Rozległy lądolód Grenlandii topnieje w najszybszym tempie od 12 000 lat. Może się ono zwiększyć czterokrotnie w ciągu najbliższych 80 lat, jeśli emisja gazów cieplarnianych nie zmniejszy się drastycznie w nadchodzących dekadach.
Badania opublikowane wczoraj w czasopiśmie Nature ostrzegają, że przyszłe straty pokrywy lodowej zależą w dużej mierze od tego, jak szybko ludzie ograniczą dziś emisję dwutlenku węgla.
Prowadzone przez Jasona Brinera z University at Buffalo, State University of New York, badania są jednymi z pierwszych, które porównują możliwą przyszłość pokrywy lodowej z jej dawną przeszłością.
„Teraz naprawdę jesteśmy w stanie przedstawić w perspektywie, jak anomalne są nasze obecne zmiany i jakie mogą być przyszłe zmiany”, powiedział Josh Cuzzone, współautor badania i naukowiec z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Irvine.
Badacze wykorzystali modele, oparte na danych pochodzących z próbek starożytnego lodu wywierconych z pokrywy lodowej, aby zrekonstruować historię Grenlandii obejmującą ostatnie 12 000 lat. Wykorzystali również modele, aby przewidzieć, jak pokrywa lodowa może się zmienić pod wpływem różnych scenariuszy klimatycznych – zakładających zarówno wyższe, jak i niższe poziomy gazów cieplarnianych – do końca tego stulecia.
Wyniki badań były niepokojące.
Przed erą przemysłową najwyższe tempo utraty lodu na Grenlandii w ciągu 12 000 lat wynosiło około 6 bilionów ton lodu w ciągu jednego stulecia. Jest to tempo podobne do tego, w jakim lód topi się na Grenlandii obecnie.
W miarę dalszego ocieplania się klimatu oczekuje się, że wskaźniki te będą rosły. To, jak bardzo, zależy od tempa ocieplania się klimatu.
Badacze przeanalizowali dwa możliwe scenariusze rozwoju klimatu w przyszłości. Pierwszy zakłada, że ludziom uda się utrzymać globalne temperatury w granicach 2 stopni Celsjusza od poziomu sprzed epoki przemysłowej – co jest głównym celem międzynarodowego porozumienia klimatycznego z Paryża.
W tym scenariuszu Grenlandia prawdopodobnie nadal będzie tracić ponad 8 bilionów ton lodu w ciągu tego stulecia – szybciej niż w jakimkolwiek innym momencie w ciągu ostatnich 12 000 lat.
Drugi scenariusz zakłada wysokie tempo emisji gazów cieplarnianych, podobne do dzisiejszego, przez resztę stulecia. Jeśli tak się stanie, modele sugerują, że lądolód może stracić od 14 bilionów do 36 bilionów ton lodu w ciągu tego stulecia.
Badacze są obecnie „coraz bardziej pewni, że doświadczymy bezprecedensowego tempa utraty lodu z Grenlandii, chyba że emisje gazów cieplarnianych zostaną znacznie ograniczone”, powiedział Andy Aschwanden, badacz z Uniwersytetu Alaski w Fairbanks, w komentarzu do badań opublikowanym wczoraj w Nature.
Wysokość przyszłej utraty lodu może mieć duże znaczenie dla społeczności na całym świecie poprzez wpływ na poziom morza.
Grenlandia już teraz jest największym czynnikiem przyczyniającym się do globalnego wzrostu poziomu morza. Różnica w 20 lub 30 bilionach dodatkowych ton lodu pomiędzy chwilą obecną a końcem wieku może wynieść kilka centymetrów wzrostu poziomu morza na całym świecie.
To może nie brzmieć jak wiele, ale może stanowić dramatyczną różnicę w ilości powodzi doświadczanych przez nadmorskie miasta.
Istnieją również inne konsekwencje. Napływ zimnej, świeżej wody z roztopów do morza może mieć daleko idące skutki dla struktury i przepływu prądów oceanicznych oraz sposobu, w jaki wymieniają one ciepło z atmosferą. To mogłoby wpłynąć na wzorce pogodowe na całym świecie.
Nowe badanie powtarza, że zapobieganie najgorszym z tych konsekwencji wymaga szybkich, rygorystycznych wysiłków w celu zmniejszenia globalnych emisji dwutlenku węgla już dziś.
„To pokazuje, że przynajmniej w przypadku tych scenariuszy i tego modelu pokrywy lodowej, jeśli ograniczymy emisję dwutlenku węgla, możemy uniknąć najgorszego przypadku, do którego obecnie zmierzamy” – powiedział Cuzzone.
Przedrukowano z Climatewire za zgodą E&E News. E&E zapewnia codzienne relacje z istotnych wiadomości dotyczących energii i środowiska na www.eenews.net.