Katten die alleen binnenshuis leven
Het territorium van een kat die alleen binnenshuis leeft, is de binnenkant van het huis waar hij woont. Wanneer een binnenkat naar buiten ontsnapt, wordt hij “verplaatst” naar een onbekend territorium. Meestal zoeken ze de eerste de beste plek die beschutting en bescherming biedt. Hun instinctieve reactie is om zich in stilte te verstoppen, omdat dat hun voornaamste bescherming is tegen roofdieren. Hoe lang zij in die schuilplaats blijven en wat zij van daaruit doen, hangt af van hun temperament. De onderzoeksvraag wanneer een kat die alleen binnenshuis leeft naar buiten ontsnapt is: Waar verstopt de kat zich?
Kat Temperamenten die invloed hebben op afgelegde afstanden
Temperament beïnvloedt acties. Hoe een kat zich gedraagt wanneer hij in zijn normale territorium is, zal van invloed zijn op hoe hij zich gedraagt wanneer hij “verdwaald” is of naar een onbekend gebied wordt verplaatst. In aanvulling op het ophangen van flyers en het controleren van de kooien van lokale asielen, moedig katteneigenaren aan om een zoekstrategie te ontwikkelen op basis van het specifieke gedrag van hun kat. Hier zijn richtlijnen om te gebruiken:
- Nieuwsgierige/clown kat – Dit zijn gregarious katten die gemakkelijk in de problemen komen, rennen naar de deur om een vreemdeling te begroeten, en zijn niet snel bang voor iets. Wanneer ze verplaatst worden, kunnen deze katten zich in eerste instantie verstoppen, maar daarna zullen ze zeer waarschijnlijk gaan reizen. De strategie voor het herstel zou moeten zijn om binnen een straal van tenminste vijf blokken fluorescerende posters te plaatsen. Ondervraag ook buren in een huis-aan-huis zoektocht, waarbij grondig gezocht wordt naar mogelijke schuilplaatsen in tuinen van huizen en andere gebieden in de nabijheid van het ontsnappingspunt. Ga er niet van uit dat de kat zal komen als u roept!
- Zorgeloze kat – Deze afstandelijke katten lijken zich niet veel aan te trekken van mensen. Als er een vreemde binnenkomt, blijven ze staan kijken. Bij verplaatsing zullen ze zich waarschijnlijk in eerste instantie verstoppen, maar uiteindelijk zullen ze uit hun dekking breken en terugkomen naar de deur, miauwen, of eventueel reizen. De strategie moet zijn om schuilplaatsen in de buurt te zoeken, buren van deur tot deur te ondervragen en hun tuinen af te zoeken. Als deze pogingen geen resultaat opleveren, overweeg dan een humane val met aas te plaatsen.
- Voorzichtige kat – Deze katten zijn over het algemeen stabiel, maar ze vertonen af en toe verlegenheid. Ze houden van mensen, maar als er een vreemde aan de deur komt, schrikken ze weg en verstoppen zich. Sommige van deze katten gluren om de hoek en komen uiteindelijk naar buiten om op onderzoek uit te gaan. Wanneer ze verplaatst worden, zullen ze zich waarschijnlijk onmiddellijk angstig verstoppen. Als ze niet uit hun schuilplaats worden geduwd (afgeschrikt), zullen ze meestal terugkeren naar het punt van waaruit ze zijn ontsnapt of ze zullen miauwen als de eigenaar naar hen komt zoeken. Dit gedrag wordt meestal binnen de eerste twee dagen waargenomen (nadat de kat vertrouwen heeft opgebouwd) of pas zeven tot tien dagen later, wanneer hun honger of dorst een punt heeft bereikt waarop zij zullen reageren. Strategie zou zijn om een strak gerichte zoektocht uit te voeren in de tuinen van buren en om aas te zetten humane vallen.
- Catatonic/xenofobic Cat – Xenophobia betekent “angst of haat voor dingen vreemd of buitenlands.” Xenofobe katten zijn bang voor alles wat nieuw of onbekend is. Hun angstige gedrag is in hun karakter verankerd; het wordt veroorzaakt door genetica en/of kittenervaringen (nature or nurture). Deze katten zullen zich verstoppen als er een vreemde in huis komt, en ze komen meestal pas tevoorschijn als het gezelschap al lang vertrokken is. Ze kunnen niet goed tegen menselijk contact (vasthouden, aaien, enz.) en worden gemakkelijk gestoord door veranderingen in hun omgeving. Wanneer ze van hun plaats worden verdreven, slaan ze op hol en verstoppen zich in stilte. Zij hebben de neiging op dezelfde schuilplaats te blijven en worden bijna catatonisch, verstijfd van angst. Indien zij worden gevonden door iemand anders dan hun eigenaars, worden zij meestal aangezien voor ongetemde of “verwilderde”. De voornaamste strategie om deze katten terug te vinden is het zetten van humane vallen met aas. Xenofobe katten die “verloren” raken, worden routinematig opgenomen in de populatie wilde katten.
Gedrag van de eigenaar dat problemen veroorzaakt
Katteneigenaren gedragen zich vaak op een manier die hun kansen om hun verloren kat terug te vinden juist belemmert. Ze ontwikkelen een “tunnelvisie” en slagen er niet in hun kat te vinden omdat ze zich op de verkeerde theorieën richten. Ze ervaren “rouwvermijding” en geven snel hun zoekpoging op. Ze voelen zich hulpeloos en alleen, vaak ontmoedigd door anderen die hen berispen en hen vertellen “het was maar een kat” en “je zult je kat nooit vinden”. Maar een van de grootste problemen is dat katteneigenaren hun zoekinspanningen meestal richten op het ophangen van flyers over verloren katten en op het doorzoeken van de kooien in het plaatselijke asiel. Hoewel deze technieken belangrijk zijn en niet over het hoofd mogen worden gezien, zou de primaire techniek om een vermiste kat terug te vinden moeten zijn om toestemming te krijgen van alle buren om hun tuinen te betreden en een agressieve, fysieke zoektocht naar de vermiste kat uit te voeren (en om daar, indien nodig, humane vallen met aas neer te zetten). Simpelweg een buurman vragen om naar de vermiste kat te zoeken is niet voldoende! Buren gaan niet op hun buik onder hun terras of huis kruipen om te zoeken naar de kat van een ander!
Hulpverlenersgedrag dat problemen veroorzaakt
Een van de meest tragische misinterpretaties van kattengedrag komt voor wanneer hulpverleners een kat observeren met een xenofoob temperament en aannemen, gebaseerd op het angstige gedrag, dat de kat een ongetemde “wilde” kat is. Hoewel het waar is dat verwilderde, ongetemde katten die niet gewend zijn aan menselijk contact, zullen sissen, spugen, draaien, longeren en urineren wanneer ze op humane wijze gevangen worden genomen, komt dit “wilde dieren” gedrag ook vaak voor bij katten met een xenofobisch temperament! Wij weten dit omdat wij gesproken hebben met eigenaars van verloren xenofobe katten die op humane wijze gevangen moesten worden om teruggevonden te worden; de eigenaars bevestigden dat hun katten wild gedrag vertoonden terwijl ze in de humane val zaten. Dit gedrag is een weerspiegeling van een angstig temperament, niet van een gebrek aan tamheid. Shelter en TNR medewerkers moeten alle “verwilderde” katten scannen op microchips en onderzoek doen (check advertenties, verloren kat rapporten, enz.) om te bepalen of de nieuwe “verwilderde” eigenlijk iemands xenofobe huiskat is die ontsnapte naar buiten, misschien enkele weken of maanden voordat hij werd gevonden.
Voor meer tips over het gedrag en het terugvinden van verloren katten, bezoek www.lostapet.org en/of lees het boek van Kat Albrecht, The Lost Pet Chronicles: Adventures of a K-9 Cop turneded Pet Detective.