- Honing begrijpen|
- Echte waarheid over rauwe honing|
- Gezondheidsvoordelen|
Rauw vlees moet zeer zorgvuldig worden bereid voordat het kan worden gegeten. Rauwe kip is gevaarlijk om te eten.
Maar honing is, net als groenten, het beste wanneer het in zijn rauwe en natuurlijke staat wordt gegeten.
Het is gemakkelijk te zien waarom velen rauwe, ongefilterde honing zouden schuwen. De “zuivere honing” die je meestal in de schappen van supermarkten ziet liggen, ziet er prachtig uit: helder en ongeschonden. De rauwe honing die je vindt op boerenmarkten, in natuurvoedingswinkels of bij lokale honingkraampjes kan troebel zijn, met “spul” dat erin drijft.
Het zou niet meer dan normaal zijn om je zorgen te maken over de voedselveiligheid als je naar een potje onbewerkte honing kijkt – tenminste, totdat je meer wist over rauwe honing.
Hier vind je meer over rauwe honing.
Honing: From Flowers to Shelves
Om te begrijpen wat rauwe honing is en waarom het veilig is om te eten, is het nodig om in het kort de fascinerende reis van honing van het veld naar je keukenkastje te volgen.
Honingbijen verzamelen nectar van bloemen, slaan het op in hun “honingmagen” en brengen het terug naar de bijenkorf waar ze er honing van maken (we gaan niet in op de details, want sommige zijn nogal smerig). De honing wordt opgeslagen in de honingraat van de bijenkorf en bedekt met bijenwas, totdat de bijen hem opeten of een imker hem oogst.
Op dat moment bevat de honing nog allerlei vuil, dus de imker ontdoet hem lichtjes van de meest aanstootgevende deeltjes: grote stukken bijenwas en lichaamsdelen van dode bijen. Wat daarna overblijft is rauwe, natuurlijke honing – het kleverige genot dat wordt verkocht bij boerenkraampjes en natuurvoedingswinkels. (Een belangrijk feit: dit is niet noodzakelijk biologische honing; “biologisch” geeft aan hoe de bronbloemen zijn geteeld. Het heeft niets te maken met bijen of bijenkorven.)
In die rauwe honing zweeft nog van alles: kleine stukjes bijenstuifmeel, bijenwas en propolis (bijenlijm die wordt gebruikt om de bijenkorf bij elkaar te houden). Dat is het materiaal waar de meeste mensen zich zorgen over maken, maar ze moeten willen dat het in hun honing blijft, ook al beseffen ze niet waarom. We zullen later meer uitleggen over deze belangrijke ingrediënten.
Ruwe honing ziet er niet helder en ongerept uit, en kan relatief snel kristalliseren en hard worden. Ook dat leggen we later uit. Maar om hun product er zo appetijtelijk mogelijk uit te laten zien, maken honingproducenten het “schoon” voordat het naar supermarkten en andere grote verkopers gaat. Dat betekent dat alle onaantrekkelijke, kleine overblijfselen van het honingproductieproces eruit worden gefilterd, en dat de honing bij hoge temperaturen wordt gepasteuriseerd om de houdbaarheid te verlengen.
Wat overblijft wordt vaak “gewone honing” of “winkelhoning” genoemd. Het is mooi om te zien, maar het meeste van de natuurlijke goedheid van rauwe honing is eruit gehaald.
Er zijn nog twee stappen die onethische (meestal buitenlandse) producenten kunnen nemen. De meesten voeren de honing door een proces dat “ultrafiltratie” wordt genoemd, waardoor de honing nog gladder wordt, maar de rest van de natuurlijke voordelen wordt verwijderd. Sommigen voegen zelfs goedkope, extra zoetstoffen zoals high-fructose corn syrup aan de honing toe, om hun winst te verhogen. Op dit punt is het zelfs te ver gezocht om het resulterende product “honing” te noemen.”
Om kort te gaan, de mooie pure honing die je in de schappen ziet liggen, ziet er beter uit. Maar rauwe, onverhitte, ongepasteuriseerde honing is beter voor je.
Dat laat één belangrijke vraag over: is het echt veilig om te eten?
De eerlijke waarheid over rauwe honing
Elk voedingsproduct kan tijdens de productie worden besmet, en honing is daarop geen uitzondering. Maar zou je weigeren kip of sla te kopen in de winkel, omdat er een ongelooflijk kleine kans is op voedselvergiftiging? Natuurlijk niet. En het risico om ziek te worden van rauwe honing van gerenommeerde producenten is zelfs nog kleiner.
De meeste mensen maken zich zorgen over clostridium botulinum, de bacterie die de ernstige ziekte botulisme kan veroorzaken. Hier zijn de echte feiten over honing en botulisme.
- Zowel rauwe als verwerkte honing kan clostridium botulismesporen bevatten. Verwerking doodt ze niet.
- Indien geconsumeerd, kunnen die sporen mogelijk intestinaal botulisme veroorzaken in de maag nadat ze zijn geconsumeerd.
- De sporen kunnen echter niet leven in de magen of spijsverteringskanalen van volwassenen of kinderen. Ze kunnen alleen overleven en zich vermenigvuldigen in de magen van baby’s, omdat die nog niet volledig ontwikkeld zijn.
- Daarom mogen baby’s nooit honing te eten krijgen. Als ze een jaar oud zijn, is intestinale botulisme niet langer een risico. (Intestinaal botulisme wordt om die reden vaak infant botulisme genoemd.)
- Er zijn gemiddeld slechts ongeveer 100 gevallen van botulisme in de Verenigde Staten per jaar, en bijna driekwart daarvan wordt veroorzaakt door het voeden van (rauwe of verwerkte) honing aan zuigelingen. (1)
Cliff merkt op: er is geen botulisme risico bij het eten van rauwe honing, tenzij je het aan een zuigeling geeft.
Het enige andere gezondheidsrisico waar je je bewust van moet zijn is voor mensen die allergisch zijn voor pollen of ernstige seizoensgebonden allergieën of hooikoorts hebben, omdat zij kunnen reageren op de pollen die in rauwe honing zitten.
Dus je kunt rauwe honing zonder zorgen eten. Waarom zou je het eten?
De vele gezondheidsvoordelen van rauwe honing
We horen allemaal opgroeien hoe gezond honing voor ons is. De wetenschap bewijst het.
- Meerdere onderzoeken hebben onomstotelijk aangetoond dat rauwe honing een krachtige antioxidant is, vanwege de flavonoïden, fenolzuren en fytochemicaliën die het bevat. Het is in staat om oxidatieve stress te verminderen en de schade die vrije radicalen aan het lichaam toebrengen te minimaliseren; dat betekent dat het een belangrijk wapen kan zijn tegen veel chronische ziekten, variërend van diabetes tot kanker.
- Rauwe honing heeft krachtige ontstekingsremmende en antibacteriële eigenschappen, dankzij de lage pH-waarde en het vermogen om waterstofperoxide in het lichaam te produceren, die helpen bij de bestrijding van E. coli en veel stafylokokken infecties. En honing is niet alleen gezond wanneer het gegeten wordt, het kan ook plaatselijk gebruikt worden om wondgenezing te bevorderen. Manuka honing is de meest vereerde honingsoort voor deze eigenschappen.
- Er zitten niet veel voedingsstoffen in honing, maar het bevat wel belangrijke aminozuren, vitaminen en mineralen, evenals een hoog gehalte aan levende enzymen die de spijsvertering en het immuunsysteem ten goede kunnen komen.
- En zoals je waarschijnlijk hebt ontdekt toen je werd verteld hoe gezond honing is, is zijn vermogen om keelpijn te verzachten legendarisch.
Het is belangrijk om te begrijpen dat deze voordelen niet in alle soorten honing in gelijke mate voorkomen. Onderzoek naar de vele voordelen van de stof voor de gezondheid blijkt dat ze voornamelijk te vinden in rauwe, ongefilterde en onverhitte honing. Andere “honingproducten” zoals winkelhoning en ultragefilterde honing kunnen wel lekker smaken, maar zijn gewoon niet zo goed voor je.
En dat alles is terug te voeren op het “spul” in rauwe honing dat in eerste instantie zoveel mensen nerveus maakt. Propolis, stuifmeel en bijenwas bevatten de meeste stoffen die rauwe honing zijn geneeskrachtige en gezonde eigenschappen geven. Als honing eenmaal gefilterd en gepasteuriseerd is, zijn die kleine beetjes verdwenen – en daarmee ook hun heilzame werking.
Een laatste huishoudelijke opmerking: we hebben al eerder gezegd dat rauwe honing sneller zal kristalliseren tot een halfvaste of vaste vorm dan honing uit de winkel. Dat komt ook door het extra “spul” in ongefilterde honing; wanneer glucose uit de oververzadigde oplossing van honing valt, zoekt het iets om zich aan vast te hechten. De propolis, pollen en bijenwas die in rauwe honing rondzweven maken dat gemakkelijk – dus worden er snel kristallen gevormd en wordt de honing hard.
Maar geen zorgen, gekristalliseerde honing is gewoon honing in vaste vorm. Verwarm hem zachtjes in een warm waterbad, en je hebt je heerlijke – en gezonde – rauwe honing weer terug en klaar voor gebruik.