Mimo, że niektórzy pracodawcy na Florydzie zapewniają przerwy na posiłki i odpoczynek, możesz być zaskoczony, że prawo federalne nie daje pracownikom prawa do czasu wolnego na zjedzenie lunchu (lub innego posiłku) lub prawa do robienia krótkich przerw w ciągu dnia pracy. Pracownicy muszą otrzymywać wynagrodzenie za krótsze przerwy, które mogą brać w ciągu dnia, ale pracodawcy nie są zobowiązani do zapewnienia tych przerw w ogóle.
Oczywiście, wielu pracodawców zapewnia te przerwy jako kwestię zwyczaju i polityki, uznając, że pracownik, który jest głodny i zmęczony nie jest ani produktywny, ani przyjemny dla klientów i współpracowników. Chociaż wydaje się to rozsądne, pracodawcy nie są prawnie zobowiązani do zapewnienia przerw, przynajmniej według prawa federalnego.
W niektórych stanach, pracownicy mają większą ochronę. Wiele stanów wymaga od pracodawców zapewnienia przerw na posiłek, przerw na odpoczynek lub obu. Jednakże, Floryda nie podąża za tym trendem. Pracodawcy na Florydzie nie muszą zapewniać ani przerw na odpoczynek, ani przerw na posiłek.
Prawo federalne: Płatne a niepłatne przerwy
Podług prawa federalnego, pracodawcy muszą płacić za przepracowane godziny, włączając w to pewien czas, który pracodawca może określić jako „przerwy”. Na przykład, jeśli pracownik musi pracować podczas posiłku, czas ten musi być opłacony. Pracownik recepcji, który musi odbierać telefony lub czekać na dostawę podczas lunchu, musi otrzymać zapłatę za ten czas, tak samo jak asystent prawny, który je lunch przy biurku podczas pracy lub osoba naprawiająca, która łapie szybką przekąskę podczas jazdy z jednej pracy do drugiej. Nawet jeśli pracodawca odnosi się do tego czasu jako przerwy na lunch, pracownik nadal pracuje i jest uprawniony do zapłaty.
Federalne prawo wymaga również od pracodawców, aby zapłacić za krótkie przerwy, które pracownik może wziąć w ciągu dnia. Przerwy trwające od 5 do 20 minut są uważane za część dnia pracy, za które pracownik musi otrzymać wynagrodzenie.
Pracodawcy nie muszą płacić za przerwy na posiłek, podczas których pracownik jest zwolniony z wszelkich obowiązków w celu spożycia posiłku. Pracownik nie musi mieć możliwości opuszczenia miejsca pracy podczas przerwy na posiłek, o ile nie musi wykonywać żadnej pracy. Zazwyczaj przerwa na posiłek jest „bona fide”, jeśli trwa co najmniej 30 minut, choć w zależności od okoliczności, może być również krótsza.
Jednakże, te zasady wchodzą w grę tylko wtedy, gdy pracodawca zezwala na przerwy. Prawo federalne wymaga tylko, aby pracodawca płacił za określony czas, nawet jeśli jest on wyznaczony jako przerwa. Nie wymaga od pracodawców, aby oferowali przerwy w pierwszej kolejności.
Prawo Florydy nie wymaga przerw na posiłek lub odpoczynek
Niektóre stany wymagają od pracodawców zapewnienia przerwy na posiłek, przerwy na odpoczynek, lub obu. Jednak Floryda nie poszła za tym przykładem. Pracodawcy na Florydzie muszą przestrzegać federalnych zasad wyjaśnionych powyżej. Innymi słowy, chociaż przerwy nie są wymagane, pracodawcy muszą płacić pracownikom za czas spędzony w pracy oraz za krótsze przerwy w ciągu dnia. Pracodawca, który zdecyduje się na dłuższą przerwę w pracy, podczas której pracownik jest zwolniony z wszystkich obowiązków, nie musi płacić pracownikowi za ten czas.