W wieku 23 lat został wybrany na radnego w swoim rodzinnym mieście Pereira, a cztery lata później został burmistrzem tego miasta. W 1974 r. został wybrany do Izby Reprezentantów, której był przewodniczącym w latach 1984-85. Trzy lata później został współprzewodniczącym Kolumbijskiej Partii Liberalnej.
Był szefem debaty Luisa Carlosa Galána, podczas kampanii prezydenckiej Galana w 1989 roku, która została przerwana przez zabójstwo Galana. Po tej tragedii, Gaviria został ogłoszony politycznym następcą Galana. Kampania ta była celem ataków Pablo Escobara; Gaviria miał lecieć samolotem Avianca Flight 203 do Cali. Ze względów bezpieczeństwa nie wszedł na pokład samolotu. Samolot, ze 107 osobami na pokładzie, eksplodował, zabijając wszystkich na pokładzie.
PrezydencjaEdit
W 1990 roku został wybrany na prezydenta Kolumbii, startując jako kandydat Partii Liberalnej. Podczas jego rządów przyjęto nową konstytucję w 1991 roku. Jako prezydent, Gaviria prowadził również walkę z kartelem narkotykowym z Cali i różnymi frakcjami partyzanckimi.
Pod jego rządami wybudowano więzienie La Catedral, ale według specyfikacji Pablo Escobara. Kiedy Escobar został tam uwięziony, nadal kontrolował swoje narkotykowe imperium, a także zamordował kilku swoich rywali wewnątrz więzienia. 20 lipca 1992 r. Escobar uciekł, gdy dowiedział się, że ma zostać przeniesiony do innego więzienia. 2 grudnia 1993 roku Escobar został zastrzelony, co było triumfem administracji Gavirii.
Pomimo stabilnego wzrostu gospodarczego i inwestycji zagranicznych, 45% Kolumbijczyków żyło poniżej granicy ubóstwa (szczególnie na obszarach wiejskich), a wokół największych miast rosły slumsy. Grupy paramilitarne (autodefensas), stworzone przez handlarzy narkotyków i wspierane przez armię (prezydent Gaviria powiedział, że widzi w nich „możliwe rozwiązanie”), były często zaangażowane w walkę z różnymi frakcjami partyzanckimi w kraju. W miastach grupy te przeprowadzały misje oczyszczania społeczeństwa. Włóczędzy, ludzie z marginesu, dzieci ulicy i homoseksualiści byli mordowani przez te grupy. Wielu sędziów, kilku senatorów, księży, a nawet szef policji krajowej zostali skazani za powiązania z handlarzami.
Sekretarz Generalny OASEdit
W 1994 r. Gaviria został wybrany na sekretarza generalnego OPA (jego kadencja rozpoczęła się po zakończeniu kadencji prezydenckiej w sierpniu 1994 r.). Ponownie wybrany w 1999 r., intensywnie działał na rzecz Ameryki Łacińskiej. Między październikiem 2002 a majem 2003, służył jako międzynarodowy mediator procesu mesa OAS, mającego na celu znalezienie rozwiązania wewnętrznego wenezuelskiego kryzysu politycznego między prezydentem Hugo Chávezem a opozycją Coordinadora Democrática.
Doradca i naukowiecEdit
Po odejściu z OAS, Gaviria pracował krótko w Nowym Jorku jako doradca i naukowiec na Uniwersytecie Columbia. Po powrocie do Kolumbii założył galerię sztuki Nueveochenta, i od tego czasu pozostał w kraju.
PrezydentEdit
Gaviria został ogłoszony jedynym szefem Kolumbijskiej Partii Liberalnej w czerwcu 2005 roku. 27 kwietnia 2006 roku jego siostra Liliana Gaviria została zabita przez nieznanych strzelców.
| Cztery nieudane rozmowy pokojowe w Kolumbii | ||
|---|---|---|
| Rok | President | Ended because |
| 1982–1985 | Belisario Betancur | Most Supreme Court Justices were killed when M-19 commandos and the Army fought for control of the building |
| 1986–1990 | Virgilio Barco Vargas | FARC ambush killed 26 soldiers in Caquetá |
| 1990–1992 | César Gaviria Trujillo | FARC attack on the Senate President. FARC kidnapping and killing of an ex-cabinet member. |
| 1998–2002 | Andrés Pastrana Arango | FARC kidnapping of Senator |
Gaviria is a member of the Club of Madrid, an independent non-profit organization created to promote democracy and change in the international community, composed by more than 100 members: byłych demokratycznych szefów państw i rządów z całego świata.