Dit zijn de films op Rotten Tomatoes met een beoordeling van 0 procent

We hebben het vaak over de beste films aller tijden, maar hoe zit het met de slechtste van de slechtste? Hoe leuk het ook is om de klassiekers te ontleden, er is ook veel plezier te beleven aan het herbekijken van complete filmische rampen. En er is eigenlijk geen betere plek om te beginnen dan door de 0 procent films op Rotten Tomatoes te bekijken.

De immens populaire filmrecensie-aggregator verzamelt beoordelingen van filmcritici om een door-consensus-score voor elke film te creëren. De site rangschikt films op basis van een groot aantal factoren, waarbij de werkelijk fantastische films het stempel “certified fresh” krijgen en de laagst gewaardeerde films als “rot” worden beschouwd. Dat zijn degenen waar we hier in geïnteresseerd zijn – de kalkoenen die zo verschrikkelijk zijn dat ze geen enkele goede beoordeling hebben gekregen. In chronologische volgorde, hier zijn 50 van Rotten Tomatoes’ meest beruchte 0 procent films.

Als de film het al niet zei, Megaforce – over een eliteleger van internationale strijders uitgerust met hightech wapentuig – is enorm cheesy. Zelfs sterkere actiescènes en betere special effects konden deze film niet over de ramp heen helpen die hij voorbestemd was te worden. In haar recensie in The New York Times schreef Janet Maslin: “De film is gefilmd in de woestijn door rood-bruine filters, en er lijken overal grote stofwolken te zijn. In het beste geval krijg je er dorst van.” En voor films die eigenlijk bedoeld zijn om je aan het lachen te maken, zijn dit De 30 grappigste films aller tijden en waar je ze kunt streamen.

Dit vervolg op de enorme hit Saturday Night Fever uit 1977 werd geregisseerd en mede geschreven door Sylvester Stallone en speelt in de hoofdrol de discokoning van de oorspronkelijke film, John Travolta. Maar grote namen staan in dit geval niet gelijk aan een grote overwinning. Hoewel Staying Alive een kassucces was – het bracht in eigen land bijna 65 miljoen dollar op met een budget van 22 miljoen dollar – werd het door de critici afgekeurd. Entertainment Weekly noemde het zelfs het “slechtste vervolg ooit gemaakt.”

Maar het positieve is dat Staying Alive werd uitgeroepen tot een van de 100 meest plezierig slechte films ooit gemaakt, volgens The Official Razzie Movie Guide van de Golden Raspberry Awards (AKA de “Razzies”). En voor een aantal jaren ’80 films die je echt wilt onthouden, bekijk je deze 30 film quotes die elk kind uit de jaren ’80 uit het hoofd kent.

In 1979, 10 made Bo Derek a star. Five years later, Bolero made her a laughingstock. Written and directed by her husband, John Derek, Bolero had its leading lady traipsing around the globe for the sole purpose of finding a man to sleep with.

Bolero was nominated for nine Razzies, and won six. In 1990, the movie was once again in contention for a Razzie—Worst Picture of the Decade—but Mommie Dearest took the prize.

This romantic comedy about a baseball player (Michael O’Keefe) who becomes convinced his free-vrouw (Rebecca De Mornay) een geluksbrenger is, werd geschreven door de legendarische Neil Simon (The Odd Couple). Misschien zouden critici niet zo venijnig zijn geweest in hun beoordeling van het trieste liefdesverhaal als er niet een komisch genie aan verbonden was.

Geprezen vanwege het gebrek aan chemie tussen de verkeerd gecastte hoofdrollen, kon The Slugger’s Wife zichzelf niet eens verlossen als een geweldige sportfilm. Volgens TV Guide: “Het is een van de meest teleurstellende, minst geloofwaardige films over honkbal in de recente geschiedenis.”

Een film over turners die de Olympische Spelen proberen te halen, lijkt het perfecte vehikel voor een echte gouden medaille-winnende turner. Maar Mitch Gaylord had zich beter bij het gewelf kunnen houden en niet op het witte doek moeten verschijnen.

Patrick Goldstein van de Los Angeles Times noemde American Anthem in zijn recensie van de film “een domme film die op slappe wijze probeert wat leven te blazen in het verhaal van de hobbelige zoektocht van een jonge turner naar succes.”

Jaws: The Revenge heeft de reputatie dat het de franchise voorgoed de das om heeft gedaan. De vierde Jaws-film werd genomineerd voor vier Razzies en won er een voor slechtste visuele effecten. Hij stond op Entertainment Weekly’s lijst van de slechtste filmsequels ooit, en Empire plaatste hem bij de 50 slechtste films ooit, punt. En voor een aantal vervolgen die mensen echt goed vonden, bekijk deze 17 filmsequels die beter zijn dan het origineel.

De kritische consensus op Rotten Tomatoes vat het vierde deel van de Police Academy-franchise samen als “volslagen, compleet, grondig en verbijsterend ongrappig”. De film markeert het laatste optreden van Steve Guttenberg als Carey Mahoney, en het heeft ook de twijfelachtige eer om de enige Police Academy film te zijn die een Razzie nominatie kreeg voor Slechtste Originele Lied (Brian Wilson’s “Let’s Go to Heaven in My Car”). Voor de goede orde, het verloor van “I Want Your Sex” van George Michael uit Beverly Hills Cop II.

Naast een “kaal-gezicht kopie van E.T.,” volgens de L.A. Times, is Mac and Me in feite een 94 minuten durende reclame voor McDonald’s. De film gaat over een jongen (Jade Calegory) die bevriend raakt met een buitenaards wezen genaamd Mac (wat staat voor Mysterious Alien Creature).

Het toeval wil dat Mac een voorliefde ontwikkelt voor McDonald’s – en de film bevat een beruchte danssequentie van vijf minuten, waarin Ronald McDonald te zien is. Mac and Me kreeg ook vier Razzie-nominaties, en Ronald McDonald won voor Slechtste Nieuwe Ster.

Zelfs voormalige jaren ’80 hartenbrekers Corey Feldman en Corey Haim konden deze film niet redden, en zodra je het plot hoort, begrijp je waarom. Het gaat over een ouder echtpaar dat zichzelf verplaatst in de lichamen van twee middelbare scholieren, Bobby Keller (Feldman) en het object van zijn affectie, Lainie (Meredith Salenger). Dream a Little Dream bracht een schamele 5,5 miljoen dollar op aan de kassa, en criticus Roger Ebert noemde het een “agressief onkijkbare film.”

Police Academy 6: City Under Siege is de laatste Police Academy-film met de oorspronkelijke castleden Bubba Smith, Marion Ramsey, Bruce Mahler, Lance Kinsey en George R. Robertson. In haar recensie in de Chicago Tribune gaf criticus Johanna Steinmetz de film een halve ster en zei: “Deze film is zo stoutmoedig onbeschoft dat zelfs Walt Disney zich er waarschijnlijk gemakkelijk bij zou hebben gevoeld. (Maar hij zou het tempo wel opgevoerd hebben.)”

Stel je voor dat The Omen een komedie was. Dat is het centrale idee van Problem Child, waarin Ben en Flo Healy (John Ritter en Amy Yasbeck) een kind adopteren met de naam Junior (Michael Oliver), dat een absolute verschrikking blijkt te zijn. In een gedenkwaardige scène gooit Junior een kat naar zijn grootvader, die van de trap valt en daarbij zowel het dier als de oude man verwondt.

Natuurlijk vonden critici de film te gemeen om grappig te zijn, met Entertainment Weekly’s Owen Gleiberman die de film een D- gaf. Desondanks was Problem Child een kassucces, en Junior kwam terug voor twee vervolgen.

Soms is een film niet zozeer onherstelbaar afschuwelijk als wel volstrekt vergeetbaar. Rotten Tomatoes is bezaaid met de overblijfselen van inwisselbare en ongeïnspireerde slapstick, waaronder Madhouse. In deze komedie spelen Kirstie Alley en John Larroquette als een getrouwd stel wiens huis wordt overspoeld door ongewenste gasten. Het tweetal probeert de overweldigers te verdrijven.

In zijn recensie voor de L.A. Times schreef Michael Wilmington: “Madhouse grijpt je bij de revers en probeert de lachers uit je te schudden. Maar het is nooit erg grappig.”

De originele Highlander was geen commercieel of kritisch succes. Maar het verhaal over onsterfelijke krijgers werd toch een cultklassieker. Ondanks de terugkeer van sterren Christopher Lambert en Sean Connery, bleek het vervolg teleurstellend. Ebert noemde het “de meest onbegrijpelijke film die ik in lange tijd heb gezien – een film die bijna geweldig is in zijn slechtheid.”

Highlander II: The Quickening wist in zijn openingsweekend toch nog meer op te brengen aan de kassa (5,3 miljoen dollar) dan zijn voorganger (2,5 miljoen dollar). Dus dat is er in ieder geval!

Bijna drie decennia geleden maakte een 14-jarige Brooke Shields furore in The Blue Lagoon. In 1991 maakte een hele nieuwe generatie kennis met twee nieuwe huwbare tieners (Milla Jovovich en Brian Krause) op een onbewoond eiland in Return to the Blue Lagoon.

Het vervolg uit 1991 verdiende het bescheiden budget van 11 miljoen dollar niet eens terug, en Jovovich verdiende een Razzie-nominatie. Jo Berry van Radio Times noemde het “een schoolvoorbeeld van een ramp die er verbazingwekkend genoeg niet alleen in slaagt slecht acteerwerk en een afschuwelijk script te bevatten, maar ook enkele van de meest onovertuigende liefdesscènes die ooit zijn verfilmd.”

De derde en laatste film in de Look Who’s Talking-franchise, Look Who’s Talking Now, met in de hoofdrollen Kirstie Alley en John Travolta, die beiden opnieuw in deze lijst voorkomen. De twee hernemen hun rol als Mollie en James Ubriacco, ouders van Mikey (David Gallagher) en Julie (Tabitha Lupien). Maar deze keer zijn er twee honden – Daphne (ingesproken door Diane Keaton) en Rocks (ingesproken door Danny DeVito) – mee op reis.

Het bleek dat bioscoopbezoekers minder gecharmeerd waren van het luisteren naar de innerlijke monologen van hondachtigen dan van schattige baby’s. Rita Kempley van de Washington Post noemde het “een grove en melige film.”

Een indrukwekkende cast en een regisseur met enige afstamming is niet genoeg om een succes van een film te garanderen. Bewijsstuk A: Deadfall.

De film is geregisseerd door Christopher Coppola (de neef van Francis Ford Coppola) en heeft in de hoofdrollen Michael Biehn, James Coburn en Nicolas Cage (de broer van de regisseur). Deadfall bevat ook cameo’s van Peter Fonda, Talia Shire, en Charlie Sheen. Maar alle sterallures van de wereld konden deze mislukte poging tot film noir niet van zichzelf redden. TV Guide noemde Deadfall “niet overtuigend en oppervlakkig.”

Geschreven en geregisseerd door Keenan Ivory Wayans, A Low Down Dirty Shame is een actiekomedie over agent-draai-particulier-detective Andre Shame. Shame heeft een problematisch verleden, maar een nieuwe zaak geeft hem een kans op verlossing. Er is ook een driehoeksverhouding voor een goede maatregel. Stephen Holden van The New York Times noemde Wayans een “nietszeggende actieheld,” en Ebert zei: “Haal de wapens weg, en de film zou nergens over gaan.”

Deze komedie die zich afspeelt in het Wilde Westen over ongelukkige pioniers die naar huis willen terugkeren, is helaas de laatste film van komiek John Candy. Hij stierf aan een hartaanval op 43-jarige leeftijd tijdens de laatste dagen van de productie.

Wagons East! werd vijf maanden na Candy’s dood uitgebracht, en trok weinig vleiende vergelijkingen met Blazing Saddles. Ebert schreef: “Het verlies van John Candy is des te schrijnender omdat Wagons East! de laatste film is die hij afmaakte. Het is mogelijk dat hij nooit in een slechtere heeft gespeeld.”

In deze actiekomedie speelt Chuck Norris de hoofdrol als een agent die – met de hulp van een politiehond genaamd Reno- een terroristische aanval van neo-nazi’s en witte supremacisten probeert te verijdelen.nazi’s en blanke supremacisten.

Top Dog deed het slechter dan eerdere canine-cop buddy films als K-9 en Turner and Hooch (die beide ook een “rotten” rating hebben). En een grote distributie fout heeft de zaken niet geholpen: Top Dog werd uitgebracht negen dagen na de Oklahoma City bomaanslag.

Pauly Shore schittert in deze misdaad tegen de cinema als Tommy Collins, die jurylid wordt om de vruchten te plukken van gratis kost en inwoning. Jury Duty was een flop voor de kassa en bracht in het openingsweekend net geen 5 miljoen dollar op. Uiteindelijk ging Shore er vandoor met de Razzie voor Slechtste Acteur. Zoals Marc Savlov van de Austin Chronicle schreef, “hoe minder hierover gezegd wordt, hoe beter.”

Als Matt LeBlanc hoopte de populariteit van Friends te kunnen omzetten in een succesvolle filmcarrière, dan moet Ed een epische teleurstelling zijn geweest. In de film speelt de acteur, beter bekend als Joey Tribbiani, een honkbalspeler die vriendschap sluit met een chimpansee.

Ed leverde de ster een Razzie Award-nominatie op voor slechtste koppel (samen met zijn tegenspeler, Ed de mechanische chimpansee). Je weet wat ze zeggen: werk nooit met kinderen of dieren.

In deze politieke thriller met een titel die zo generiek is dat hij nep klinkt, speelt Charlie Sheen Bobby Bishop, een speciale adviseur van de president (Sam Waterston) die hoort dat er een moordaanslag op hem wordt gepleegd. Shadow Conspiracy, met ook Donald Sutherland en Linda Hamilton in de hoofdrollen, bracht net iets meer dan $2 miljoen op en was een kritische flop.

TV Guide had moeite om te kopen “dopey, voortijdig middelbare leeftijd Charlie Sheen als een iconoclastische president’s briljante rechterhand.” De recensie zei: “Doe jezelf een plezier en huur in plaats daarvan The Manchurian Candidate.”

3 Strikes werd geschreven en geregisseerd door DJ Pooh, die ook meeschreef aan Friday. Het verhaal gaat over Rob Douglas (Brian Hooks), die net is vrijgelaten uit zijn tweede gevangenisstraf en wiens pogingen om niet nog meer problemen met de wet te krijgen op veel complicaties stuiten.

Maar de echte misdaad is dat 3 Strikes in de grond van de zaak niet grappig is. “Unoriginal and insulting, 3 Strikes goes down without scoring a single chuckle,” schreef Dave Larsen van The Atlanta Journal-Constitution.

In 2008 stelde Rotten Tomatoes een lijst samen genaamd “Moldy Tomatoes: The 10 Worst Movies of the Last 10 Years”, met daarin – je raadt het al – Ballistic: Ecks vs. Sever. In het artikel schreef Alex Vo: “Het plot verdient geen analyse, of zelfs maar een samenvatting: het meest passende grafschrift voor deze, de slechtst gerecenseerde film in de geschiedenis van onze site, komt misschien van Film Quips’ John R. McEwen.”

In zijn recensie vroeg McEwen zich af: “Antonio Banderas, Lucy Liu, hebben jullie geen trots? Hebben jullie geen normen? Hebben jullie geen schaamte? Let je niet op wat er staat op de papieren die je ondertekent?” Auw!

Als je 9 1/2 Weeks, Fifty Shades of Grey en zo’n beetje elke Lifetime-film met elkaar mengt, krijg je Killing Me Softly. De film is gecategoriseerd als erotische thriller en vertelt het verhaal van een vrouw (Heather Graham) die haar saaie leventje opgeeft aan een man (Joseph Fiennes) die misschien wel of niet een moordenaar is. Killing Me Softly stond op Rotten Tomatoes’ lijst van de “200 Erotic Movies Ranked Worst to Best”… op nr. 200.

Roberto Benigni was het neusje van de zalm van Hollywood met zijn Oscarwinnende film Life Is Beautiful uit 1997. Zijn grenzeloze enthousiasme na het winnen van Beste Buitenlandse Film is nog steeds een van de meest memorabele Oscar-momenten aller tijden. Jammer genoeg kwam er vijf jaar later een abrupt einde aan Benigni’s Assepoester-verhaal met de release van zijn live-action versie van het sprookje Pinocchio. De film kreeg zes Razzie-nominaties, een primeur voor een buitenlandse film.

Als het een troost mag zijn, de tweede Pinocchio waar hij aan meewerkte – Matteo Garrone’s 2019 reimagining van het verhaal – kreeg veel positievere kritieken. Deze keer speelde Benigni Geppetto.

Merchant Ivory, wereldberoemde producenten van high-brow cinema, sloeg de plank mis met deze vermeende klucht die zich afspeelt in Parijs. Merci Docteur Rey, met een behoorlijk indrukwekkende cast waaronder Dianne Wiest en Vanessa Redgrave, faalde op alle denkbare fronten. Zoals TV Guide schreef: “De knarsende geluiden die je hoort zijn de tandwielen van deze moeizame Franse komedie die zich inspant om een belachelijk ingewikkeld verhaal in beweging te houden.”

Dit verhaal over twee jonge oplichters, gespeeld door Will Friedle en Chris Owen, bracht zijn openingsweekend een bedroevende 400.000 dollar op. National Lampoon’s Gold Diggers (die ook National Lampoon’s Ladykillers heette) werd op de filmrecensiesite Metacritic uitgeroepen tot de op 10 na slechtst beoordeelde film aller tijden.

Jen Chaney van The Washington Post noemde de film “zo verbijsterend afzichtelijk dat je na het kijken ervan een bad moet nemen in 10 liter ontsmettingsmiddel, je hele lichaam moet schrobben en shampoo met azijn moet gebruiken om de restjes schuim die achterblijven te verwijderen.”

Het is diep verontrustend dat de film Baby Geniuses uit 1999, die op Rotten Tomatoes een beoordeling van 2 procent scoorde, een vervolg zou krijgen. Maar Hollywood is een vreemde plek, en Baby Geniuses was een bescheiden kassucces. Dus, in 2004, kregen we Superbabies: Baby Geniuses 2, en de kritieken waren verschrikkelijk, variërend van “afgrijselijk” (Wall Street Journal) tot “ondraaglijk” (Chicago Reader) tot “diep verontrustend” (Toledo Blade).

Constellation follows the Boxer family as they return to the Deep South to pay tribute to the family’s matriarch after her death. The cast—including Gabrielle Union, Billy Dee Williams, and Zoe Saldana—was a definite selling point. Sadly, critics hated it, anyway.

While some badly reviewed movies are irredeemable, Constellation suffered from unrealized potential, according to Matt Zoller Seitz of The New York Times. “If earnestness equaled skill, Constellation would be a classic,” he wrote.

Based on true events, Karla vertelt het verhaal van Paul Bernardo (Misha Collins) en zijn vrouw, Karla Homolka (Laura Prepon), die medeplichtig werd aan de misdaden van haar man. Het echtpaar vermoordde drie jonge meisjes, waaronder Homolka’s eigen zus. De film was omstreden in Canada – waar het echtpaar woonde – en politici probeerden hem te verbieden, uit angst voor de mogelijk uitbuitende inhoud.

Maar buiten dat was de film gewoon niet goed. David Nusair van Reel Films Reviews schreef dat Prepon “praktisch Oscar-waardig is vergeleken met de schokkend amateuristische bijrol; de meerderheid van deze mensen lijkt alsof ze beter thuis zouden zijn in het community theater.” Hij voegde eraan toe: “Er is hier vrijwel niets dat het aanraden waard is.”

Vooropgesteld, Scar schreef geschiedenis: Het was de eerste 3D HD-film die in de VS werd geproduceerd. Maar dat is dan ook alles. Nigel Floyd van Time Out schreef: “Een 3D-martelfilm maken is op zijn best opportunistisch; er een maken met vlakke, saaie martelscènes is onvergeeflijk.”

Redline kan het best worden samengevat als een The Fast and the Furious van een rijke man – die rijke man is schrijver en producent Daniel Sadek. Hij financierde de film via zijn bedrijf Quick Loan Funding, dat in de nasleep van de hypotheekcrisis ten onder ging.

Redline was echt een ijdelheidsproject van Sadek; hij gebruikte zelfs auto’s uit zijn eigen collectie in de film. En, zoals Lisa Rose van The Seattle Times schreef: “De auto’s in de film worden met meer respect behandeld dan de vrouwen.” Redline had een budget van 26 miljoen dollar, en de opening box-office ontvangsten waren net iets minder dan 4 miljoen dollar.

One Missed Call is een Amerikaanse remake van Takashi Miike’s gelijknamige Japanse horrorfilm. In de Amerikaanse versie, met Shannyn Sossamon en Ed Burns in de hoofdrollen, draait het om slachtoffers die telefoontjes krijgen die hun dood voorspellen. In haar recensie voor Entertainment Weekly schreef Lisa Schwarzbaum: “Om toepasselijke slagzinnen te herhalen, deze verminkte Amerikaanse remake … is een verkeerd nummer.”

In deze horrorfilm uit 2009 keert golden boy Mike (Matt Long) terug naar huis van college met zijn nieuwe vriendin, Elizabeth (Jessica Stroup), op sleeptouw. Helaas voor het gelukkige stel is zijn oude schoolliefde Shelby (Mischa Barton) zich er niet van bewust dat ze ooit uit elkaar zijn gegaan.

Het obsessed-explot is al te vaak gemaakt, en deze film heeft het wiel zeker niet opnieuw uitgevonden. Kyle Smith van de New York Post noemde zijn recensie “Mischa Mess Kills Suspense,” en noemde de film in alle opzichten voorspelbaar.

Transylmania is een horror-spoof over een stel studenten die een semester in het buitenland doorbrengen in Transsylvanië-en ook, op de een of andere manier een vervolg op National Lampoon’s Dorm Daze 2 uit 2006: College @ Sea. De mash-up van Porky’s en elke cheesy vampier film ooit gemaakt verdiende een schamele 264.000 dollar in het openingsweekend.

Critici staken een metaforische staak door het hart van de film. Robert Abele van de L.A. Times schreef: “Als jouw idee van een goede tijd lachen met weerzin is… dan wacht je een verduisterde bioscoop.”

Jon Hamm nam een pauze van het kettingroken en rokkenjagen als Don Draper in Mad Men om Stolen te verfilmen. In de film uit 2009 speelt hij Tom Adkins, een politieagent wiens zoon verdwijnt, en Hamm krijgt de meeste schuld voor dit glansloze drama. “Niemand is in staat om veel te maken van het wegwerp script, maar Hamm is zo beperkt door de periode trappings dat het lijkt alsof hij gewoon dwaalde op de verkeerde set,” schreef Elizabeth Weitzman van de New York Daily News.

Deze niet-balletversie van het klassieke kerstverhaal met Elle Fanning in de hoofdrol was “het filmische equivalent van een klomp steenkool in een kerstkous”, aldus Frank Scheck van The Hollywood Reporter. The Nutcracker in 3D werd genomineerd voor een Razzie voor Worst Eye-Gouging Misuse of 3D (nogal een naam voor een prijs!), en werd door Metacritic uitgeroepen tot de slechtste limited release film van 2010.

Adam Sandler is geen onbekende met slechte beoordelingen op Rotten Tomatoes (zie hieronder), maar de meeste van zijn films lokken nog steeds mensen naar de bioscoop voor wat hersenloos plezier. Sandlers verhaal over een jongeman (Nick Swardson) die naar Los Angeles reist om in pornofilms te werken, bereikte echter een nieuw dieptepunt.

Critici noemden de film “trieste, ziel-verpletterende troep” (Time Out), “vies en weerzinwekkend” (Newsday), en “ranzig en totaal niet grappig” (Quad City Times). Deze Happy Madison-productie kreeg zes Razzie-nominaties, maar moest het grotendeels afleggen tegen een andere Sandler-film, Jack and Jill – ongetwijfeld een bitterzoet moment voor Sandler.

Zelfs Oscarwinnende actrices kunnen af en toe een flater slaan. Een goed voorbeeld: Dark Tide, waarin Halle Berry de hoofdrol speelt als Kate, een haaienexpert die aan PTSD lijdt nadat een haai een collega-duiker heeft gedood. En nee, dit is niet de enige slechte film waar Berry in heeft gespeeld, maar zelfs Gothika kreeg 15 procent op Rotten Tomatoes. Dark Tide’s 0 procent score blijft een prestatie.

De film had een geschat budget van 25 miljoen dollar, maar bracht slechts 1 dollar op.1 miljoen wereldwijd. Zoals The Guardian’s Peter Bradshaw schreef: “De haaien zelf zijn de enigen die hier met krediet uit tevoorschijn komen.”

In A Thousand Words speelt Eddie Murphy een snel pratende literaire agent genaamd Jack McCall. Maar wanneer zijn mond houden een kwestie van leven of dood wordt, moet Jack op zoek naar nieuwe creatieve manieren om te communiceren. Opdat deze beschrijving de film niet beter laat klinken dan hij is, moeten we je vertellen dat de film drie Razzie-nominaties heeft gekregen – voor Slechtste Film, Slechtste Acteur en Slechtste Screenplay.

“Eddie Murphy had gewoon ‘nee’ moeten zeggen tegen deze vermoeide, formule-achtige komedie,” schreef Scheck van The Hollywood Reporter.

Het is Adam Sandler weer, dit keer met The Ridiculous 6, zijn parodie op de klassieke western The Magnificent Seven. Sandler schreef mee aan het script en speelt de hoofdrol in deze Netflix-film, samen met Terry Crews, Taylor Lautner, Steve Buscemi en Danny Trejo.

Tijdens het filmen verlieten ongeveer een dozijn Indiaanse acteurs en actrices de set vanwege de racistisch beledigende grappen in het script en de onnauwkeurige weergave van de Apachen. Netflix probeerde de klachten te bagatelliseren en te verwerpen, maar critici namen ook aanstoot aan het eindresultaat. “Het is een luie pastiche van westerns en western spoofs, vol met luie, racistische grappen die niet zomaar kunnen worden weggewuifd met een zwaai van de ironie kaart,” schreef Brad Newsome van The Sydney Morning Herald.

Cabin Fever, een remake van de gelijknamige film uit 2002, gaf een co-writing credit aan de oorspronkelijke schrijver-regisseur Eli Roth, maar de 2016 iteratie was lang niet zo goed als het gematigd goed beoordeelde origineel. Dat komt waarschijnlijk omdat de nieuwe versie ongeveer niets toevoegde.

“Scène voor scène, regel voor regel, gag voor gag, het is in principe dezelfde film. En het origineel was om te beginnen al geen meesterwerk,” schreef A.A. Dowd van The A.V. Club. Uiteindelijk concludeerde hij: “Misschien dient de nieuwe Cabin Fever wel een doel. Het laat de oude Cabin Fever er beter uitzien dan iets anders.”

In The Disappointments Room, kopen stadsmensen Dana (Kate Beckinsale) en David (Mel Raido) een oud, zuidelijk landhuis met een gruwelijk verleden. Als je raadt dat dit iets te maken heeft met de kamer met de titel, dan heb je het bij het juiste eind. En als je hebt geraden dat de film zijn titel ook op andere manieren eer aan doet, heb je weer gelijk.

Critici vonden de film niet bijzonder eng of origineel. “Het grootste deel van de film loopt Beckinsale gewoon bezorgd rond,” schreef Christian Holub van Entertainment Weekly. “Af en toe zal ze een glimp opvangen van een spookachtig klein meisje. Soms slaat er een deur achter haar dicht. Bijna nooit zul je bang worden.”

Sommige films over speelgoed werken-The Lego Movie, bijvoorbeeld. Andere niet, zoals bijvoorbeeld Max Steel. De film volgt Max McGrath (Ben Winchell), die speciale krachten heeft, en zijn buitenaardse vriend, Steel (Josh Brener). Samen worden ze de superheld Max Steel. De film slaagde er niet in zijn budget van bijna 10 miljoen dollar terug te verdienen en bracht wereldwijd slechts 6,3 miljoen dollar op.

Zoals Christy Lemire op RogerEbert.com opmerkte: “Een film gebaseerd op speelgoed zou een stuk leuker moeten zijn dan dit.”

In de loop van een decennialange carrière heeft Bruce Willis al heel wat films gemaakt die zo slecht zijn dat ze bijna goed zijn. Maar Precious Cargo, over drie dieven die elkaar belazeren voor een grote uitbetaling, is daar geen van. Hij is gewoon slecht, en erger nog, vergeetbaar.

“Het zal je moeite kosten je er zelfs maar een paar minuten na het kijken nog iets van te herinneren, wat een opluchting zou moeten zijn voor iedereen die betrokken was bij de productie ervan,” schreef Peter Sobczynski voor RogerEbert.com.

Dominic Cooper speelt het titelpersonage in Stratton: Hij is lid van een speciale eenheid van de Britse Royal Navy, en zijn missie is om een schurkachtige Sovjetagent op te sporen en de wereld te redden van terroristen. Het probleem is dat het deze actiefilm aan actie ontbreekt.

Michael Rechtshaffen van de L.A. Times beschreef Stratton als “een afgezaagde spionagethriller die alle hartstochtelijke intrige bezit van het wachten in de rij bij de DMV.” Woof!

Dark Crimes is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van Krystian Bala, die schuldig werd bevonden aan de moord op een Poolse zakenman nadat hij erover had geschreven in zijn eerste roman. Helaas is dit verdraaide verhaal, met Jim Carrey als een politiedetective die geobsedeerd raakt door Bala’s surrogaat Kozlov (Marton Czokas), slecht uitgevoerd. Volgens criticus Richard Roeper: “Het eindproduct laat een zure smaak na.”

De verfilming van Martin Amis’ London Fields vertelt het verhaal van een terminaal zieke schrijver (Billy Bob Thornton) die wanhopig nog een laatste boek wil schrijven voordat hij sterft. Hij arriveert in Londen en stuit daar op een waargebeurd moordmysterie in wording, met Nicola Six (Amber Heard) in het middelpunt van het drama.

London Fields kreeg veel van dezelfde kritiek als elke verfilming die zijn bronmateriaal geen recht doet. “De film slaagt er zo niet in de labyrintische literaire wonderen van Amis’ boek weer te geven, dat het nauwelijks de moeite waard lijkt om de universele tekortkomingen te beschrijven”, aldus Todd McCarthy van The Hollywood Reporter.

Voor liefhebbers van slechte films is Gotti, met opnieuw John Travolta in de hoofdrol, een cadeautje. Deze film werd over de hele linie afgekeurd toen hij werd uitgebracht. “Hij mag dan een moordenaar zijn geweest, maar zelfs Gotti verdiende beter dan dit,” schreef criticus Brian Tallerico op RogerEbert.com.

Maar vreemd genoeg was de publieksscore op Rotten Tomatoes gunstig – verdacht gunstig. Er gingen geruchten dat de film was gefabriceerd als een marketing strategie, maar Rotten Tomatoes vond geen bewijs van vals spel. Uiteindelijk bracht Gotti in eigen land een beschamende 4,3 miljoen dollar op, en werd genomineerd voor zes Razzie Awards. Travolta is oppermachtig.