Als het op cannabis aankomt, is er nogal wat meer dan wat je met het blote oog ziet. Als je van de bloem houdt, heb je je vast wel eens afgevraagd hoe het zit met die kleine kristalletjes die de bladeren en toppen van je favoriete soorten altijd lijken te bedekken. Ze hebben de neiging om te glimmen, kleverig te zijn, en altijd de meest verbazingwekkende aroma’s met zich mee te dragen. Bij nadere beschouwing blijken deze vorstdeken echter grote verzamelingen te zijn van wat trichomen worden genoemd.
De eigenlijke definitie van trichoom is “fijne uitgroeisels of aanhangsels op planten, algen, korstmossen, en bepaalde protisten.” Afkomstig van het Griekse woord “Tríchōma”, dat “haargroei” betekent, lijken deze minuscule, op een paddestoel lijkende uitsteeksels op iets uit een science fiction roman. Maar het zijn in feite de fabrieken die de honderden bekende cannabinoïden, terpenen en flavonoïden produceren die onze favoriete cannabisrassen krachtig, uniek en effectief maken.
De functie van trichomen op cannabis
(Gleti/iStock)
De productie van trichomen kan bij veel plantensoorten in de natuur worden waargenomen, waarbij ze verschillende fysieke vormen aannemen en ook veel verschillende doelen dienen. Zo helpen trichomen op sommige vleesetende planten bij het vangen van prooien.
Bij cannabis fungeren trichomen als een verdedigingsmechanisme. Wanneer vrouwelijke cannabisplanten in het wild bloemen beginnen te produceren, worden ze vaak kwetsbaar voor verschillende insecten en dieren, maar ook voor niet-levende omgevingsvariabelen zoals potentieel schadelijke UV-stralen. Trichomen dienen als afschrikmiddel voor dieren omdat hun bittere smaak en sterke aroma’s de cannabisbloemen onsmakelijk maken. Tegelijkertijd hebben ze ook een dubbele functie: ze beschermen de planten tegen schadelijke winden en zelfs tegen bepaalde soorten schimmelgroei.
De verschillende soorten trichomen op cannabis
Trichomen bestaan in vele vormen en maten, maar er zijn er drie die het vaakst voorkomen op cannabisplanten.
- Bolvormige trichomen zijn de kleinste van het stel, en ze verschijnen op het oppervlak van de hele plant. Bolvormige trichomen zijn zo klein als 10-15 micrometer, wat klein genoeg is om slechts uit een handvol cellen te bestaan.
- Capitatief sessiele trichomen zijn iets groter en bevatten zowel een kop als een steeltje. Deze trichomen zijn iets talrijker dan hun bolvormige broeders, maar kunnen niet tippen aan de overvloed en grootte van de derde trichome variëteit.
- Capitate-stalked trichomen variëren ergens tussen 50-100 micrometer breed, wat betekent dat ze veel groter zijn en daadwerkelijk met het blote oog kunnen worden gezien. Hun structuur bestaat uit een steel die bestaat uit epidermale en hypodermale cellen die zich opbouwen tot een basale cel die hecht aan een grote klierkop. Deze klierkop, bijeengehouden door een wasachtige schubbenlaag, dient als epicentrum voor de synthese van cannabinoïden en terpenoïden.
Alle drie de typen trichomen produceren cannabinoïden, hoewel het de capitaatsteel trichomen zijn die in overvloed verschijnen in en rond de kelken van ontluikende bloemen, en die vanwege hun grootte de hoogste concentratie essentiële oliën produceren.
Trichoomproductie en levenscyclus
De synthese van cannabinoïden in de trichomen begint als de cannabisplanten in de bloeifase komen. Als ze bloemen beginnen te produceren, vormen zich trichomen langs het buitenoppervlak van de bovengrondse plantenvegetatie en beginnen vacuolen en plastiden van hun steel naar de klierkop te transporteren. Op dit punt beginnen de cellen in de klierkop met de metabolisering en vorming van precursoren voor wat uiteindelijk cannabinoïden zullen worden.
De snelheid waarmee en de concentratie waarin een cannabisplant trichomen produceert, is afhankelijk van zowel de genetica als enkele omgevingsfactoren. Hoewel planten met hogere concentraties trichomen niet altijd de hoogste concentratie cannabinoïden en/of terpenen produceren, hebben variabelen zoals UV-licht grote invloed op de synthese van cannabinoïden en terpenen in de trichoomkop. Doorgaans zullen planten die een breder lichtspectrum ontvangen hogere concentraties cannabinoïden produceren, hoewel deze reacties in veel gevallen stam-specifiek zullen zijn.
De levenscyclus van een trichoom komt grotendeels overeen met die van de cannabisplant waarop hij zich bevindt, waardoor hij ongelooflijk waardevol is voor boeren om te monitoren. De levenscyclus van een trichoom kan worden vergeleken met een parabool, waarbij de top het punt is waarop de rijping eindigt en de afbraak begint. De meeste trichomen laten de rijping op deze parabool zien door van helder doorschijnend naar troebel wit en later naar amberkleurig over te gaan.
Deze kleurovergang binnen een trichoomkop staat voor zijn maximale rijpheid en boeren gebruiken dit als een teken om te oogsten, omdat dit het punt is waarop de trichoom zijn volle rijpheid heeft bereikt en vanaf dit punt zal beginnen af te breken. Het is belangrijk om te begrijpen dat niet alle cannabissoorten hetzelfde zijn en dat sommige trichomen de rijping anders zullen laten zien. Desalniettemin blijft de kleur van de trichomen de standaard voor het bepalen van een oogsttijd voor de meeste soorten.
Zowel levend op een wijnstok als geoogst, trichomen zijn ongelooflijk vluchtig en lopen het risico te worden vernietigd en/of afgebroken door toedoen van vele katalysatoren, waaronder, maar niet beperkt tot:
- Fysiek contact of agitatie
- Warmte
- Licht
- Zuurstof
- Tijd
Niet alleen de trichomen zelf riskeren schade wanneer ze worden blootgesteld aan deze elementen, maar de essentiële oliën binnen hen riskeren afbraak. Er zijn manieren om de afbraak van trichomen drastisch te vertragen door zorgvuldig om te gaan met cannabisbloemen, zowel tijdens de vermeerdering als na de oogst. Door fysiek contact en agitatie te beperken tot de bloemen zelf, kunnen trichomen langer op de plant worden bewaard. Juiste snoei-, droog- en uithardingstechnieken kunnen helpen de trichomen langer levensvatbaar te houden, waardoor de cannabinoïden en terpenoïden in de trichomen behouden blijven.
Diegenen die de houdbaarheid van trichomen willen verlengen tot na die van de planten waarvan ze afkomstig zijn, maken vaak gebruik van extractietechnieken. Extractie kan in dit verband worden gedefinieerd als het proces waarbij de trichomen mechanisch of chemisch uit de plant zelf worden verwijderd. Er zijn een groot aantal methoden en technieken om trichomen uit het plantmateriaal te extraheren. Deze methoden variëren van mechanische droge zeefpraktijken die “kief” produceren, tot chemische extracties waarbij lichte koolwaterstoffen zoals butaan of propaan worden gebruikt om wasachtige hasjolie met volledige smelting te maken. Als ze aan de juiste omstandigheden worden blootgesteld, kunnen trichomen die met deze methoden zijn gescheiden en opgevangen, voor onbepaalde tijd worden bewaard.
Cannabistrichomen verdienen echt een applaus voor hun essentiële rol in niet alleen het beschermen van een cannabisplant tegen de mogelijke schade van de wereld, maar ook door het bieden van een unieke productiefaciliteit voor honderden bekende medicinale en therapeutisch heilzame verbindingen die exclusief zijn voor deze verbazingwekkende plant. Ervaren cannabiskwekers zijn niet vreemd met het kweken met de intentie om trichomen te bewaren. Met de juiste zorg en toewijding is en blijft het kweken van trichomen de toekomst van het ontrafelen van de enorme mysteries van de medicinale en therapeutische kwaliteiten van cannabis.