zimmerman nadzorowali także projekt wnętrza mostka, maszynowni i korytarzy, choć wiele scenografii ze Star Trek: Voyager zostało także ponownie wykorzystanych w Star Trek: First Contact i Star Trek: Insurrection. Chociaż Enterprise-E był wspominany w kilku odcinkach Voyagera, statek nigdy nie był widziany poza filmami. Jednakże, wnętrze statku jest widoczne w komunikacji z Deanną Troi w VOY: „Life Line”, jak również wnętrze turbowindy zbudowane na potrzeby filmów, które zostało ponownie wykorzystane dla Enterprise-D w ENT: „These Are the Voyages…”.

Dziesięciostopowy model fizyczny, zbudowany pod nadzorem Johna Goodsona w Industrial Light & Magic (ILM), został użyty do ujęć efektów wizualnych podczas Star Trek: First Contact, obok wersji CGI. W Star Trek: Insurrection i Star Trek Nemesis, wersje CGI statku całkowicie zastąpiły model fizyczny.

Model CGI Nemesis zawierał kilka modyfikacji zaprojektowanych przez Johna Eavesa. Oprócz wspomnianego wyżej nowego uzbrojenia, pylony warp zostały lekko zmodyfikowane, a połączenie między kadłubem głównym i pomocniczym w pobliżu głównego hangaru stało się bardziej zgrabne.

Model Enterprise-E z filmu Star Trek: Pierwszy kontakt (Lot #107) został sprzedany na aukcji 40 Years of Star Trek: The Collection 5 października 2006 za 132 000 USD, wliczając w to premię kupującego (zwycięska oferta wynosiła 110 000 USD).

Pojawiło się pewne zamieszanie co do liczby pokładów na Enterprise-E. Plany konstrukcyjne filmowej miniatury stworzonej na potrzeby Star Trek: Pierwszy kontakt wyraźnie oznaczają 23 pokłady. W filmie Picard powiedział Lily Sloane, że statek ma 24 pokłady, podczas gdy wyświetlacz systemów głównych na mostku pozwala na dowolną interpretację. Wcześniej jednak Daniels podał, że Borg kontroluje pokłady od 26 do 11. Michael i Denise Okuda w swoim komentarzu tekstowym do filmu, podczas sceny, w której Picard mówi Lilly o 24 pokładach, mówią: „Niestety, wcześniej w tym filmie mówi się nam, że statek ma co najmniej 26 pokładów. Nie możemy sobie wyobrazić, że Picard nie zna swojego własnego statku, więc teoretyzujemy, że pozostałe dwa pokłady są z jakiegoś powodu ściśle tajne. Albo to, albo jego pamięć została naruszona przez wcześniejszą asymilację Borga. To z pewnością nie mógł być wygłup, ponieważ projekt statku zmienił się nieznacznie podczas kręcenia filmu.”

W Star Trek Nemesis, Remanie przesyłają się na pokład 29. Może to oznaczać, że Picard nie powiedział Lily prawdy i w rzeczywistości jest więcej niż 24 pokłady, lub że więcej pokładów zostało dodanych do statku przed Star Trek Nemesis. Może być też tak, że Picard liczył tylko pokłady ukończone, gdyż mogły istnieć pokłady niedokończone, przeznaczone do przyszłej rozbudowy. Istniała również możliwość, że Picard celowo zataił lub skłamał na temat pewnych aspektów projektu Enterprise-E w przypadku, gdy Lily została zasymilowana przez Borg.

Również w Nemesis, remański wicekról spadł kilka pokładów w dół szybu konserwacyjnego. Ponieważ wicekról i inni Remanie weszli na pokład 29, założono, że bitwa miała miejsce na pokładzie 29 i że wicekról spadł z tego pokładu, co sugerowało, że mogło być 35 lub więcej pokładów, lub że normalny schemat pokładów został zmieniony w taki sposób, że statek mógł mieć więcej nazwanych pokładów niż mierzył w wysokości.

To nie był przypadek, jak oznakowanie na korytarzach, gdzie walka z fazerów między Remans i Enterprise oficerów odbyło wskazują, że były one rzeczywiście na pokładzie 9. Sugeruje to, że obie strony spotkały się mniej więcej w połowie drogi do celu (oficerowie Enterprise na pokład 29, Remanie na mostek na pokładzie 1).

Rozmiar

Z wykresów liniowych wynika, że każdy nowy statek gwiezdny Enterprise jest nieco dłuższy od poprzedniego. W Star Trek: First Contact, Picard informuje Lily Sloane, że Enterprise-E ma „prawie siedemset metrów długości”, zgodnie z jego planowanym rozmiarem 2,248 stóp (685 metrów). John Eaves opisuje to uzasadnienie w następujący sposób:

Kiedy „E” miał już ostatecznie zatwierdzony projekt, sporządziliśmy mapę wszystkich Enterprise’ów z profilu. Razem z Hermanem rozłożyliśmy całą masę wycinków „E” w różnych rozmiarach, aby sprawdzić, gdzie ten nowy statek powinien się zmieścić w stosunku do pozostałych. Znaleźliśmy jeden rozmiar, który wydawał się odpowiedni i ustaliliśmy jego długość na 2,248 stóp. Rick czekał, aby zrobić plany i dodać swoją kreatywność do projektu, więc daliśmy mu rysunek z tym jednym wymiarem. Stamtąd zwymiarował cały statek…

Do 7 stycznia 1997 do FAQ dodano następujące wymiary od Ricka Sternbacha: A History of Ships Named Enterprise:

Długość: 2,248′

Promień: 820′
Wysokość: 290′
L spodka: 1,150′
Rozpiętość gondoli: 700′

L gondoli: 1,056′

Te same długości, promień i wysokość (w metrach) pojawiają się na plakacie SciPubTech z mniej więcej tego samego czasu. Ponadto długość 2,248 stóp widnieje w co najmniej trzech wykresach porównawczych przygotowanych dla Star Trek: First Contact. Widać ją także na planszach przygotowanych dla Star Trek: Insurrection. Wykres rozmiarów Star Trek Nemesis mówi o 2,250 stopach, co wskazuje na zmianę rozmiarów podczas filmowej lub niefilmowej fazy przeprojektowywania.

Apokryfy

W powieści Ship of the Line, Enterprise został przekazany kapitanowi Morganowi Batesonowi na rejs próbny, który obejmował gry wojenne w pobliżu granicy z Klingonami. Wraz z nim, jako tymczasowy główny inżynier, był Montgomery Scott.

Niektóre misje Enterprise podczas wojny dominikańskiej zostały przedstawione w Behind Enemy Lines, Tunnel Through the Stars i Tales of the Dominion War. W serii książek DS9 Millennium, Enterprise został zniszczony podczas bitwy o Rigel VII w alternatywnej przyszłości, której nieustraszeni bohaterowie Deep Space 9 później zapobiegli.

Star Trek: A Time to…rozgrywający się w roku poprzedzającym Star Trek Nemesis, przedstawiał Enterprise uwikłany w wielki skandal polityczny, który zhańbił statek i jego załogę na większą część nadchodzącego roku; ostatnia duologia w tej serii przedstawia Enterprise jako rozkaz do prowadzenia inwazji i okupacji suwerennej planety, z podobieństwem do obecnej sytuacji politycznej na świecie w czasie, gdy powieści zostały napisane. Po Nemesis nastąpił swoisty „relaunch TNG”; pierwsza książka z tej serii, Death in Winter, ukazała się we wrześniu 2005 roku.

Powieść Opór ustaliła, że przed opuszczeniem Enterprise na Tytana, komandor Riker ochrzcił tę wersję Enterprise’s lounge dla załogi, czyli Ten Forward, jako „Happy Bottom Riding Club”, której to nazwy Worf absolutnie nie znosił i pod żadnym pozorem nie chciał używać. Nazwa salonu pochodziła od podobnego wodopoju, do którego często zaglądali starzy ziemscy astronauci. Ustalono również, że każdy komputer pokładowy, który został zbudowany w ciągu ostatniej dekady, ma zaszyfrowane informacje o romulańskiej technologii maskującej, które mogą być odszyfrowane w razie potrzeby za pomocą kodu admirała i w ten sposób umożliwić załodze zbudowanie urządzenia maskującego. W Resistance załoga oddzieliła część spodkową od części silnikowej (czego Enterprise wcześniej nie dokonał), a następnie zamaskowała część silnikową, by zaatakować sześcian Borga. W Resistance Worf zostaje awansowany na oficjalnego pierwszego oficera, po tym jak pełnił tę funkcję nieoficjalnie podczas odbudowy statku po konfrontacji ze Scimitarem. W Q&A, spotkanie z Q ujawnia, że jego przeszły kontakt z załogą miał na celu przygotowanie ich na spotkanie z „Them”, rasą znacznie przewyższającą nawet Q, z odpowiedzią Picarda przekonującą Them, że wszechświat zasługuje na istnienie. Powieść Before Dishonor sprzymierza załogę Enterprise ze Spockiem i Seven of Nine, gdy są zmuszeni do reaktywacji oryginalnego zabójcy planet po tym, jak admirał Janeway zostaje zasymilowana i staje się nową królową super-sześcianu Borg, konfrontacja kończy się utratą Plutona, zniszczeniem sześcianu i pozorną śmiercią Janeway. Miniseria Destiny kulminuje w ostatecznym zniszczeniu Borg po tym, jak Tytan poznaje ich prawdziwe pochodzenie, ale Federacja jest zdewastowana przez późniejszą inwazję, z dużą częścią późniejszych powieści skupiających się na roli, jaką Enterprise odegra w odbudowie wśród powstania Paktu Typhon, „anty-Federacji” składającej się z niektórych z najbardziej znanych przeciwników Federacji, w tym Romulan, Tholian i Breenów. Po wydarzeniach z miniserii The Fall, Enterprise zostaje wysłany na nową misję eksploracyjną.

W podręczniku technicznym Star Trek: The Next Generation (który został wydrukowany przed Star Trek: First Contact), spekulowano, że Enterprise-E może być statkiem klasy Nova.

W Star Trek: Countdown, tie-in do filmu Star Trek z 2009 roku, Enterprise-E był wciąż aktywny w 2387 roku, a Data, ożywiony po udanym wszczepieniu swojej sieci neuronowej w istniejący procesor B-4, zastąpił Picarda na stanowisku kapitana.

Odcinek czasowy Star Trek Online podąża za fabułą serii komiksowej Countdown, z Datą jako kapitanem w 25 wieku. Linia czasowa wspomina tylko, że Enterprise-E zakończył służbę około 2408 roku, ale jego ostateczny los był niejasny; jednak w 2409 roku nowy statek klasy Odyssey został ochrzczony jako Enterprise (NCC-1701-F), co sugeruje, że jego poprzednik został wycofany z użytku lub zniszczony. Krótka historia „Unexpected Honor”, napisana do numeru 40 Star Trek Magazine w maju 2012 roku, ujawniła, że Enterprise-E został zniszczony w zasadzce Undine w Bazie Gwiezdnej 236 w 2408 roku; wśród ocalałych był kapitan Data, który przeszedł na emeryturę z Gwiezdnej Floty, by zająć się nauczaniem na Ziemi.

Enterprise pojawił się także w wielu apokryficznych produkcjach, w tym w grach strategicznych Star Trek: Armada, Star Trek: Armada II, Star Trek: Bridge Commander, Star Trek: Starfleet Command III, Star Trek: Elite Force II, Star Trek: Legacy, a ostatnio w Star Trek Online.

• USS Enterprise (NCC-1701-E) w StarTrek.com, oficjalnej stronie Star Trek
• USS Enterprise (NCC-1701-E) w Memory Beta, wiki dla licencjonowanych dzieł Star Trek
• USS Enterprise (NCC-1701-E) w Wikipedii

.