Shane West i Mandy Moore zagrali skrzyżowanych kochanków w wyciskającym łzy nastoletnim romansie „A Walk To Remember” w 2002 roku – a my usiedliśmy z Westem, aby powspominać ten ukochany film.
Co West pamięta najbardziej z przesłuchania?
„To było niewiarygodnie łatwe,” wspomina. „To były inne czasy. Adam Shankman, reżyser, który był wspaniały na planie, przyprowadził mnie raz, żeby omówić pewne sprawy. Potem zainteresowali się Mandy i chcieli zobaczyć, czy mamy jakąś chemię. Więc przyprowadził ją. Potem ona i ja przeczytaliśmy kilka scen, a potem wyszliśmy. A potem, zanim się zorientowałeś, oboje byliśmy w obsadzie. Lubię opowiadać tę historię, bo to już się nie zdarza. Wtedy wydawało mi się, że to był prostszy czas.”
Na szczęście obie gwiazdy od razu się polubiły.
„Od razu polubiliśmy się jako ludzie i myślę, że to właśnie nam pomogło,” powiedział, dodając, że Shankman „nie chciał, żebyśmy spędzali ze sobą cały czas czas czas, ponieważ podobało mu się to, jak bardzo się różnimy. To było idealne dla filmu.”
West miał miłe wspomnienia z pracy z Moore (wtedy znaną z popowych hitów takich jak „Candy”), która przyjęła rolę Jamie, śmiertelnie chorej córki ministra.
„To wszystko było dla niej nowe i martwiła się i niepokoiła, że będzie robić wiarygodną pracę dla czegoś takiego,” powiedział. „Największą rzeczą było farbowanie włosów, ponieważ w tym czasie miała taki wygląd, do którego ludzie byli przyzwyczajeni, nosząc okropne stroje, które musiała założyć, aby tylko spróbować i umniejszyć jej naturalne piękno, a ona była słodka. Miała uśmiech, który potrafił roztopić serca i to było całkiem sporo tego, co robiła przez osiem tygodni.”
Aktor spojrzał również wstecz na niektóre z jego najbardziej pamiętnych scen do nakręcenia – w tym na psikus, który występuje w sekwencji otwierającej film.
„Scena, w której ośmielono Claya, by wskoczył do wody, po prostu dlatego, że było to psychiczne wyzwanie,” powiedział. „Najwyraźniej sztuczne jezioro było używane w przeszłości w 'Dawson’s Creek’ i zostawili je tam. I było pokryte wodorostami, pokryte roślinami. To było przerażające. Podobno były w nim węgorze. Musieli sprowadzić płetwonurków, żeby pływali dookoła i wypychali węgorze i dziwne stworzenia, kiedy my tam pływaliśmy. Więc dla mnie to był mroźny, pierwszy dzień. Nie znałem jeszcze nikogo z tych ludzi, a my byliśmy półnadzy w stworzonym przez człowieka jeziorze z gigantycznymi węgorzami. To było dla mnie jedno z najtrudniejszych wyzwań.”
A potem, oczywiście, było szkolne przedstawienie, w którym bohaterowie po raz pierwszy się całują.
„Filmowanie zajęło trzy dni”, ujawnił. „Wszyscy byli zdegustowani i spoceni. To było coś w rodzaju, czy już skończyliśmy?”
Kontynuował, „Kiedy musiałem wypłakać się na ramionach mojego taty, to była jedna z trudniejszych scen, ponieważ byłem całkiem sam i nie wiedziałem jeszcze jak to zrobić. Miałam 24 lata. Przez trzy lata robiłam program telewizyjny i było w nim mnóstwo dramatu, ale miałam problem z płaczem w życiu, a co dopiero przed kamerą. Zawsze potrafiłam być smutna, ale doprowadzenie do łez było naprawdę trudne. Pamiętam, że miałem włączony discman i słuchałem w kółko The Cure, a potem klepali mnie po ramieniu i mówili, że są gotowi do kręcenia. Nie wiedziałem, co innego robić, więc zgaduję, że Cure było wystarczająco przygnębiające, abym wszedł w tryb zawodzenia jak szaleniec na ramieniu mojego ojca.”
Pomimo chwytającej za serce historii filmu, West powiedział, że na planie było mnóstwo śmiechu dzięki jego rapportowi z Shankmanem i Moore’em.
„To, z czego naprawdę się śmialiśmy, to fakt, że kiedy było już po wszystkim, Adam powiedział: 'Najgorszy scenariusz: Zrobiliśmy naprawdę dobry film. Niezależnie od tego, czy ludzie go zobaczą, czy nie, powinniście być z siebie dumni” – powiedział West. „Poszliśmy na premierę i żartowaliśmy sobie, a wszyscy zaczęli płakać. A my nie mieliśmy pojęcia dlaczego. Na planie nie czuliśmy się w ten sposób. Byliśmy więc trochę bardziej zszokowani tym faktem i śmialiśmy się z tego momentu. Ale potem zdaliśmy sobie sprawę, że może zrobiliśmy coś, co odbije się szerokim echem. Moja ówczesna publicystka przyszła i dała mi wejściówki na afterparty, a ona się rozpłakała. Powiedziała: „Nienawidzę cię. Naprawdę nie wiedzieliśmy, że coś nam się udało, aż do premiery.”
Trio ponownie połączyło się w lutym 2017 roku, aby uczcić rocznicę filmu, wywołując sensację w mediach społecznościowych.
„Byłem nagle częścią grupowego tekstu z Adamem i Mandy”, powiedział West. „Obudziłem się do, jak, 20 tekstów i był jak 'co na ziemi się dzieje?’ Byliśmy jak 'Musimy zebrać się razem, aby zacząć tak czy inaczej.’ Minęło sporo czasu. Mieliśmy świetną sesję wspomnień. Zdecydowanie pozostajemy w kontakcie.”
West powiedział, że jest dumny z pracy Moore w jej hitowym serialu „This Is Us” – znanym również z tego, że doprowadza widzów do niekontrolowanego szlochu.
„Jestem pewien, że prawdopodobnie ma jakieś dziwne retrospekcje, szczególnie z Milo (Ventimiglia), który jest również moim starym przyjacielem. Prawie jak dorosły Jamie, w pewnym sensie.”
West rozumie dlaczego „A Walk to Remember” wciąż rezonuje z widzami.
„Tak się złożyło, że wyszedł w odpowiednim czasie,” powiedział. „To było prawdziwe. Każdy zaangażowany aktor był prawdziwy. Wielu z nas uczyło się w trakcie pracy. Miało to w sobie tę niewinność. A Nicholas Sparks stworzył wspaniałą historię, którą udało nam się przekształcić w dobry film. Fakt, że odbiło się to szerokim echem i stało się historią miłosną w tamtych czasach, a nawet do dziś, jest jednym z tych cudów, które trudno wyjaśnić. Ale cudownie jest być tego częścią.”
Dodaje: „Ludzie mogą robić karierę przez 80 lat i nigdy nie mieć czegoś, co by rezonowało, więc mieć coś tak szybko w wieku 24 lat to spełnienie marzeń.”