Fibraty są stosowane w terapii uzupełniającej w wielu postaciach hipercholesterolemii, ale są bezwzględnie przeciwwskazane w skojarzeniu ze statynami ze względu na zwiększone ryzyko rabdomiolizy. Pobudzają one receptor aktywowany proliferatorem peroksysomów (PPAR) alfa, który kontroluje ekspresję produktów genów pośredniczących w metabolizmie TG i HDL. W efekcie dochodzi do zmniejszenia syntezy kwasów tłuszczowych, TG i VLDL, przy jednoczesnym zwiększeniu syntezy lipazy lipoproteinowej, która katabolizuje TG. Ponadto dochodzi do zwiększenia produkcji Apo A1 i kasety wiążącej ATP A1, co prowadzi do zwiększenia odwrotnego transportu cholesterolu przez HDL. W konsekwencji fibraty zmniejszają stężenie TG nawet o 50% i zwiększają stężenie HDL-C nawet o 20%, ale zmiany stężenia LDL-C są zmienne.Przeprowadzono mniej badań na dużą skalę z fibratami niż ze statynami, a ich wyniki są mniej jednoznaczne, ale w podgrupie pacjentów z niskim stężeniem HDL-C i podwyższonym stężeniem TG (np. TG > 2,3 mmol/L (200 mg/dL)) odnotowano zmniejszenie częstości występowania chorób sercowo-naczyniowych w przypadku terapii fibratami. Fibraty są zwykle dobrze tolerowane, ale mają podobny profil działań niepożądanych jak statyny. Ponadto mogą zwiększać ryzyko kamicy żółciowej i przedłużać działanie leków przeciwzakrzepowych. Gromadzone dane wskazują, że mogą mieć również działanie ochronne przed powikłaniami mikronaczyniowymi cukrzycy.
Badania kliniczne przemawiają za ich stosowaniem w monoterapii. Fibraty zmniejszają liczbę zawałów serca bez ofiar śmiertelnych, ale nie poprawiają śmiertelności z wszystkich przyczyn i dlatego są wskazane tylko u osób nietolerujących statyn.
Ale mniej skuteczne w obniżaniu stężenia LDL, zdolność fibratów do zwiększania stężenia HDL i obniżania stężenia triglicerydów wydaje się zmniejszać insulinooporność, gdy dyslipidemia jest związana z innymi cechami zespołu metabolicznego (nadciśnienie tętnicze i cukrzyca typu 2). Z tego względu są one stosowane w wielu hiperlipidemiach. Ze względu na rzadkie, paradoksalne obniżenie stężenia HDL-C obserwowane u niektórych pacjentów przyjmujących fenofibrat, zgodnie ze zmianą etykiety przez amerykańską FDA, zaleca się kontrolę stężenia HDL-C w ciągu pierwszych kilku miesięcy po rozpoczęciu terapii fibratem. W przypadku stwierdzenia znacznego obniżenia stężenia HDL-C należy przerwać terapię fibratem i monitorować stężenie HDL-C do czasu powrotu do wartości wyjściowych.