Although critics tend to agree that Shylock is TheMerchant of Venice’s most noteworthy figure, no consensushas been reached on whether to read him as a bloodthirsty bogeyman, a clownish Jewish stereotype, or a tragic figure whose sense ofdecency has been broken broken broken by the persecution he endures. Z pewnością Shylock jest antagonistą sztuki i jest wystarczająco groźny, by poważnie zagrozić szczęściu weneckich biznesmenów i młodych kochanków. Shylock jest jednak również tworem okoliczności; nawet w jego upartej pogoni za funtem mięsa, jego częste wzmianki o okrucieństwie, którego doświadczył z rąk chrześcijan, sprawiają, że trudno go nazwać urodzonym potworem. W jednym z najsłynniejszych monologów Szekspira, na przykład, Shylock przekonuje, że Żydzi są ludźmi i nazywa swoje dążenie do zemsty produktem lekcji, jakiej udzieliło mu okrucieństwo weneckich obywateli. Z drugiej strony, zimno wykalkulowana próba Shylocka, by zemścić się za wyrządzone mu krzywdy poprzez zamordowanie swojego prześladowcy, Antonia, nie pozwala nam postrzegać go w pozytywnym świetle. Szekspir daje nam niewątpliwie ludzkie chwile, ale często kieruje nas również przeciwko Shylockowi, malując go jako postać skąpą, okrutną i prozaiczną.