Het mysterie waarom glaskikkers een doorzichtige huid hebben is opgelost, zeggen wetenschappers: het ongewone kenmerk is een soort camouflage.
Glaskikkers komen voor in tropisch Midden- en Zuid-Amerika, en danken hun naam aan hun huid.
De kikkers zijn echter niet echt doorzichtig maar doorschijnend, waarbij de huid op hun rug doorgaans een levendige groene kleur heeft en hun ingewanden en hart zichtbaar zijn door hun onderbuik. Dit heeft geleid tot een vraag die wetenschappers op de hop heeft gehouden.
“Als roofdieren niet dwars door de kikkers heen kunnen kijken, waarom hebben glaskikkers dan überhaupt een doorzichtige huid, en niet de ondoorzichtige gecamoufleerde patronen van andere boomkikkersoorten?” zegt Dr James Barnett, een postdoctoraal onderzoeker aan de McMaster University, Canada, die co-auteur is van de studie.
Barnett en collega’s zeggen dat ze het raadsel hebben gekraakt. “De kikker is altijd groen om in het algemeen overeen te komen met bladeren, maar bladeren zullen verschillen in hun helderheid,” zei Barnett. Het team zegt dat terwijl de kleur van het lichaam van de kikker weinig verandert tegen donker of licht gebladerte, de poten meer doorschijnend zijn en daardoor verschuiven in helderheid, wat de amfibieën helpt zich te mengen.
“Door doorschijnende poten te hebben en te rusten met de poten om het lichaam heen, wordt de rand van de kikker getransformeerd in een zachter, minder contrasterend verloop van het blad naar de poten, en weer van de poten naar het lichaam,” zei Barnett, en merkte op dat dit de omtrek van de kikker minder herkenbaar maakt voor roofdieren.
Schrijvend in het Amerikaanse tijdschrift Proceedings of the National Academy of Sciences, rapporteren Barnett en collega’s hoe zij drie experimenten uitvoerden.
In het eerste, fotografeerden zij 55 glazen kikkers zowel op bladeren als op een witte achtergrond en gebruikten vervolgens computermodellen om de kleur van de kikker in elk scenario te vergelijken. “We ontdekten dat de kleur van het lichaam van de kikkers niet veel veranderde tussen de verschillende achtergronden, maar de poten veranderden aanzienlijk,” zei Barnett, eraan toevoegend dat de verandering te wijten was aan een verschuiving in helderheid, niet in tint.
De resultaten waren hetzelfde toen ze modelleerden hoe verschillende soorten deze kikkers zouden kunnen zien, waaronder een slang, een vogel en een mens. “Het camouflerende effect wordt op een vergelijkbare manier geïnterpreteerd door mensen en de natuurlijke roofdieren van de kikkers,” zei Barnett.
Het team produceerde vervolgens computergegenereerde beelden van glazen kikkers met verschillende patronen van doorschijnendheid tegen een bladerrijke achtergrond. Twintig mensen kregen elk 125 van dergelijke afbeeldingen te zien en werden gevraagd zo snel mogelijk de kikker aan te wijzen. Het team ontdekte dat deelnemers de kikker sneller herkenden wanneer deze volledig ondoorzichtig was dan bij kikkers met een natuurlijk doorschijnend patroon.
Ten slotte maakte het team 180 doorschijnende en 180 ondoorzichtige kikkers van gelatine en plaatste ze in vegetatie in Ecuador, waarbij in de loop van 72 uur werd gecontroleerd of de kikkers werden aangevallen door vogels. In totaal werden 53 ondoorzichtige en 24 doorzichtige kikkers tijdens het experiment opgegeten.
“Onze studie toont aan dat het doorzichtig zijn glazen kikkers wel helpt om zich te camoufleren voor roofdieren, maar niet noodzakelijkerwijs op de manier die verwacht wordt in vergelijking met volledig doorzichtige soorten,” zei Barnett.
Prof Devi Stuart-Fox, een expert op het gebied van kleur en gedrag van dieren aan de Universiteit van Melbourne, die niet bij het onderzoek betrokken was, zei: “This is a fascinating study because it shows yet another form of camouflage in animal – the sheer diversity of camouflage strategies in nature is truly remarkable.”
Stuart-Fox said all three of the experiments had limitations, but taken together the evidence was compelling that the frogs’ translucency is a form of camouflage.
“Interestingly, the legs are more translucent than the body, making the edges of the body harder to distinguish,” she said. “Predators form a search image for the shape of their prey, so masking the body’s outline is a very effective strategy to enhance camouflage.”
{{topLeft}}
{{bottomLeft}}
{{topRight}}
{{bottomRight}}
{{/goalExceededMarkerPercentage}}
{{/ticker}}
{{heading}}
{{#paragraphs}}
{{.}}
{{/paragraphs}}{{highlightedText}}
- Biology
- Animal behaviour
- Amphibians
- news
- Share on Facebook
- Share on Twitter
- Share via Email
- Share on LinkedIn
- Share on Pinterest
- Share on WhatsApp
- Share on Messenger