Hagfish are long, eel-like fish that live in salt water. These fish are also occasionally referred to as “slime eels.” This is because of their ability to produce copious amounts of slime, which is oozed as mucous from glands along their sides. The slime is used to deter predators, because it can clog their gills. Read on to learn about the hagfish.
Beschrijving van de Hagfish
Hagfish zijn lang en aal-achtig van vorm, met een dorsoventraal afgeplatte staart. Dit betekent dat hun staart smal is aan de zijkanten en langer aan de boven- en onderkant, bijna alsof hij geplet is tussen een paar handen aan weerszijden.
Hun huid is erg los, en hun schedels bestaan hoofdzakelijk uit kraakbeen in plaats van bot. De kleur van deze vissen varieert van roze tot blauw en grijs, en ze zijn soms bedekt met vlekken.
Interessante feiten over de hagelkreeft
Deze vreemd uitziende (en laten we het toegeven, behoorlijk lelijke) wezens zijn zeer goed aangepast om te overleven. Ze hebben een aantal gespecialiseerde en interessante aanpassingen.
- Agnatha – Hoewel ze op paling lijken, zijn ze eigenlijk helemaal niet nauw verwant. In plaats daarvan behoren de slijmprikken tot een groep vissen die bekend staat als de “Agnatha.” Deze groep vissen heeft geen kaken, en omvat ook de soortgelijke lamprei.
- Platen – In plaats van formele kaken, hebben slijmprikken paren van tandplaten die ze gebruiken om een prooi vast te grijpen. Hoewel ze op kleine organismen jagen, is ook bekend dat ze groot aas eten. Ze grijpen het rottende materiaal tussen hun tandplaten en binden zichzelf in een knoop om het open te scheuren.
- Binnenstebuiten – Als ze een karkas hebben opengescheurd, zwemmen ze naar binnen en eten de dode dieren van binnenuit op! Dit blijkt een veel gemakkelijkere voedingsmethode te zijn dan te proberen brokken van het taaie buitenweefsel af te scheuren.
- Zonder doen – Grote kadavers komen niet zo vaak voor. Daarom zullen slijmprikken, als ze een maaltijd vinden, gulzig eten. Ze hebben een zeer trage stofwisseling, waardoor ze wel enkele maanden tussen maaltijden kunnen zitten.
Habitat van de hagfish
Omdat ze zich voornamelijk voeden met aas en kleine ongewervelde dieren zoals wormen, leven deze vissen dicht bij de zeebodem. Het voedsel drijft naar hen toe of wordt op de bodem gevonden. Ze leven in holen in de oceaanbodem, meestal in de diepzee. Verschillende soorten hebben verschillende voorkeurshabitats. Sommige soorten geven de voorkeur aan modderig substraat, waardoor ze zich onder het oppervlak kunnen ingraven.
Distributie van de slijmprikken
Er zijn meer dan 75 verschillende soorten slijmprikken in de wereldzeeën te vinden. Elke soort heeft een ander verspreidingsgebied. De Atlantische slijmprikken en de Pacifische slijmprikken komen voor in respectievelijk de Atlantische Oceaan en de Stille Oceaan. Breedbekzeekagels komen voor in de buurt van Nieuw-Zeeland, en golfzeekagels komen voor in de Golf van Mexico en de Middellandse Zee. Er zijn verschillende soorten slijmprikken die vrijwel overal ter wereld voorkomen.
Dieet van de slijmprik
Hoewel grote karkassen een geweldige voedselbron zijn, zijn ze niet erg consistent. Het grootste deel van het dieet van deze vissen bestaat uit zeewormen die in de modder van de zeebodem worden gevonden. Wormen en schaaldieren zijn de enige levende prooien die ze kunnen eten, maar ze eten een grote verscheidenheid aan aas.
Analyse van de maaginhoud heeft aangetoond dat deze vissen azen op dode walvissen, vissen, haaien, vogels, en meer. Bij het eten van kadavers leggen ze zichzelf in de knoop om het taaie buitenste vlees open te scheuren voordat ze het dier van binnenuit opeten.
Hagfish and Human Interaction
Deze vissen worden over het algemeen gezien als een overlast voor vissers, zowel als slijmerige bijvangst en omdat ze gevangen vis opeten voordat deze naar de oppervlakte wordt gehaald. Dit is vooral een probleem voor diepzeetrawlnetten die prooien op de zeebodem vangen. Door het slijm zijn deze vissen meestal niet bruikbaar als voedsel, maar in Korea wordt de kustbaars wel gegeten.
Domesticatie
Hagvissen zijn op geen enkele manier gedomesticeerd, maar het gebruik van hun slijm is onderzocht voor verschillende medische en mode-doeleinden. Onderzoekers bestuderen het gebruik van slijmproteïnen van slijmvissen als duurzame stof. Als ze worden gebruikt als kleding of voor medische doeleinden, zouden lange periodes van selectief fokken kunnen leiden tot semi-domesticatie.
Is de slijmprik een goed huisdier
Nee, omdat ze zoveel slijm produceren zou hun leefomgeving bijna constant schoongemaakt moeten worden.
Verzorging van slijmprikken
In aquaria moeten deze dieren worden gehouden in voldoende grote tanks die bijna constant filteren. Het geproduceerde slijm kan schadelijk zijn voor andere vissen als het niet voortdurend wordt schoongemaakt. Het is ook belangrijk om ze samen met niet-agressieve vissoorten te houden, zodat ze geen extra slijm produceren omdat ze worden aangevallen. Ze kunnen met vrijwel alles gevoerd worden, en eten de uitwerpselen van andere vissen in het aquarium.
Gedrag van de hagelkip
De meeste soorten zijn nachtdieren, wat betekent dat ze ’s nachts actiever zijn. Overdag verschuilen ze zich in holen in de modder of het slib op de zeebodem. s Nachts gebruiken ze hun sterke reukzin om prooien of aas op te sporen.
Omdat hun stofwisseling zo traag is, kunnen ze wel enkele maanden tussen maaltijden door. Sommige soorten leven solitair, andere in grote groepen. De meeste komen samen bij een groot karkas en voeden zich gezamenlijk.
Vermeerdering van de haagvis
Nauwelijks enkele soorten zijn door onderzoekers met succes in een laboratorium gereproduceerd. Daarom weten wetenschappers heel weinig over hun voortplanting. De vrouwtjes leggen tussen de 1 en 30 taaie eitjes, die elk een klittenbandachtige textuur aan de uiteinden hebben, zodat ze aan elkaar blijven kleven. Het kan wel 11 maanden duren voordat de eieren uitkomen. Ze maken geen larvenstadium door zoals lampreien dat doen.