Na zijn ontvoering en verkrachting van Chrysippus trouwde Laius met Jocasta. Laius ontving een orakel van Delphi dat hem vertelde dat hij geen kind met zijn vrouw mocht krijgen, omdat het kind hem anders zou doden en met haar zou trouwen; in een andere versie, opgetekend door Aeschylus, wordt Laius gewaarschuwd dat hij de stad alleen kan redden als hij kinderloos sterft. Op een nacht werd Laius dronken en verwekte Oedipus bij Jocasta.
Jocasta overhandigde het pasgeboren kind aan Laius. Jocasta of Laius doorboorden en bonden de enkels van het kind samen. Laius gaf zijn opperherder, een slaaf die in het paleis was geboren, opdracht de zuigeling op de berg Cithaeron bloot te leggen. De herder van Laius kreeg medelijden met het kind en gaf het aan een andere herder in dienst van koning Polybus van Korinthe. Kinderloos brachten Polybus en zijn koningin, Merope (volgens Sophocles, of Periboea volgens Pseudo-Apollodorus), het kind groot tot het volwassen was.
Oedipus groeide op in Korinthe in de veronderstelling dat hij de biologische zoon was van Polybus en zijn vrouw. Toen hij geruchten hoorde over zijn afstamming, raadpleegde hij het orakel van Delphi. Oedipus kreeg van het Orakel te horen dat hij voorbestemd was om zijn vader te doden en met zijn moeder te trouwen. Uit vrees voor de veiligheid van zijn enige ouders, vluchtte Oidipous uit Korinthe voordat hij deze zonden kon begaan. Tijdens zijn reis kwam Oidipous Laius op de weg tegen. Na een verhitte ruzie over het recht van overpad, doodde Oedipus Laius, waarmee hij onbewust de eerste helft van de profetie vervulde. Oedipus vervolgde zijn reis naar Thebe en ontdekte dat de stad werd geterroriseerd door de sfinx. Oedipus loste het raadsel van de sfinx op, en de dankbare stad verkoos Oedipus tot haar nieuwe koning. Oedipus aanvaardde de troon en trouwde met Laius’ weduwe-koningin Jocasta, Oedipus’ eigenlijke moeder, waarmee de tweede helft van de profetie in vervulling ging. Jocasta schonk haar zoon vier kinderen: twee meisjes, Antigone en Ismene, en twee jongens, Eteocles en Polynices.
Er bestaan verschillende versies over het laatste deel van Jocasta’s leven. In de versie van Sophocles vernam Oedipus, toen zijn stad werd getroffen door een plaag, dat dit een goddelijke straf was voor zijn vadermoord en incest. Toen Jocasta dit nieuws hoorde, hing ze zichzelf op. Maar in de versie van Euripides verdroeg Jocasta de last van de schande en bleef zij in Thebe wonen, waar zij pas zelfmoord pleegde nadat haar zonen elkaar hadden gedood in een gevecht om de kroon. In beide tradities steekt Oedipus zijn ogen uit; Sophocles laat Oedipus met zijn dochter Antigone in ballingschap gaan, maar Euripides en Statius laten hem binnen de muren van Thebe verblijven tijdens de oorlog tussen Eteocles en Polynices.
Middeleeuwse traditieEdit
Zij wordt herdacht in De Mulieribus Claris, een verzameling biografieën van historische en mythologische vrouwen door de Florentijnse auteur Giovanni Boccaccio, gecomponeerd in 1361-62. Het is opmerkelijk als de eerste collectie uitsluitend gewijd aan biografieën van vrouwen in de westerse literatuur.