Abstract
Louis XV, wiens bewind voorafging aan de Franse Revolutie, zou hebben gezegd: “Après moi le déluge”: Na mij, de zondvloed. In de geschiedenis van de scheikunde zouden we kunnen zeggen: “Na de zondvloed, de zondvloed”: Na de chemische revolutie van Lavoisier en de politieke revolutie van Frankrijk nam het aantal chemische ontdekkingen – nieuwe elementen en nieuwe wetten om hun wisselwerkingen te beschrijven – dramatisch toe. De Franse Revolutie was een tegenslag voor de Franse Academie van Wetenschappen, maar zij remde de groei van wetenschappelijke genootschappen in het algemeen niet af. In de jaren 1800 ontstonden er wetenschappelijke genootschappen in Engeland, Frankrijk, Pruisen, Zweden, Italië, Rusland, Spanje, Mexico en de pas verenigde Verenigde Staten. De Franse Academie zelf werd gereorganiseerd als onderdeel van het Instituut van Frankrijk, en herwon spoedig haar vroegere sterkte. De Franse Revolutie maakte ook een einde aan de carrière van Lavoisier, maar dit had weinig invloed op de Franse wetenschap. In feite bevorderde de revolutie de chemie op een onverwachte manier door het bevorderen van de carrière van een nieuwe beschermheer van de wetenschappen: een kleine, ongemanierde, slecht gehumeurde legergeneraal die vals speelde bij het kaarten, Napoleon Bonaparte.