Mountainbiken op de White Rim Trail in Canyonlands National Park

Canyonlands National Park in het zuiden van Utah is een enorme strook land bestaande uit hoge woestijn vergezichten, een ingewikkeld doolhof van diepe canyons, steile rode rotskliffen, en de machtige Colorado River. Het heeft een echt ruig gevoel in vergelijking met veel van de andere nationale parken, en veel van zijn grondgebied is alleen toegankelijk met een 4WD voertuig, fiets, of door het hoepelen.

Afgelopen oktober, mijn vrienden planden een vier-daagse voertuig-ondersteunde mountainbiketocht op Canyonland’s White Rim Trail – een 100-mijl jeep road die reist door het Island in the Sky district van het park. Ik had nog nooit op een mountainbike gezeten, maar ik wist dat dit een kans was die ik niet voorbij kon laten gaan. Er was mij verteld dat de White Rim Trail een paar steile hellingen had, maar dat het geen al te technische trail was. En als het er echt ruig aan toe ging, kon ik altijd nog in de truck springen, de muziek aanzetten en van het landschap genieten vanaf de passagiersstoel.

Dus ik ging op pad, kocht een fiets en een super sexy gewatteerde fietsbroek en duimde dat ik het zou overleven.

**Spoiler alert** Ik heb het gehaald…en wat een gave tocht! Ja, er waren momenten dat mijn benen aanvoelden als cement, maar de verbranding was het helemaal waard.

Met het volgvoertuig kun je comfortabel kamperen en heb je ijskoude biertjes om naar uit te kijken aan het eind van de dag.

De White Rim Trail biedt iets voor alle niveaus. Voor de beginner is het een uitdaging. Voor de experts is het misschien een makkie. Maar hoe dan ook, het uitzicht, het kamperen, en de algemene kameraadschap op het parcours maken het de moeite waard toe te voegen aan uw bucketlist. En met de herfst in volle kracht, is het de perfecte tijd om naar het zuiden van Utah woestijn.

In dit bericht, deel ik de details over het plannen van uw eigen reis op de White Rim Trail.

Over de White Rim Trail

De White Rim Trail is een 100-mijl semi-loop die kan worden gereden in beide richtingen. Wij begonnen bij Mineral Bottom en eindigden bij Shafer Hill. Het voordeel van starten bij Mineral Bottom en tegen de klok in rijden is dat je het lange (en minst mooie) stuk langs Mineral Road er helemaal aan het begin uit hebt en het landschap (naar mijn mening) elke dag beter werd. Het nadeel van tegen de klok in is dat je helemaal aan het eind Shafer op moet rijden (of lopen)…en geloof me, dat is een hels karwei.

Op de kaart van de White Rim Trail en het hoogteprofiel hieronder heb ik elke nacht onze kampplaatsen aangegeven en een paar interessante punten langs de route. U kunt op de kaart klikken voor een grotere versie

In totaal wint de White Rim Trail zo’n 7.500 voet aan hoogte. Tegen de klok in zijn er twee grote beklimmingen: Murphy’s Hogback halverwege en Shafer Hill op de laatste dag. Deze twee beklimmingen zijn zwaar, en ik heb het grootste deel van deze stukken lopend afgelegd…. wat overigens niets is om je voor te schamen.

Hoeveel dagen heb je nodig om de White Rim Trail te fietsen?

De meeste mensen doen er 2 tot 4 dagen over om de White Rim Trail te voltooien. Sommige mensen vinden vier dagen misschien meer een soort drank-cruise-tempo – en voor de meeste van mijn vrienden denk ik dat dat ook zo was. Maar als beginner leken vier dagen me perfect. Het grootste deel van de stijging is geleidelijk, maar 25 mijl over onverharde wegen is nog steeds veel grond om te bedekken. Vier dagen betekende dat we genoeg tijd hadden om pauzes te nemen en onze omgeving te verkennen en toch nog met een paar uur daglicht in het kamp aan te komen. We deden het ’s ochtends ook rustig aan en gingen elke dag pas rond 10 of 11 uur op pad.

Dat gezegd hebbende, mensen doen het in minder….in feite doen sommige mensen het zonder ondersteuning in één dag, wat zeker een zware tocht zou zijn. Bij het plannen van je tocht moet je eerst en vooral afwegen hoe goed je in vorm bent om te fietsen en vervolgens welk tempo je wilt aanhouden.

Uw ondersteuningsvoertuig voor de White Rim Trail

De White Rim Trail is een tamelijk ruwe, maar redelijk goed onderhouden 4WD jeepweg. Er is geen drinkbaar water overal langs de trail, dus tenzij je een stellaire biker die vol vertrouwen kan fietsen de hele 100 mijl in een dag, is het het beste om te worden vergezeld door een 4WD ondersteunend voertuig. Op die manier kan al het voedsel, kampeerspullen en extra water door het voertuig worden vervoerd, en hoef je geen spullen op je fiets te dragen. Voor onze groep van 7 hadden we een Toyota Tacoma waar we al onze spullen in konden proppen. Je hebt ook een studie fietsendrager nodig waar je twee fietsen op kwijt kunt. Op die manier als iemand moe wordt, kan hij in de truck springen en de chauffeur gezelschap houden. Voor meer informatie over de uitrusting, scroll naar de onderkant van dit bericht.

Een paar dingen om in gedachten te houden…de persoon die de volgauto bestuurt moet enige ervaring hebben met 4WD-ritten, vooral als het geregend heeft en de weg glad of modderig is. Het grootste deel van de weg is vrij rustig, maar er zijn een paar lastige en steile stukken waar je iemand met ervaring achter het stuur wilt hebben. Ten tweede, zorg ervoor dat je in Moab stopt en je tank volgooit. U wilt een volle tank voordat u aan de route begint.

Beste tijd om de White Rim Trail te fietsen

De beste tijd van het jaar om de White Rim Trail te mountainbiken is de herfst en de lente. De zomer is ondraaglijk heet en droog en er is NUL schaduw.

In eind oktober waren de fietstemperaturen overdag ideaal – jaren 70, warm en zonnig – en de nachten waren fris. Het belangrijkste om te onthouden is dat het weer in de woestijn onmiddellijk kan veranderen, dus het maakt niet uit wanneer je gaat, je moet voorbereid zijn op de elementen.

White Rim Trail Vergunningen en kamperen

De White Rim Trail heeft een totaal van 20 aangewezen campings die elk plaats bieden aan maximaal drie voertuigen en 15 personen. Elke camping heeft toegang tot een pit toilet, die al dan niet gedeeld kan worden met een andere nabijgelegen camping. Er is geen water beschikbaar op de campings. Reserveringen moeten worden gemaakt via het advanced permit proces op de website van Canyonlands National Park. Het tarief voor een vergunning die goed is voor 3 auto’s en 15 personen is $ 30.

Permits beschikbaar komen vier maanden van tevoren. Om een vergunning te reserveren, begin op deze pagina. Kies voor de activiteit “4WD/Mountain Bike Overnight” en vul de gewenste startdatum in. Op de volgende pagina kiest u “Island in the Sky” als uw bestemming. Dan op de volgende pagina, moet u uw gewenste camping voor elke nacht kiezen. Als de camping al bezet is, staat er “vol”; anders heeft u de mogelijkheid om te “reserveren”. Merk op dat de campings in het reserveringssysteem en hieronder getoond zijn in de richting van de klok, te beginnen bij Shafer Hill, dat is het tegenovergestelde van de richting waarin wij gingen.

Onze White Rim Trail routebeschrijving en foto’s

Dag #1: Mineral Bottom Road naar Potato Bottom (33 mijl)

De trail begint op Mineral Bottom Road. De eerste 12 mijl zijn een geleidelijke afdaling, en het is een goede kans voor de nieuwelingen om zich comfortabel te voelen op de motor voordat het terrein ruwer wordt. Bij kilometerpaal 12 bereik je de steile switchbacks die afdalen in de canyon waar je de Green River ontmoet.

Photo: Justin Martin

Ik heb niet veel foto’s van de eerste dag omdat ik me op mijn rijden concentreerde, maar de trail is zo’n beetje wat je verwacht van een oude jeep road. Op sommige plekken was het rotsachtig, maar over het algemeen waren er niet al te veel obstakels. Het meest uitdagende aan het parcours was dat je zo nu en dan in diep zand terecht kwam dat je momentum en balans behoorlijk in de war kon brengen. Je moest dus goed opletten dat je niet onverwacht in zo’n zandval terechtkwam.

Photo: Justin Martin

We kwamen eerder dan ik had verwacht aan op onze camping bij Potato Bottom direct aan de Green River. De plaatsen bij Potato Bottom zijn de laatste campings bij de rivier. In oktober was het water zeker te koud om in te zwemmen, maar het vormde een mooie achtergrond voor onze middaghang-out en jeu de boules-balsessie.

Park

Dag #2: Potato Bottom to Murphy’s Hogback (22 mijl)

Ondanks dat dag 2 beduidend korter was dan de eerste dag, had ik er flink de balen van. Het was allemaal bergop met een vrij steile klim naar Murphy’s Hogback aan het einde. Als je een dienst in de volgauto wilt draaien, is dit misschien wel de dag om je op te geven.

Gelukkig namen we onze dag niet al te serieus. Het was Halloween, dus trokken we onze kostuums aan en kwamen we in de stemming. Noem mij maar disco bunny biker babe.

Tegen lunchtijd, kwamen we aan bij de ingang van Holman slot canyon, die op de kaart hierboven is aangegeven. Dit is een geweldige plek om te stoppen voor de lunch en te verkennen. De slot canyon gaat naar beneden in de richting van de Green River en kan verkend worden tot je bij een onoverkomelijk obstakel komt. Toen wij er waren, waren er een paar lastige plekken waar touwen waren aangebracht, maar die leken niet permanent. Vergeet niet dat elke afdaling die je maakt, je ook weer omhoog moet. Zorg dus dat je niet in een situatie komt waarin je niet meer terug naar boven kunt. Ga ook niet naar beneden in de slot canyon als er kans op regen is.

Na de lunch voelden mijn benen zwaar aan en tegen de tijd dat we bij de heuvel bij Murphy’s hogback aankwamen, wist ik dat ik het met geen mogelijkheid zou halen. Er zat al een passagier in de volgauto, wat betekende dat ik hoe dan ook de heuvel op zou moeten komen. Ik duwde zo lang als ik kon, maar kwam niet ver voordat ik uitstapte en begon te lopen. Dit is het uitzicht als je eindelijk boven bent.

Photo: Justin Martin

Ik was zo blij toen ik hoorde dat onze camping niet meer dan 100 meter van dit uitkijkpunt vandaan was, en ik was nog blijer toen we ons realiseerden hoe geweldig onze plek was.

Nu was het tijd voor het echte plezier. Een van onze vrienden besloot wat pompoenen mee te nemen om te snijden, en we hebben ons tegoed gedaan aan cocktails en het snijden terwijl we naar de zonsondergang keken.

Dag #3: Murphy’s Hogback to the Airport (26 mijl)

Dag 3 was de mooiste en volgens mij ook de makkelijkste….maar om de een of andere reden heb ik het grootste deel van de dag in de truck doorgebracht. Ik voelde me een beetje lui (en dat was ik ook), maar mijn benen hadden een beetje hersteltijd nodig na de klim van de vorige dag. Mijn vriend Beau en ik draaiden de muziek aan, stopten en namen een heleboel foto’s, en genoten van het uitzicht toen de canyon ingewikkelder begon te worden met veel bogen en verbijsterende rotsformaties. Het blijkt dat rijden in de SAG wagon erg leuk is.

We kwamen opnieuw aan in het kamp met genoeg tijd om de omgeving in ons op te nemen. We speelden een serieus potje jeu de boules en keken hoe de wolken veranderden en zich in de verte een storm vormde. Een van mijn vrienden had ook een professionele vlieger meegenomen, die ons een uur of twee goed vermaak bood in de harde wind.

Dag #4: Van het vliegveld naar de top van Shafer Hill (19 mijl)

Op onze laatste dag gingen we weer bergopwaarts. Ik kan niet zeggen dat ik er naar uitkeek, maar ik wilde proberen mezelf te pushen, dus ik was vastbesloten om de top te halen zonder de hulp van de truck. De dag begon mooi en een van de grootste hoogtepunten van de hele reis gebeurde vlak nadat ik op mijn fiets was gestapt. Mijn vriend Adam en ik waren aan het fietsen toen we naar rechts keken en een groot hoornschaap met reusachtige horens zagen galopperen op niet meer dan 30 meter van ons vandaan aan de rand van de rand. We reden door, en hij bleef ongeveer 5 minuten naast ons lopen. Ik wou dat ik een foto had kunnen maken, maar ik wist dat als ik zou stoppen om mijn camera te pakken, hij verdwenen zou zijn. Het was een magisch moment dat ik nooit zal vergeten, foto of niet.

Kort daarna kregen we te maken met regen, wat ons eraan herinnert dat het weer in de woestijn heel snel kan omslaan.

Gelukkig ging de storm snel liggen en tegen de tijd dat we Shafer bereikten, was het een aangename temperatuur voor onze klim. Zoals ik al voorspeld had, kwam ik niet ver voordat ik moest beginnen met lopen, maar mijn vriend Beau bleef bij me en hield me gezelschap.

Op sommige momenten leken de switchbacks eindeloos en toen het aan de top eindelijk wat vlakker werd, beseften we hoe ver we waren gekomen. Hoewel ik een flink stuk heb gelopen, was ik toch best trots op mezelf dat ik het zo goed had volgehouden. Ik voelde me aan het eind van de tocht ook veel sterker en zelfverzekerder dan toen ik begon.

White Rim Trail Uitrusting

De White Rim Trail is autocamping op zijn best. Je zult een ruime tent, een pluche slaapmat en een warme slaapzak willen meenemen. Daarnaast zijn er nog een paar andere dingen die je reis zo comfortabel mogelijk maken.

Fiets

Ik ben zeker geen expert als het op mountainbikes aankomt, maar ik heb een REI Brand dames 29″ Madrona Hardtail gekocht als mijn eerste mountainbike. Ik kocht deze fiets omdat hij relatief goedkoop was, goede recensies kreeg, en als hij na vier dagen op de trail niet goed zou bevallen, kon ik hem altijd terugsturen dankzij het retourbeleid van REI. De aankoop telde ook mee voor mijn 10% jaarlijkse dividend, wat aan het eind van het jaar een flinke som winkeltegoed betekende.

** Update: Het lijkt erop dat REI het damesmodel niet langer online voert. Als je op zoek bent naar informatie over hoe je je eerste mountainbike moet kiezen, lees dan dit artikel.

Neem naast de fiets ook een paar reserve binnenbanden, een pomp, kettingolie en het nodige gereedschap mee om je fiets te repareren als er iets misgaat.

Kleding

• Shorts: Neem een gevoerde fietsbroek mee. Geen grapje. Je hebt misschien het gevoel dat je een luier draagt, maar dat is beter dan een gekneusde kont en ernstige schaafwonden. Helaas kunnen fietsbroeken behoorlijk prijzig zijn. Kijk bij Sierra Trading Post of Backcountry voor de laatste aanbiedingen.

• Handschoenen: De trail kan ruw zijn voor je handen en veel eelt veroorzaken. Sommige mensen dragen graag handschoenen, anderen niet – maar het is de moeite waard om er een paar mee te nemen voor het geval dat. Hier is een optie voor vrouwen / mannen.

• Warme kleding: Buiten de zomer kunnen de nachten in Canyonlands erg koud worden. Zorg ervoor dat je bent uitgerust met een warm donsjack of synthetisch jack, een regenjas, een lange onderbroek, een muts en handschoenen – in principe dezelfde soort kleding die je zou meenemen op een backpackingtocht. Bekijk deze post om te zien welke kleding ik meeneem op mijn outdooravonturen.

Kampkeuken

• Een goede koelbox: Om ervoor te zorgen dat je eten niet bederft, moet je ervoor zorgen dat je een stevige koelbox hebt die ijs kan vasthouden tijdens de hele reis. Wij hadden een paar Yeti koelboxen mee op onze reis. Ja, het is een investering, maar ze houden het ijs beter vast dan welke koelbox dan ook. En niets leidt meer tot een mislukte reis dan bedorven voedsel.

• Kampkachel: Met een volgauto kunt u ook gourmetten. Dit tweepits kooktoestel van Camp Chef kost slechts 99 dollar en is groot genoeg om voor de hele groep te koken. Voor potten en pannen gebruik ik graag voorgebakken gietijzer van Lodge. Niet alleen is het super makkelijk schoon te maken, het geeft het eten ook een heerlijke smaak. Ik zou ook aanraden om zoveel mogelijk van je eten thuis voor te bereiden en te koken. Verpak het vervolgens met een vacuümsealer en leg het in de vriezer tot u vertrekt voor uw reis.

• Waterkannen: Zorg ervoor dat u voldoende water meeneemt. De National Park Service raadt ten minste één liter per persoon per dag aan en meer als het buiten warm is. U kunt herbruikbare kannen van 5 gallon kopen bij uw plaatselijke legerwinkel of op Amazon. Iedereen moet ook een dagrugzak met een waterreservoir dragen om gemakkelijk te kunnen drinken. Ik hou van de 3-L hydratatie blazen gemaakt door Platypus of Osprey.

Camp Comforts

Er zijn een paar leuke items die we meegebracht die hun waarde in het kamp entertainment.

• Draagbare gas brand pit: Op de White Rim Trail kun je geen houtvuur maken, dus een draagbare gasvuurplaats met een beetje extra propaan was een prima vervanger. Hij gaf veel warmte af, en zonder hadden we waarschijnlijk al om 8 uur in bed gelegen.

• Jeu de boules-balset met glow in the dark: Ik zweer het, jeu de boules met glow in the dark is het beste kampspel ooit. Especially in the desert when it’s pitch black and there are all kinds of rock obstacles. Just watch out for cacti if you are roaming around at night.

• Camp chair: You are going to want something to rest that tush in at the end of the day. I’m obsessed with my Helinox Swivel Chair and thought it was perfect for this trip. When folded away, it’s super compact…plus it swivels and you can’t beat that. See my full review here.

Well that just about covers it. If you have any questions related to the White Rim Trail, feel free to shoot me an email. Now go get your permit and start planning!

HAVE YOU BEEN ON AN OVERNIGHT BIKE TRIP? TELL ME ABOUT IT! LEAVE A COMMENT BELOW, TWEET ME, OR WRITE ME A POST ON FACEBOOK.