Abstract
Luis XV, którego panowanie poprzedziło Rewolucję Francuską, skomentował podobno: „Après moi le déluge”: Po mnie potop. W historii chemii moglibyśmy powiedzieć: „Po potopie, potop”: Po rewolucji chemicznej Lavoisiera i rewolucji politycznej we Francji, liczba odkryć chemicznych – nowych pierwiastków i nowych praw opisujących ich wzajemne oddziaływanie – gwałtownie wzrosła. Rewolucja francuska była porażką dla Francuskiej Akademii Nauk, ale nie spowolniła rozwoju towarzystw naukowych w ogóle. W XIX wieku powstały one w Anglii, Francji, Prusach, Szwecji, Włoszech, Rosji, Hiszpanii, Meksyku i nowo zjednoczonych Stanach Zjednoczonych. Sama Akademia Francuska została zreorganizowana jako część Instytutu Francuskiego i wkrótce odzyskała dawną siłę. Rewolucja Francuska skróciła również karierę Lavoisiera, ale w niewielkim stopniu spowolniła rozwój nauki francuskiej. W rzeczywistości rewolucja przyczyniła się do rozwoju chemii w nieoczekiwany sposób, wspierając karierę nowego patrona nauk ścisłych: niskiego, małomównego, źle wychowanego generała armii, który oszukiwał w kartach, Napoleona Bonaparte.