Inleiding
Verplaatste fracturen in het sacrum worden geassocieerd met andere intra-pelviene orgaanletsels. Er zijn enkele rapporten over de resultaten op korte termijn, maar er is weinig bekend over de morbiditeit op lange termijn na deze ernstige letsels.
Doel van de studie
| – |
Beschrijf neurologische stoornissen in de onderste ledematen en stoornissen met betrekking tot de uro-genitale, darm- en seksuele functies, minimaal 8 jaar na het letsel. |
||||
| – |
Vergelijk de resultaten op lange termijn met onze eerder gepubliceerde resultaten na één jaar follow-up (1). |
||||
Materialen en methoden
39 opeenvolgende patiënten met verplaatste sacrale fracturen werden tussen 1996 en 2001 prospectief geregistreerd in het universitaire ziekenhuis van Oslo, Ullevaal. Tötterman et al. publiceerden 1-jaars resultaten van 32 van de 39 patiënten(1). In de huidige studie volgden wij 29 van deze 32 patiënten gedurende 8 jaar of meer. De volgende evaluatie-instrumenten werden gebruikt: Neurologie: Sensorimotorische functie werd geclassificeerd volgens de ASIA score. Blaasfunctie: Gestructureerde vragenlijst met betrekking tot frequentie, aandrang of incontinentie. Ook werden flowmetrie en echografie gedaan om de maximale flow en het post-micturition volume te bepalen. Darmfunctie: Gestructureerde vragenlijst met betrekking tot frequentie, aandrang, diarree, constipatie en incontinentie. Seksuele functie: Open vragen om eventuele problemen met de seksuele functie aan te pakken. Voor mannelijke patiënten werden geselecteerde vragen van de International Index of Erectile Function gebruikt.
Voor vergelijking met eerdere gegevens van de één jaar follow-up gebruikten we de Wilcoxon Signed-rank test voor niet-parametrische gegevens.
Resultaten
Neurologie: 26 patiënten hadden neurologische stoornissen in de onderste ledematen. Twee patiënten waren niet testbaar en slechts 1 was asymptomatisch. Blaasfunctie: 5 hadden een licht veranderd, 11 significant veranderd en 4 volledig veranderd urinepatroon. Darmfunctie: 6 waren licht veranderd en 3 hadden een volledig veranderd darmpatroon. Vergelijking van onze resultaten met eerdere gegevens toonde verslechtering van de blaasfunctie in de loop van de tijd in 38%(p=0,005), verbeterde darmfunctie in 28%(p=0,047) en geen significante veranderingen in neurologische tekorten (p=0,47). Seksuele functie: 45% meldde seksuele disfunctie versus 38% bij de 1-jaars follow-up.
Conclusie
Neurologische tekorten, uro-genitale en darmdisfunctie komen frequent voor na verplaatste sacrale fracturen. Voiding en seksuele problemen verslechterden na verloop van tijd, terwijl de darmfunctie verbeterde, en neurologische tekorten geen significante veranderingen vertoonden. Een pathologische blaasfunctie kan leiden tot onomkeerbare structurele schade aan de blaas, met als gevolg een verminderde nierfunctie. Deze problemen moeten daarom vroeg in de revalidatieperiode worden aangepakt en de patiënten moeten nog vele jaren na het letsel door voldoende deskundigheid worden gevolgd.