27 czerwca 1988 roku Mike Tyson zmierzył się z Michaelem Spinksem w bardzo oczekiwanym pojedynku o mistrzostwo świata wagi ciężkiej. Tyson prowadził 34-0 z 30 nokautami przed walką i posiadał tytuły WBA, WBC i IBF w wadze ciężkiej. Spinks, który większość swojej kariery spędził w wadze półciężkiej, również był niepokonany z rekordem 31-0, z czego 21 zwycięstw odniósł przez nokaut.
Walka była zapowiadana jako pojedynek „raz na zawsze”, który miał wyłonić prawdziwego mistrza świata wagi ciężkiej, jako że Spinks posiadał tytuł The Ring i był uważany za liniowego mistrza wagi ciężkiej, jako że nigdy nie stracił tytułu IBF, który później zdobył Tyson. W tamtym czasie była to najbogatsza walka w historii boksu, a fani mieli nadzieję zobaczyć wspaniały pojedynek. Niektórzy eksperci i byli pięściarze, w tym Muhammad Ali, naprawdę wierzyli, że Spinks może pokonać Tysona.
Jak się jednak okazuje, sam Michael Spinks nie wierzył nawet, że może pokonać Mike’a Tysona, nie chcąc nawet wyjść z garderoby przed walką.
Budowa do walki Mike Tyson vs. Michael Spinks
Mike Tyson szybko awansował w rankingach wagi ciężkiej, Zanim 22 listopada 1986 roku, jako 20-latek, pokonał Trevora Berbicka o tytuł WBC w wadze ciężkiej, zremisował z przeciwnikami 27-0, z czego 26 przez nokaut. Zaledwie kilka miesięcy później, jednogłośną decyzją zwyciężył Jamesa Smitha, zdobywając tytuł WBA.
Michael Spinks był złotym medalistą w wadze średniej na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w 1976 roku i został zawodowcem w 1977 roku. W 1981 roku zdobył tytuł WBA w wadze półciężkiej i przez cztery lata utrzymywał się na szczycie tej dywizji, zanim w 1985 roku przeszedł do wagi ciężkiej i pokonał Larry’ego Holmesa, zdobywając tytuły The Ring i IBF, a także liniową koronę wagi ciężkiej. Po pokonaniu Holmesa w rewanżu i pokonaniu Steffena Tangstada w 1986 roku, Spinks został pozbawiony tytułu IBF za odmowę walki z pretendentem numer jeden, Tonym Tuckerem, który otrzymał tytuł. Spinks chciał większej zapłaty za walkę z Gerrym Cooneyem i pokonał go 15 czerwca 1987 roku. Była to jego ostatnia walka przed starciem z Tysonem, które odbyło się ponad rok później.
Tyson obronił tytuły WBA i WBC przeciwko Pinklonowi Thomasowi w 1987 roku, nokautując go w szóstej rundzie, a następnie zdobył tytuł IBF od Tuckera, stając się niekwestionowanym mistrzem. Po pokonaniu Tyrella Biggsa, Larry’ego Holmesa i Tony’ego Tubbsa, walka ze Spinksem była już ustawiona.
Spinks nie chciał wyjść z garderoby, a jego menadżer nie pomagał w tej sprawie
Michael Spinks wszedł do walki jako underdog 4-1, co było najlepszym wynikiem w walce z Mike’m Tysonem w tamtym czasie. Menadżer Spinksa, Butch Lewis, wierzył w swojego zawodnika, ale wciąż szukał psychologicznej przewagi nad Żelaznym Mike’iem. Wysłał swojego asystenta do garderoby Tysona, gdzie podobno w lewej rękawicy Tysona znajdował się guz, który okazał się być niczym. Lewis nieugięcie domagał się ponownego owinięcia rąk Tysona, wywołując przy tym niemałą scenę, a nawet nie chciał dopuścić do walki, dopóki sprawy nie zostaną rozwiązane. Dopiero gdy w sprawę zaangażował się trener Spinksa, Eddie Futch, wszystko się uspokoiło. Futch powiedział, że rękawica jest w porządku, ale szkoda została wyrządzona. Tyson był podekscytowany tą sprawą i powiedział swojemu trenerowi, Kevinowi Rooneyowi, że zamierza zranić Michaela Spinksa.
Łatwo jest wziąć ponad 13 milionów dolarów za walkę z Mike’m Tysonem, ale trochę trudniej jest, kiedy rzeczywistość wkracza i trzeba wyjść i faktycznie walczyć z 22-letnim wrakiem kuli, zwłaszcza takim, który właśnie został rozgniewany przez twoich własnych ludzi. Kiedy nadszedł czas walki, jak opisują autorzy książki „One Punch from the Promised Land”, John i Ouisie Shapiro, opowiadającej o braciach Spinks, Michael Spinks nie chciał nawet opuścić garderoby, ponieważ bał się tego, co Tyson może mu zrobić.
„Emanuel Steward przyleciał do Atlantic City, aby zobaczyć walkę i poszedł sprawdzić co z Michaelem (Spinksem). Wszedłem do jego garderoby; nie mogli go nawet zmusić do wyjścia, był tak przerażony. Był jak wrak nerwowy, naprawdę szalony. Michael nie miał osobowości, by wyjść.
„Dopiero o 11:20 Michael w końcu dotarł do ringu, przedzierając się przez tłum celebrytów, wśród których byli Norman Mailer, Jack Nicholson, Warren Beatty, Sean Penn, Madonna i oczywiście Donald Trump. Pięściarz z wahaniem pomachał do tłumu, dziękując swojej rodzinie i przyjaciołom. Wszedł na ring w lśniącej białej szacie, gdy Kenny Loggins i Michael McDonald śpiewali „This Is It” przez głośniki PA. Pot lśnił na jego policzkach i czole. Miał wygląd królika, który właśnie zauważył strzelbę myśliwego.”
Fragment „One Punch from the Promised Land” o Michaelu Spinksie nie chcącym zmierzyć się z Mike’m Tysonem
Nie trzeba było długo czekać, by najgorsze obawy Michaela Spinksa się spełniły.
Tyson wygrywa w 91 sekund, a Spinks nigdy więcej nie walczy
Michael Spinks wyglądał na absolutnie przerażonego stojąc naprzeciwko Mike’a Tysona. Tyson miał takie spojrzenie w oczach, że był gotów kogoś zabić i walka skończyła się zanim się zaczęła.
Kiedy zabrzmiał dzwonek rozpoczynający walkę, wszelkie plany Spinksa dotyczące utrzymania Tysona z dala od niego zniknęły. Gdy Tyson rzucił się na niego, Spinks próbował go związać i nadział się na przedramię. Po krótkim ostrzeżeniu od sędziego, Tyson wrócił do pracy, odcinając każdą drogę ucieczki, którą Spinks próbował znaleźć i uwięził go na linach. Tyson trafił lewym sierpowym, po czym wyprowadził cios na korpus i Spinks po raz pierwszy w swojej zawodowej karierze uderzył o płótno. Po ósmym liczeniu na stojąco, Tyson wrócił z szybkim combo 1-2, które zakończył jednym z największych prawych w swojej karierze i Spinks był skończony. Spinks był skończony. Jego ramiona opadły na ziemię, lądując płasko na plecach na płótnie, podczas gdy Żelazny Mike stał nad nim i wpatrywał się w niego. Po doliczeniu do 10 Spinks prawie wypadł z ringu, oszołomiony i zdezorientowany, gdy prawdziwy mistrz świata wagi ciężkiej świętował swoje zwycięstwo.
Jedynie 91 sekund. Tyle czasu zajęło Mike’owi Tysonowi znokautowanie niepokonanego mistrza wagi ciężkiej, który nigdy wcześniej nie został znokautowany. To był Mike Tyson u szczytu swojej kariery i nic dziwnego, że Michael Spinks nigdy nie chciał opuścić garderoby. Spinks nigdy więcej nie walczył.