Żyd, hebr. Yĕhūdhī lub Yehudi, każda osoba, której religią jest judaizm. W szerszym znaczeniu tego terminu, Żydem jest każda osoba należąca do ogólnoświatowej grupy, która stanowi, poprzez pochodzenie lub konwersję, kontynuację starożytnego narodu żydowskiego, który sam był potomkiem Hebrajczyków z Biblii (Stary Testament). W starożytności Yĕhūdhī był pierwotnie członkiem Judy – tzn. albo plemienia Judy (jednego z 12 plemion, które weszły w posiadanie Ziemi Obiecanej), albo późniejszego Królestwa Judy (w przeciwieństwie do konkurencyjnego Królestwa Izraela na północy). Naród żydowski jako całość, początkowo nazywany Hebrajczykami (ʿIvrim), znany był jako Izraelici (Yisreʾelim) od czasu wejścia do Ziemi Świętej do końca wygnania babilońskiego (538 r. p.n.e.). Odtąd terminem Yĕhūdhī (łac. Judaeus, francuski: Juif, niemiecki: Jude, angielski: Jew) określano wszystkich wyznawców judaizmu, ponieważ ocaleni z wygnania (dawni mieszkańcy Królestwa Judy) byli jedynymi Izraelitami, którzy zachowali swoją odrębną tożsamość. (Dziesięć plemion północnego królestwa Izraela zostało rozproszonych po podboju asyryjskim w 721 r. p.n.e. i było stopniowo asymilowanych przez inne ludy). Termin Żyd wywodzi się więc z łacińskiego Judaeus i greckiego Ioudaios od hebrajskiego Yĕhūdhī. Ten ostatni termin jest przymiotnikiem występującym tylko w późniejszych częściach Biblii Hebrajskiej i oznacza potomka Yehudhah (Judy), czwartego syna Jakuba, którego plemię, wraz z plemieniem jego przyrodniego brata Beniamina, tworzyło Królestwo Judy.
© chameleonseye/iStock.com
In the modern world, a definition of Jew that would be satisfactory to all is virtually impossible to construct, for it involves ethnic and religious issues that are both complex and controversial. In daily life, for example, those who consider themselves Jews are generally accepted as such by Jews and non-Jews alike, even though such persons may not observe religious practices. Podczas gdy wszyscy Żydzi zgadzają się, że dziecko urodzone z żydowskiej matki jest Żydem, judaizm reformowany wykracza poza judaizm ortodoksyjny i konserwatywny, twierdząc, że dziecko jest Żydem, jeśli jedno z rodziców jest Żydem.
Z czysto religijnego punktu widzenia, poganie nawróceni na judaizm są akceptowani jako Żydzi w najpełniejszym znaczeniu tego słowa. Zgodnie z izraelskim Prawem Powrotu (1950), zmienionym w 1970 r., wszyscy nieizraelscy Żydzi i pogańscy konwertyci na judaizm mają prawo osiedlić się w Izraelu i otrzymać pełne obywatelstwo izraelskie. Jednakże konwertyci, którzy chcą zawrzeć związek małżeński w Izraelu, muszą wykazać, że przeszli konwersję pod nadzorem ortodoksyjnego rabina zatwierdzonego przez naczelny rabinat kraju, który jest uprawniony do rozstrzygania kwestii statusu osobistego w zakresie małżeństwa i rozwodu. Sąd Najwyższy Izraela wkracza w rabiniczne interpretacje statusu osobowego.
Obywatele Państwa Izrael nazywani są Izraelczykami, termin ten nie ma konotacji etnologicznych ani religijnych.