Hoewel critici het er over eens zijn dat Shylock de meest opmerkelijke figuur uit De koopman van Venetië is, is men het er nog niet over eens of men hem moet zien als een bloeddorstige boeman, een clownesk joods stereotype, of een tragisch figuur wiens gevoel voor fatsoen is aangetast door de vervolging die hij ondergaat. Zeker, Shylock is de antagonist van het stuk, en hij is dreigend genoeg om het geluk van de zakenlieden en jonge geliefden van Venetië ernstig te verstoren. Shylock is echter ook een creatie van de omstandigheden; zelfs in zijn doelbewuste jacht op een pond vlees, maken zijn veelvuldige vermeldingen van de wreedheden die hij door christelijke handen heeft ondergaan het voor ons moeilijk om hem als een geboren monster te bestempelen. In een van Shakespeare’s beroemdste monologen, bijvoorbeeld, beweert Shylock dat Joden mensen zijn en noemt hij zijn zoektocht naar wraak het resultaat van de lessen die hij heeft geleerd van de wreedheid van de Venetiaanse burgers. Anderzijds verhindert Shylocks koudberekende poging om het onrecht dat hem is aangedaan te wreken door zijn vervolger Antonio te vermoorden, ons om hem in een hoofdzakelijk positief licht te zien. Shakespeare geeft ons onmiskenbaar menselijke momenten, maar hij keert zich ook vaak tegen Shylock door hem af te schilderen als een gierige, wrede en prozaïsche figuur.