Aborygeni
Góry Błękitne były zamieszkiwane przez tysiąclecia przez lud Gundungurra, obecnie reprezentowany przez Gundungurra Tribal Council Aboriginal Corporation z siedzibą w Katoomba, oraz, w niższych Górach Błękitnych, przez lud Darug, obecnie reprezentowany przez Darug Tribal Aboriginal Corporation.
Historia stworzenia Gundungurra w Górach Błękitnych mówi, że Śniące istoty Mirigan i Garangatch, pół ryby i pół gada, stoczyły epicką bitwę, która naznaczyła krajobraz aż do Doliny Jamison.
Rada Plemienna Gundungurra jest organizacją non-profit reprezentującą tradycyjnych właścicieli Gundungurra, promującą dziedzictwo i kulturę oraz zapewniającą wsparcie dla ludzi z Gundungurra łączących się z powrotem z Krajem.
Gundungurra Tribal Council Aboriginal Corporation posiada zarejestrowane roszczenie Native Title Claim od 1995 roku nad ich tradycyjnymi ziemiami, które obejmują Góry Błękitne i okolice.
Przykłady zamieszkiwania Aborygenów można znaleźć w wielu miejscach. W Red Hands Cave, schronisku skalnym w pobliżu Glenbrook, ściany zawierają szablony dłoni dorosłych i dzieci.:170 Po południowej stronie Queen Elizabeth Drive, przy Wentworth Falls, skalne wzgórze ma dużą liczbę rowków szlifierskich stworzonych przez pocieranie kamiennych narzędzi o skałę w celu nadania im kształtu i zaostrzenia. Są tam również wyrzeźbione wizerunki śladów zwierząt i jaskinia okupacyjna. Miejsce to znane jest jako Kings Tableland Aboriginal Site i datuje się na 22,000 lat.
Australijska historia kolonialnaEdit
Arthur Phillip, pierwszy gubernator Nowej Południowej Walii, po raz pierwszy zobaczył zakres Gór Błękitnych z grzbietu w miejscu dzisiejszego Oakhill College, Castle Hill. Nazwał je Wzgórzami Carmarthen, „jakieś czterdzieści do sześćdziesięciu mil stąd…” i uznał, że ziemia ta jest „najbardziej odpowiednia dla rządowych zapasów”. To właśnie w tym miejscu Gidley King w 1799 roku założył miasto więzienne dla więźniów politycznych z Irlandii i Szkocji.
Pierwsze udokumentowane użycie nazwy Blue Mountains pojawia się w relacji kapitana Johna Huntera z wyprawy Phillipa w górę rzeki Hawkesbury w 1789 roku. Opisując wydarzenia z około 5 lipca, Hunter napisał: „Często, w niektórych miejscach, przez które przeszliśmy tego dnia, widzieliśmy bardzo blisko nas wzgórza, które, jak przypuszczamy, były widziane z Port Jackson i nazwane przez gubernatora Górami Błękitnymi.” W XIX wieku nazwa ta była powszechnie stosowana do części Great Dividing Range od około Goulburn na południu do Hunter Valley na północy, ale z czasem przyszła, by być kojarzona z bardziej ograniczonym obszarem.
Rodzimi Aborygeni znali dwie trasy przez góry: Bilpin Ridge, która jest obecnie lokalizacją Bells Line of Road między Richmond i Bell, oraz Coxs River, dopływ Nepean River. Można było nią podążać w górę rzeki do otwartych równin Doliny Kanimbla, rodzaju kraju, który rolnicy cenią.
Brytyjscy osadnicy początkowo uważali, że żyzne ziemie leżą poza górami; natomiast w przekonaniu wielu skazańców Chiny leżały poza nimi. Nie obawiano się jednak, że góry mogą stanowić drogę ucieczki, ponieważ uważano je za nieprzejezdne. Idea ta była do pewnego stopnia wygodna dla lokalnych władz. Bariera „nie do pokonania” miała odstraszać skazańców od prób ucieczki w tamtym kierunku.
Były skazaniec, John Wilson, mógł być pierwszym kolonistą, który przekroczył Góry Błękitne. Uważa się również, że Mathew Everingham, 1795, mógł również odnieść częściowy sukces w oparciu o listy, które napisał w tym czasie, a które wyszły na światło dzienne pod koniec lat 80-tych. Wilson przybył z Pierwszą Flotą w 1788 roku i został uwolniony w 1792 roku. Osiedlił się w buszu, żyjąc z Aborygenami, a nawet pełniąc rolę pośrednika między nimi a osadnikami. W 1797 roku wrócił do Sydney, twierdząc, że zbadał do stu mil we wszystkich kierunkach wokół Sydney, w tym przez góry. Jego opisy i obserwacje były na ogół dokładne i możliwe, że przeszedł przez góry od strony południowej korytarzem Coxs River, prowadzony przez Aborygenów.:76-77
Gubernator Hunter był pod wrażeniem umiejętności Wilsona i wysłał go na wyprawę z Johnem Price’em i innymi w styczniu 1798 roku. Grupa przekroczyła rzekę Nepean i ruszyła na południowy zachód w kierunku obecnego miejsca Mittagong. Tam skręcili na zachód i znaleźli trasę wzdłuż grzbietu, na którym dziś znajduje się droga do jaskiń Wombeyan. W ten sposób znaleźli sposób na przejście na zachód od gór, okrążając je, a nie przechodząc przez nie. W marcu tego samego roku Wilson i Price zapuścili się w okolice Camden, a następnie kontynuowali wyprawę dalej na południe, aż natrafili na Thirlmere Lakes, docierając w końcu prawie do obecnego miejsca Goulburn.
Możliwe, że osiągnięcia tej ekspedycji zostały stłumione przez Huntera, który być może nie chciał, by skazańcy wiedzieli, że istnieje stosunkowo łatwa droga z Sydney.83 Wilson został zabity przez Aborygenów po tym, jak uprowadził aborygeńską kobietę „na własny użytek”, ale jako odkrywca osiągnął wiele. Nigdy nie został uznany za pierwszą osobę, która przekroczyła góry, być może dlatego, że jego podróż przez Coxs River nie mogła zostać zweryfikowana, podczas gdy jego trasa na zachód od Mittagong mogła być „długą drogą dookoła” dla kolonii, która miała oczy utkwione w piaskowcowej fortecy na zachód od Nepean.
Route of the Blaxland, Lawson, and Wentworth Crossing of 1813
Typowa niebieska mgiełka w Jamison Valley za Three Sisters, Nowa Południowa Walia, Australia.
W latach 1798-1813 wielu ludzi badało różne części gór, od grzbietu Bilpin do południowych regionów, dziś miejsce Parku Narodowego Kanangra-Boyd. Jednak nie znaleźli oni jednoznacznej drogi przez góry. Przejście przez Góry Błękitne w 1813 roku przez Gregory’ego Blaxlanda, Williama Lawsona i Williama Charlesa Wentwortha jest oficjalnie uznawane za pierwsze udane europejskie przejście. Blaxland wyruszył z Lawsonem i Wentworthem 11 maja 1813 roku i udało mu się przekroczyć góry do 31 maja. Udało im się dotrzeć aż do dzisiejszej Mount Blaxland, na zachód od Coxs River.
W listopadzie 1813 roku Macquarie wysłał geodetę George’a Evansa na ekspedycję, która miała potwierdzić pozorne odkrycia dokonane przez Blaxlanda i jego grupę. Kazano mu również sprawdzić, czy istnieje wystarczająco dużo ziemi uprawnej, by uzasadnić osadnictwo. Kwestia ta stała się pilna, ponieważ w kolonii panowała susza.
Evans i jego ekipa dotarli do rzek Fish i Macquarie oraz do miejsca, w którym znajdował się Bathurst. 7 lipca 1814 roku William Cox rozpoczął budowę drogi przez góry. Prace były prowadzone na polecenie gubernatora Macquarie. 30 skazanych robotników i 8 strażników ukończyło budowę drogi 14 stycznia 1815 roku po 27 tygodniach ciężkiej pracy.:145
Ponieważ Góry Błękitne są bogate w węgiel i łupki, wydobycie tych surowców rozpoczęło się w Hartley Vale w 1865 roku. J.B. North prowadził kopalnię łupków w Jamison Valley w XIX wieku,:243 a inne operacje zostały założone w kilku miejscach. Miejsca wydobycia obejmowały Jamison Valley, górną Grose Valley, Newnes, Glen Davis i obszar Asgard Swamp poza Mount Victoria. Wydobycie łupków nie powiodło się na dłuższą metę, ponieważ nie było opłacalne finansowo.