Buddy Creech, M.D., MPH, senior auteur van de recente studie in Pediatrics, zei dat het onderzoek is gericht op een recente trend om de neuzen van zwangere vrouwen, en nog vaker, pasgeboren baby’s in neonatale intensive care units, te swabben op de aanwezigheid van MRSA.
“Laboratoria vonden een aanzienlijke hoeveelheid MRSA. Zelfs in onze studie vonden we dat 20 procent van de zwangere vrouwen het heeft, net als 20 procent van de baby’s na acht weken. Maar er is een enorme ongerustheid over wat dat betekent — en voor artsen, wat moet je doen?” Creech zei.
Creech zei dat de bezorgdheid deels voortkomt uit de kennis van een andere bacterie die een ernstig risico voor baby’s vormt, Groep B streptokokken.
Deze bacterie wordt overgedragen van een moeder die drager is van het virus op haar baby, hetzij tijdens de zwangerschap of tijdens de geboorte, een proces dat “verticale” overdracht wordt genoemd. In de meeste staten worden vrouwen in hun derde trimester op groep B streptokokken getest, omdat het uitroeien van deze bacterie op dat moment baby’s kan redden.
Nu zijn laboratoria begonnen met het rapporteren aan artsen wanneer MRSA in de groep B streptokokkentest van een vrouw wordt aangetroffen. De zorg was dat moeders MRSA ook verticaal zouden kunnen overdragen, waardoor baby’s aan een verhoogd risico op ziekte zouden worden blootgesteld.
In oudere populaties van kinderen en volwassenen zijn er aanwijzingen dat kolonisatie met een bepaalde stam van MRSA, USA300 genaamd, het risico op ziekte verhoogt: meestal steenpuisten in de huid, maar soms ook ernstige bloed- en gewrichtsinfecties.
Aan het onderzoek namen meer dan 500 zwangere vrouwen in Nashville en Memphis deel. Neus- en vaginale swabs werden verzameld en op de aanwezigheid van bacteriën getest op regelmatige tijdstippen, inclusief op het moment van de bevalling. Baby’s werden direct na de geboorte en op de leeftijd van 2 en 4 maanden geswabd.
De resultaten laten weinig verticale overdracht van MRSA van moeder op kind zien. Echter, op de leeftijd van 2 maanden, kwamen de baby’s sterk overeen met de dragerschapsstatus van hun moeder. Dit suggereert dat een moeder die S. aureus-bacteriën in haar neus draagt, deze aan haar baby zal doorgeven en dat haar baby gekoloniseerd zal raken door nauw contact binnen zes tot acht weken na de geboorte. Dit wordt horizontale transmissie genoemd.
Creech zei dat het beschrijven van de timing en de wijze van transmissie belangrijk kan zijn, maar de meest kritische bevinding in dit onderzoek is dat baby’s zelden ziek werden met MRSA-infecties.
“We willen niet overreageren op vervoer wanneer de incidentie van ziekte laag is. Veel baby’s zijn gekoloniseerd. Twintig procent op de leeftijd van 2 maanden is het hoogste percentage dat we ooit hebben gezien, maar in onze studie kregen slechts twee baby’s ziekte,” zei Creech.
Het Vanderbilt-onderzoek vond wel dat van de MRSA-dragers, ongeveer 30 procent van de moeders en baby’s de USA300-stammen delen. Maar in deze pasgeboren populatie waren veel van de genen die verantwoordelijk zijn voor de verhoogde virulentie van USA300 niet aanwezig; wat suggereert dat niet alle MRSA gelijk geschapen zijn.
Dus in antwoord op de vraag wat er gedaan moet worden wanneer MRSA kolonisatie wordt gedetecteerd bij een zwangere vrouw, zei Creech dat de beste actie misschien wel helemaal geen actie is. Hij zei dat de volgende stap in het onderzoek is om te bepalen of overdracht van MRSA van moeder op kind in de kindertijd voordelen kan bieden, zoals een betere bescherming tegen ernstigere MRSA-ziekten later in het leven.
De eerste auteur van de studie is Natalia Jimenez-Truque, MSCI, een Epidemiology graduate student in Pediatric Infectious Diseases.