The Narrator

Zowel de film als het boek worden verteld vanuit het perspectief van het hoofdpersonage, dat in het filmscript The Narrator wordt genoemd.

Synopsis

Als het verhaal begint, is de verteller een terugroepcoördinator voor een groot autoconcern (dat in de film “Federated Motor Corporation” wordt genoemd). In het begin lijdt hij aan chronische slapeloosheid, waardoor hij door het leven ploetert in een vlakke, half-slapende staat van depressie. Hij vindt tijdelijke verlichting door onder valse voorwendselen verschillende steungroepen bij te wonen; maar wanneer dit niet meer werkt (dankzij Marla Singer) keert zijn slapeloosheid terug met een wraakzucht. Kort daarna ontmoet hij zijn gespleten persoonlijkheid in de vorm van Tyler Durden, en zijn saaie leventje wordt op zijn kop gezet.

Door het verhaal heen is de verteller onderhevig aan de pogingen van Tyler Durden om hem te dwingen de bodem te raken, en zo een staat van verlichting te bereiken. De verteller is echter traag om Tyler’s lessen te begrijpen. Op een gegeven moment overtuigt hij zichzelf ervan dat hij inderdaad “verlicht” is, om vervolgens gefrustreerd te worden door Tyler die hem vertelt dat hij zelfmisleidend is en niet eens probeert de bodem te raken. Uiteindelijk wordt duidelijk dat zijn gevoelens voor Marla hem ervan weerhouden verder te gaan. Hij wil niet Tyler’s doelen omarmen of de maatschappij vernietigen; hij wil alleen Marla. Na de verdwijning van Tyler krijgt de verteller steeds meer twijfels over Project Mayhem. Dit komt tot een hoogtepunt wanneer Bob vermoord wordt. De Verteller besluit Tyler te vinden, in de hoop hem ervan te overtuigen de hele zaak te sluiten. Hij komt er dan achter dat Tyler niet alleen zijn eigen gespleten persoonlijkheid is, maar dat hij ook van plan is om het project over te nemen en de Verteller volledig te vervangen. Hij ontdekt ook Tyler’s plan om grote credit card gebouwen op te blazen. Dit alles brengt hem in paniek, en hij doet verwoede pogingen om te voorkomen dat Tylers plannen slagen.

Aan het eind van het verhaal maakt Tyler de verteller duidelijk dat hij van plan is Marla te vermoorden, omdat zij de vrijheid van de verteller in de weg staat. Dit is de druppel voor de verteller, die ervoor kiest om zichzelf te doden en Tyler te vernietigen. Tyler sterft (schijnbaar), maar de Verteller overleeft het omdat de kogel slechts door zijn wang gaat. Marla arriveert dan (in het boek kwam ze met leden van een steungroep om de Verteller te redden; in de film werd ze er gebracht door leden van Project Mayhem in opdracht van Tyler). De filmversie van het verhaal eindigt met Marla en de Verteller hand in hand, zwijgend toekijkend hoe gebouwen ontploffen als Tyler’s plan in werking treedt. Dit staat in schril contrast met het einde van de roman. In die versie van het verhaal, mislukken de explosies. De verteller schiet zichzelf neer vlak voor de ogen van Marla. Hij wordt vervolgens opgesloten in een psychiatrische inrichting, in de onjuiste veronderstelling dat het schot hem heeft gedood en dat hij in de hemel is.

Naam

De echte naam van de verteller wordt nooit onthuld. In de film noemt hij zichzelf meerdere malen Jack (in de roman en het scenario is dat Joe). Hij doet dit als een knipoog naar een reeks artikelen die hij las over het eerste persoonsperspectief van een lichaamsdeel. Edward Norton zelf verwijst naar het personage als “Jack” omwille van dit. In het scenario wordt hij Jack genoemd. Vanwege copyright mochten ze de naam Joe niet gebruiken, dus veranderden ze die en kozen voor Jack, omdat dat zijn naam was in het scenario.

• “Ik ben Jack’s razende galbuis”
• “Ik ben Jack’s koude zweet”
• “Ik ben Jack’s complete gebrek aan verbazing”
• “Ik ben Jack’s Inflamed Sense of Rejection”
• “I am Jack’s Broken Heart”
• “I am Jack’s Smirking Revenge”

It’s also possible, if not probable, that his real name is in fact Tyler Durden, although this is most likely another alias considering he associated the name with his alter ego, although it’s also possible he’s so mentally damaged he forgot his own name was in fact Tyler.

Support Group Aliases

In the film, The Narrator uses several false names when he participates in the support groups.

Partial list of aliases:

• Cornelius – used in the testicular cancer group where he met Bob.
• Rupert – used in the cancer group frequented by Chloe.
• Lenny
• Travis
• Mr. Taylor – gebruikt bij confrontaties met Marla Singer.

Vervolg

In een interview in juli 2013 over de aankomende Fight Club 2 graphic novel, verwees Chuck Palahniuk specifiek naar De Verteller als “Jack”:

“Tegenwoordig vertelt Tyler het verhaal, schuilend in Jack, en klaar om een comeback te lanceren. Jack is onwetend. Marla verveelt zich. Hun huwelijk is vastgelopen op de rotsachtige kustlijn van voorstedelijke verveling van middelbare leeftijd. Pas als hun zoontje verdwijnt, ontvoerd door Tyler, wordt Jack teruggesleurd in de wereld van Mayhem.”

De Verteller wordt op sommige plaatsen (maar niet op andere) op Palahniuks officiële website ook direct “Jack” genoemd. In een Hustler-interview van februari 2014 verklaarde Palahniuk echter:

“Het vervolg zal worden verteld vanuit het – in eerste instantie – verzonken perspectief van Tyler Durden terwijl hij de dagelijkse verveling van het leven van de verteller observeert. Omdat 20th Century-Fox de conventie heeft gecreëerd om de hoofdpersoon Jack te noemen, noem ik hem Cornelius.”

In het eerste nummer van de Fight Club 2 comic, verwijst de verteller nu naar zichzelf als Sebastian, wat de huidige canonieke naam voor het personage is.

Homoseksualiteit

Er lijken homoseksuele ondertonen in de roman te zijn, die zich uiten in het feit dat de verteller een verlangen voelt naar Tyler Durden. Het is onduidelijk of dit duidt op homoseksuele neigingen van de verteller (of biseksuele, gezien zijn gevoelens voor Marla). De gevoelens kunnen gewoon een uiting zijn van het verlangen van de verteller om zijn gespleten persoonlijkheden weer tot één te verenigen. Omdat de verteller zich het grootste deel van het verhaal niet bewust is van Tylers denkbeeldige aard, kan het verlangen naar eenwording naar de oppervlakte borrelen als een homoseksueel verlangen naar Tyler. In dromen, vooral seksuele gemeenschap dromen of dingen die met die aard te maken hebben, zijn symbolisch voor het samenvoegen van een aspect met een ander of het accepteren van iets of iemand met een ander. Een paar kleine scènes suggereren ook dat hij een beetje jaloers is op Marla en Tylers relatie, zoals wanneer hij buiten de slaapkamer staat, hoewel dit ook jaloezie op Marla kan zijn, want gezien het einde is het heel goed mogelijk dat hij zijn gevoelens voor haar eerder begroef. Dit zou ook een verwijzing kunnen zijn naar de auteur, Chuck Palahniuk, die homo is. Echter, zijn constante ruzie en vechten met Tyler, ook voordat hij de waarheid ontdekte (zoals de auto scene), lijkt in tegenspraak met het idee dat hij gevoelens voor hem heeft, en hoewel het heel goed mogelijk is, is het ook waarschijnlijk dat de verteller gewoon het partnerschap wil delen van degenen die fight club hebben gemaakt en de geesten die verantwoordelijk zijn voor de chaos van het project, en zijn waargenomen homoseksualiteit is gewoon dat hij bang is dat zijn belang wordt ontnomen, maar aangezien het nog niet zeker is (en waarschijnlijk ook nooit zeker zal zijn), is het vooral aan het publiek om dit te interpreteren.

Citaten

• “Dit is je leven en het eindigt minuut voor minuut.”
• “Op een tijdlijn die lang genoeg is, daalt de overlevingskans voor iedereen tot nul.”
• “Tyler verkocht zijn zeep aan warenhuizen voor $20 per stuk. God weet wat ze vroegen. Het was prachtig. We verkochten rijke vrouwen hun eigen dikke kont terug.”
• (aan Tyler, terwijl hij in de bus naar een Gucci-reclame kijkt) “Ziet een man er zo uit?”
• (terwijl hij door Bob wordt omhelsd bij de teelbalkankertherapie) “Vreemden met dit soort eerlijkheid maken me een grote rubberachtige.”
• “Een jongen die voor het eerst naar Fight Club kwam, zijn kont was een prop koekjesdeeg. Na een paar weken was hij uit hout gesneden.”
• “Ik rende. Ik rende tot mijn spieren brandden en mijn aderen accuzuur pompten. Toen rende ik verder.”
• “Als je op een ander tijdstip op een andere plaats wakker wordt, zou je dan als een ander mens wakker kunnen worden?”
• “En toen gebeurde er iets. Ik liet los. Verloren in de vergetelheid. Dark and silent and complete. I found freedom. Losing all hope was freedom.”