LIANE HANSEN, presentator:
Als ik het woord ‘zoen’ zeg, wat komt er dan in je op? Een chocolaatje, een heavy metalband, de eerste keer dat je lippen die van een ander ontmoetten? Soms is een kus gewoon een kus, en soms heeft de betekenis meer gewicht dan een sumoworstelaar. Andrea Demirjian is de auteur van “Kissing: Everything You Ever Wanted to Know About One of Life’s Sweetest Pleasures,” en ze sluit zich bij ons aan vanuit onze studio’s in New York. Welkom bij het programma, Andrea.
Mevrouw ANDREA DEMIRJIAN (Auteur, “Kussen: Alles wat je ooit wilde weten over een van de liefste geneugten des levens’): Dank u dat ik mocht komen. Goedemorgen iedereen. Vertel eens een beetje over wanneer mensen elkaar begonnen te kussen.
Mrs. DEMIRJIAN: Welnu, er schijnen onder antropologen twee stromingen te bestaan. Er is een groep die gelooft dat het een instinctief, intuïtief mechanisme is, dat teruggaat op de evolutie van zuigen aan de borst naar moeders die uitgebraakt voedsel in de mond van de baby stoppen, wat niet erg smakelijk klinkt, maar in die tijd waren er nog geen voedselverwerkers en geen Gerber, dus moesten ze het ermee doen.
En dan is er nog een andere theorie die zegt dat holbewoners letterlijk aan het speeksel van een jonge holenvrouw gingen ruiken en proeven om te zien of zij gezond was en dus een goede partner voor de voortplanting kon zijn. Dat is een intuïtieve gedachte, dat het iets instinctiefs is. Maar sommige antropologen beweren ook dat het aangeleerd is, want er waren culturen in de Stille Zuidzee en in Azië die pas echt begonnen te zoenen toen de Europese ontdekkingsreizigers langskwamen en die mooie techniek doorgaven.
HANSEN: Hoeveel mensen in de wereld kussen eigenlijk als een vorm van vertedering?
Ms. DEMIRJIAN: Nou, op de manier waarop wij over zoenen denken, zoent ongeveer 90 procent van de wereldbevolking, maar er zijn ook nu nog culturen die niet zo van zoenen houden. Sommige culturen denken dat het speeksel vies is en vol bacteriën zit, wat ook zo is.
Er zijn zo’n 298 kolonies bacteriën in de mond, waar iedereen de kriebels van krijgt als hij er even bij stilstaat, maar in de Himalaya kussen ze niet op de mond en wisselen ze om die reden helemaal geen speeksel uit. En dan zijn er nog een paar culturen, laten we zeggen in Afrika en Soedan, waar ze nog steeds dat bijgeloof of meer hebben dat de mond de poort naar de ziel is, en ze willen de dood niet uitnodigen of iemand hun geest door de mond laten meenemen door een kus.
Maar het protocol van kussen op de wang is nog steeds heel belangrijk in Europa. Dat is, interessant genoeg, waarschijnlijk in de 15e en 16e eeuw begonnen, want gedurende vele, vele eeuwen kusten mensen elkaar gewoon op sociaal niveau op de mond, en dat suggereerde een zekere mate van, denk ik, ambiguïteit. Sommige mensen wisten niet, nou ja, als hij me op de mond kust, is hij dan geïnteresseerd in mij, of zegt hij alleen maar hallo?
En wat er gebeurde met de komst van de pest en de Zwarte Dood, was dat men op de wang begon te kussen om ziektekiemen en ziektes te voorkomen.
HANSEN: Andrea Demirjian is de auteur van “Kissing: Everything You’ve Ever Wanted to Know About One of Life’s Sweetest Pleasures,” en ze is bij ons vanuit onze studio’s in New York. Ik wil gaan – (maakt kusgeluid) – hartelijk dank.
Ms. DEMIRJIAN: Graag gedaan. Dank u.
(Soundbite van liedje, “Kiss”)
PRINCE (Zanger): (Zang) …en je kus.
Copyright © 2007 NPR. Alle rechten voorbehouden. Bezoek onze website gebruiksvoorwaarden en rechten pagina’s op www.npr.org voor meer informatie.
NPR transcripties worden gemaakt op een spoeddeadline door Verb8tm, Inc, een NPR contractant, en geproduceerd met behulp van een eigen transcriptie proces ontwikkeld met NPR. Deze tekst is mogelijk niet in zijn definitieve vorm en kan in de toekomst worden bijgewerkt of herzien. Nauwkeurigheid en beschikbaarheid kunnen variëren. Het gezaghebbende verslag van NPR’s programmering is het audioverslag.