“Three Strikes” (Adoptie- en Verkoopautoriteit)

Wanneer de woorden “geadopteerd” of “verkocht” worden gebruikt om een voormalig wild paard te beschrijven dat is gevangen door het Bureau of Land Management (BLM), hebben ze zeer verschillende definities. Dit stuk wordt gepresenteerd als een discussie die kan helpen wat van die verwarring op te helderen.

Overzicht over Adoptie

In 1973, toen men wilde paarden en ezels begon te verwijderen, begon Velma Johnston (Wild Horse Annie) het “Adopteer-een-Horse” programma. Bij de eerste verhuizingen van wilde paarden waren Velma Johnston en haar camera aanwezig om toezicht te houden op de operatie en verzorging van de wilde paarden en het “adoptie programma” begon echt. (Stone Cabin was de eerste officiële verwijdering onder de wet. U kunt over Stone Cabin, de geschiedenis en de laatste verwijdering, hier lezen: http://wildhorseeducation.org/roundups/roundups-2012/stone-cabin-2012/ )

Op dat moment werd geschat dat gedurende de levensduur van elk paard, de gemiddelde adoptant vrijwillig ongeveer $20.000.00 van zijn of haar besteedbaar inkomen zou besteden aan hooi, benodigdheden, hoefsmid en veterinaire diensten en andere uitgaven in verband met de training en het onderhoud van een geadopteerd paard. (Tegenwoordig liggen deze bedragen veel hoger). (U kunt een “analyse” van het huidige adoptieprogramma hier lezen: http://wildhorseeducation.org/2014/03/27/analyze-this-blm-adoption-program/)

Informatie over hoe te adopteren (aanvragen en vereisten) is hier te vinden op de BLM website: http://www.blm.gov/wo/st/en/prog/whbprogram/adoption_program.html

(*BLM is in 1978 begonnen met het “Freezemark” programma om te beginnen met het opsporen en “titelen” van Mustangs. Voordien konden wilde paarden en ezels die van het land waren verwijderd niet worden getraceerd. Lees over het Freezemark en hoe je er een kunt lezen hier: http://wildhorseeducation.org/blm-freezemark/)

“Verkoopautoriteit”

In december 2004 veranderde een amendement op de wet op wilde paarden van 1971, dat meestal wordt aangeduid als het “Burn’s Amendment”, de manier waarop BLM “wilde paarden en ezels plaatste”. Het “beleid” was nu “dieren ouder dan 10 jaar – evenals jongere die ten minste drie keer zijn gepasseerd voor adoptie – komen in aanmerking voor verkoop, een transactie waarbij de eigendomstitel onmiddellijk overgaat van de federale overheid naar de koper.” Sinds die wijziging van kracht is, heeft de BLM meer dan 5.500 wilde paarden en ezels verkocht. (U kunt hier lezen over het Burn’s Amendment: http://wildhorseeducation.org/burns-amendment/)

BLM houdt vol dat het geen wilde paarden aan de slacht verkoopt. In een “technisch” gebruik van de Engelse taal “verkoopt” BLM niet aan de slacht. Maar het verkopen van paarden per vrachtwagen, ongezien, voor $10,00 per stuk is geen “plaatsing” in een tehuis. Dit soort verkopen (op een handvol uitzonderingen aan reservaten na) zijn aan “makelaars” of “dodende kopers”. Deze praktijk ging een decennium lang door, waarbij BLM dergelijke verkopen goedkeurde en simpelweg ontkende dat ze “verkocht” werden voor de slacht.

In 2012 ontmoette WHE-voorzitter Laura Leigh de voor de Pulitzerprijs genomineerde journalist Dave Philipps bij Stone Cabin tijdens een roundup. Philipps was geïnteresseerd in veel aspecten van het programma, maar vond dat BLM Leigh’s beoordeling van het “verkoopprogramma” niet kon ontkennen. Dit leidde tot een onderzoek dat onthulde dat meer dan 1700 wilde paarden naar één man waren gegaan, Tom Davis, een bekende koper van slachtpaarden. (Lees het verhaal hier: http://wildhorseeducation.org/1700-wild-horses/)

Sinds dat verhaal uitkwam veranderde BLM in januari 2013 het beleid van verkoopautoriteiten om de verkoop te beperken tot 4 dieren binnen een periode van zes maanden. Het nieuwe beleid stelt ook dat het vervoer moet worden verzorgd door degenen die de aankoop doen (BLM betaalde uw belastinggeld om die 1700 wilde paarden naar Tom Davis te vervoeren). In de kleine lettertjes staat echter nog steeds dat de BLM dit beleid naar eigen goeddunken kan “omzeilen”. (Lees meer over het “Memorandum” van de BLM over de verkoop hier: http://wheblog.wordpress.com/2013/01/04/blm-issues-new-sales-guidelines-for-wild-horses-vulnerable-to-slaughter/)

(**Bij het schrijven van dit stuk in mei 2014 heeft BLM nog steeds geen officiële verklaring afgegeven over het “onderzoek” dat zij zijn gestart naar het Tom Davis “incident”).

“Three Strike”-systeem en “Wat is een verkooppaard?”

Om te begrijpen wat precies een “verkoopautoriteit” of “three striker” is, moeten we kijken naar de taal die is gecreëerd door het amendement van 2004; “dieren ouder dan 10 jaar – evenals jongere dieren die ten minste drie keer zijn gepasseerd voor adoptie – komen in aanmerking voor verkoop, een transactie waarbij de eigendomstitel onmiddellijk overgaat van de federale overheid naar de koper.”

De eerste verklaring in dit citaat is de “halve waarheid,” van het concept “tien jaar en ouder”. Dit wordt niet gebruikt als een concrete maatstaf voor “verkoopbevoegdheid”. BLM kan bepalen dat ELK wild paard dat van het land wordt verwijderd “niet adoptabel” is. De lat voor verkoop werd voor hengsten die verwijderd werden voor Silver King op zes jaar gelegd. Elk wild paard dat mannelijk was, werd naar de Gunnison gevangenis gestuurd. Daar werden ze allemaal geruind en elk dier dat de leeftijd van “zes jaar of ouder” had, werd onmiddellijk overgebracht naar wat de BLM “lange termijn weiden” (LTH) noemt. (Langdurig verblijf is een “verboden” plaats voor het publiek. Twee faciliteiten zijn begonnen met het geven van één keer per jaar een rondleiding nadat het Eerste Amendement was aangeklaagd. LTH is een plaats waar de BLM haar eigen beleid overtreedt “dat alles in het werk wordt gesteld om te koop staande paarden een goed tehuis te bezorgen”. Je kunt een paard niet plaatsen als mensen het niet kunnen zien).

“Verkoop” is een transactie waarbij de eigendomstitel onmiddellijk overgaat van de federale overheid op de koper. In tegenstelling tot een wild paard “geadopteerd” heeft een titel overgedragen na 1 jaar van zorg. Het verschil is dat de federale overheid gemachtigd is om “nalevingscontroles” uit te voeren alvorens een eigendomstitel af te geven voor een geadopteerd paard, terwijl er geen dergelijk toezicht is bij “verkoop”. Een verkocht wild paard verliest onmiddellijk zijn status als “federaal beschermd wild paard” en wordt onmiddellijk beschouwd als privé-eigendom en onderworpen aan wetten die alleen gelden voor het bezit van als huisdier gehouden paarden. Dat betekent dat het paard naar de “verkoopstal” kan gaan en naar de slacht (en dat er verder geen federaal toezicht is op humane zorg)

Niet alleen reserveert de BLM de verkoopbenaming voor elk wild paard dat het “te oud” acht (dat kan elke leeftijd zijn naar goeddunken van de BLM), maar ook worden wilde paarden of ezels die drie keer voor adoptie zijn doorgegeven als “in aanmerking komend voor verkoop” beschouwd. Deze dieren worden “Three Strikes” genoemd.

(Er moet echter opgemerkt worden dat de discretie twee kanten op gaat. Een “three-striker” kan worden “geadopteerd” ten behoeve van TIP training of om de grote “U” te vermijden die wordt toegevoegd aan het brandmerkproces om het dier aan te duiden als een “verkoop” paard).

Een van de grootste debacles van het gebrek aan toezicht in het “Three Strikes” programma was een verhaal dat uit Nebraska kwam en een man genaamd Jason Meduna. De “Three Strikes Ranch” was zogenaamd een “opvangcentrum” voor paarden die “three strikes” hadden gekregen. In plaats daarvan was het een vernietigingskamp. In beëdigde verklaringen staat dat men “twee dode mustangs en ongeveer 170 uitgemergelde mustangs in de stallen heeft gezien.” De beelden van de vondsten, nadat een bevelschrift was uitgevaardigd, waren hartverscheurend. Ze omvatten een uitgehongerd paard dat zo zwak was dat het letterlijk een halfronde kuil groef terwijl het worstelde om op te staan voordat het stierf. U kunt de rechtbankdocumenten lezen die zijn ingediend in Meduna’s hoger beroep na veroordeling voor 145 misdrijven van dierenmishandeling (meer dan 75 karkassen van paarden en ezels werden verspreid over het landgoed gevonden) hier: http://caselaw.findlaw.com/ne-court-of-appeals/1556518.html

“Three Strikes”-paarden kunnen van elke leeftijd en van elke aanleg zijn. Deze benaming staat in geen geval voor een “niet te adopteren” dier. Veel adoptie-evenementen zijn slecht gepland en worden slecht gepromoot. In het verleden verscheepte de BLM elk voorjaar regelmatig jaarlingen en tweejarigen door het land of plaatste ze op het internet. Als een dier de onfortuinlijke omstandigheid heeft om terecht te komen op een slecht gepromoot evenement, of in een tijd van het jaar waarin adopties niet prominent aanwezig zijn, kunnen drie “strikes” zeer snel worden opgelopen. (Er bestaat een controverse omdat in een paar gevallen de BLM de “three strikes” regel heeft opgeschort en een paar paarden heeft toegestaan in het adoptieprogramma te blijven. Maar dit is NIET de normale omstandigheid).

Soms is de enige misdaad van een paard het hebben van een gewone kleur, zoals “gewoon een vos” zijn.”

Een zo’n verhaal is het verhaal van een paard met de naam “Wind.” Dit is haar verhaal in de woorden van haar huidige eigenaar, gepubliceerd in een artikel in 2011:

“Wind werd geboren in een holding in Washoe County, naar Palomino Valley Center ten noorden van Reno gebracht als een speenling. Mogelijk voor de eerste adoptie poging, kreeg ze haar eerste inentingen en ontwormd, booster vaccinatie een maand later gegeven. Van daaruit werd ze verscheept naar een adoptie evenement in Lorton, VA. Van daaruit naar West Plains, MO.

Daarna werd ze 3-strikes paard en naar Pauls Valley, OK gestuurd, waar ze voor de tweede keer in haar leven ontwormd werd, haar jaarlijkse booster vaccin kreeg en Coggins getest.

Zo, als jaarling, werd ze 3-strikes verklaard en naar long term holding gestuurd.

E-mails werden verstuurd naar pleegprogramma’s, en gelukkig werden zij en een andere 3-striker uitgekozen om deel te nemen aan een hippisch programma op een college.

Dus, ik belde, zodra ze zei dat de 2 merries waren: 1e van alle, bays (mijn absolute favoriete kleur) en zei vervolgens: 3 strikes (ze vroeg me of ik wist wat dat betekende, dat weet ik) Ik wist dat dit voorbestemd was om te worden.”

Dus op een jaar oud was deze baby “onadoptable” in een 3 strike programma. Een van de weinigen die het geluk had opgenomen te zijn in een “e-mail op zoek naar pleegprogramma’s.”

Hier nog een verhaal van “Three Strikes” dat Susan ons stuurde:

“Dit zijn mijn “three strikes” baby’s, de Sorrel merrie (Shelby) had maar een week nodig om me te laten zien wat een geweldige meid ze is. Maar de Roan merrie (Katori) heeft bijna 7 maanden nodig gehad om te leren mij te vertrouwen en te weten dat ik haar geen kwaad zal doen. Ze was zo getraumatiseerd toen ik haar kreeg dat haar huid zou gaan kruipen bij een simpele aanraking, ze is nog steeds doodsbang voor kleine ruimtes. Tot nu toe zijn er maar 2 mensen die ze toestaat iets met haar te doen (ik en mijn man) geen van deze paarden heeft ooit aangeboden me te bijten, te schoppen of naar me uit te halen. Ik zou geen enkele minuut die ik met deze twee meiden heb doorgebracht, willen ruilen voor wat dan ook.
En de kleine ezel is gewoon te cool, hij praat met ons zodra hij iemand naar de schuur ziet komen en is de beste weidebewaker die ik ooit heb gezien. Geen zwerfhond, kat of coyote durft zijn wei te doorkruisen.
De sorrel merrie is 3, de roan is 4 en de burro is 10. Ik heb ze alle drie afgelopen augustus geadopteerd. En als ik de ruimte en de tijd had, zou ik er meer adopteren.”

Dat betekent dat een van haar paarden “verkocht” werd toen hij net 2 jaar oud was, de andere als driejarige.

Bij het schrijven van deze pagina in mei 2014 biedt BLM geen “spotlight” adoptiepagina voor “Three Strikes” paarden en ezels. Ook al zegt BLM’s public relations handout “BLM doet alles wat het kan om te koop staande paarden in goede tehuizen te plaatsen.”

Out of Sight, Not Out Of Mind

In ons stuk over de “analyse” van BLM’s adoptieprogramma, waarvan BLM beweert dat het een “mislukking” is, staat het basisfeit dat je geen wild paard of wilde ezel kunt adopteren die nog nooit iemand heeft gezien. De BLM laat herhaaldelijk paarden die geadopteerd kunnen worden naar faciliteiten gaan die voor het publiek gesloten zijn. Eén zo’n faciliteit is de “Broken Arrow faciliteit op Indian Lakes in Fallon, Nevada.

De Broken Arrow faciliteit sloot haar deuren voor het publiek nadat Dean Bolstad (toen in NV, niet DC) een email schreef met het verzoek de faciliteit te sluiten, waarin gedeeltelijk het volgende stond: “We hebben nu een gunstige beslissing van de Calico Rechtbank en we moeten serieus overwegen welke tol deze rondleidingen eisen van onze werknemers, onze middelen en de schade die wordt toegebracht aan het imago van de BLM als gevolg van de rondleidingen.” (Deze kwestie maakt deel uit van onze klacht over het Eerste Amendement in de bemiddelingsprocedure die door het NInth Circuit Court is bevolen. U kunt er hier een stukje over lezen: http://wildhorseeducation.org/legal-action/what-the-silver-king-suit-asks-for/) Het verzoek werd ingewilligd, hoewel in het contract met Troy Adams, de eigenaar van de faciliteit, staat dat wekelijkse openbare rondleidingen tot december 2015 onderdeel van de overeenkomst zouden zijn. Sinds de sluiting van de faciliteit en de daaropvolgende rechtszaak heeft het BLM in 2011 en 2012 tweemaal per jaar een rondleiding aangeboden. Sinds oktober 2012 is er geen publieke toegang meer tot de faciliteit.

UPDATE note: In 2014 sloten Leigh en de BLM een overeenkomst over toegangskwesties. De overeenkomst begon een basis voor het creëren van een mechanisme voor het aanpakken van aanhoudende uitdagingen. De uitdagingen komen voort uit het beheer van het bereik, toegang tot het observeren van verwijderingen en toegang tot faciliteiten. Broken Arrow (aka Indian Lakes) werd heropend voor rondleidingen en als de faciliteit wordt gebruikt als intake, zullen extra rondleidingen worden toegevoegd. kunt u hier lezen: http://wildhorseeducation.org/2014/07/28/blm-nv-creates-access-to-wild-horses-and-will-open-facility-to-public/

In het voorjaar van 2014 verscheepte de BLM de wilde paardenmerries die in 2013 bij de Blue Wing-roundup waren weggehaald (Lees over de roundup en de Travel Channel special waarin Dave Philipps, de journalist die het “1700 wilde paarden” verhaal bracht, Leigh weer ontmoet op de range: http://wildhorseeducation.org/2013/08/04/blue-wing-roundup-and-big-media-attention/). Deze merries en de nieuwe baby’s zijn nu achter de gesloten deur van Broken Arrow. Dit zouden de enige merries zijn geweest die zouden bevallen in de openbare voorziening, Palomino Valley. (Lees HIER http://wildhorseeducation.org/2014/05/13/a-visit-to-pvc-and-a-surprise/) In ruil voor de paarden die naar Broken Arrow gaan heeft BLM de laatste 80 merries van Silver King (van de 500 verwijderde en hun baby’s, niet geteld en nooit gezien) naar Palomino Valley verscheept terwijl bemiddeling aan de gang is in de zaak van het Eerste Amendement.

De Blue Wing baby’s (we zullen nooit weten hoeveel er geboren zijn, leven of sterven) zijn nu uit het zicht verdwenen. Een paar kunnen binnen 3 of 4 jaar op een willekeurige Internet Adoptie pagina terecht komen met de vermelding “geboren in een holding”. Broken Arrow houdt merries en veulens niet bij, ze “spenen” gewoon als groep zonder markering. Maar dit jaar zouden alleen Blue Wing paarden moeten bevallen (sommige Calico paarden werden opgemerkt op “openbare rondleidingen in 2011 en 2012” en bevielen meer dan een jaar nadat ze waren gevangen)

Hoe kan BLM verwachten dat deze paarden ooit op een significante manier worden geadopteerd als ze buiten de perken worden gehouden? Tot op heden heeft BLM geen statistische gegevens over hoeveel van de paarden “Three Strikes” worden of gewoon naar LTH worden verscheept omdat ze nooit zijn gezien.

Parting Thoughts

In ons moderne Amerika levert paardenbezit nog steeds een zeer grote economische bijdrage aan gemeenschappen. Er zijn naar schatting 9,2 miljoen paarden in de Verenigde Staten. 4,6 miljoen Amerikanen zijn betrokken bij de sector als paardeneigenaren, dienstverleners, werknemers en vrijwilligers. De “paardeneigenaar” in Amerika is echter aan het veranderen. Degenen die op zoek zijn naar “ranchpaarden” zijn beperkt. Degenen die op zoek zijn naar een plezier- of gezelschapsdier zijn in opkomst. Door simpelweg een wild paard te promoten als een nummer is niet genoeg.

Dingen zoals het verhaal van waar het wilde paard of ezel vandaan komt, persoonlijkheid, “three strike status,” en de creatie van een humaan verzorgingsbeleid zou allemaal een lange weg gaan naar het verhogen van adopties en verkoop.

De eerste stap in het creëren van een “markt” voor elk product is het laten zien van de waarde ervan. Tijd om “het spel te spelen” BLM. Het Amerikaanse wilde paard en ezel IS het “levende symbool van de pioniersgeest van Amerika.” Deze verbazingwekkende dieren hebben ’s werelds beste voeten en jaren van ontwikkeling op de weide hebben een stevig paard gecreëerd dat snel leert (dat moet in het wild) en kan bestaan in de meest barre omstandigheden waar de meeste huisdieren een “dekentje” en veel extra voer nodig zouden hebben.

In de huidige situatie waarin graafschappen en veeboeren zich verenigen om op te roepen tot massale verwijderingen van wilde paarden, en zelfs de vernietiging en verkoop voor de slacht van wilde paarden, “verkoop autoriteit” en een aanwijzing van “three strikes” zou kunnen leiden tot een doodvonnis. (Lees hier over een actie van de Nevada Association of Counties die wij hier in de rechtbank zullen aanvechten: http://wildhorseeducation.org/naco/)

Het wordt tijd dat we niet alleen het range management hervormen, maar de hele houding van het programma. Dit is geen ongediertebestrijding. Degenen onder jullie die werken in het Wild Horse and Burro programma hebben een voorrecht gekregen door het aannemen van de 1971 Act, de Act is de reden waarom jullie een baan hebben.

To view wild horses and burros currently available via the internet go to this link: https://www.blm.gov/adoptahorse/onlinegallery.php And remember “Three Strikes” can happen to any horse, at anytime. Being young and of color is not a guarantee.

~~~

Wild Horse Education is devoted to gaining protection for wild horses and burros from abuse, slaughter and extinction.