Op donderdag 13 augustus verloor de 40-jarige Venus Williams van haar 39-jarige zus Serena Williams op de Top Seed Tennis Open, 3-6, 6-3, 6-4. Het was hun 31e matchup als profs, sinds meer dan 22 jaar geleden. Serena leidt 19-12 in hun matchups.
In 2017 verloor Venus op 37-jarige leeftijd in de finale van het vrouwentenniskampioenschap Wimbledon van de 23-jarige Garbine Muguruza uit Spanje. Williams was de oudste finaliste van Wimbledon sinds 1994, toen Martina Navratilova op dezelfde leeftijd ook runner-up was. In een jonge vrouwensport, toont Venus verbazingwekkende mogelijkheden, talent en energie, vooral als je bedenkt dat ze het syndroom van Sjogren heeft.
Voor haar Wimbledon finale verlies in 2017, was Venus’ laatste Grand Slam finale in 2009. Later dat jaar in 2009 trok Venus Williams, op 31-jarige leeftijd, zich terug uit de U.S. Open nadat ze last had gehad van gewrichtspijn, zwelling van de handen, gevoelloosheid, vermoeidheid, droge ogen en een droge mond. Ze had een algemeen gevoel van “in elkaar geslagen” te zijn. Venus werd uiteindelijk gediagnosticeerd met het syndroom van Sjogren, een weinig bekende auto-immuunziekte.
Sjogren’s (uitgesproken als Sjogren’s-grins) wordt vaak verkeerd begrepen en gediagnosticeerd. In 2005 werd Venus Williams gediagnosticeerd met door inspanning veroorzaakte astma nadat ze moeite had met ademhalen en medicijnen kreeg die niet werkten. Ze kampte met onduidelijke symptomen tot in 2009 werd vastgesteld dat ze Sjogren’s had. Op Good Morning America besprak Williams toen haar ervaring met Sjogren en noemde de ziekte als de reden dat ze zich terugtrok uit de U.S. Open. Ze zei ook dat ze “dankbaar was dat ze eindelijk een diagnose had.”
Wat is het syndroom van Sjogren?
Het syndroom van Sjogren (SS) is een chronische aandoening waarbij witte bloedlichaampjes zich richten tegen de vochtproducerende klieren van het lichaam. De belangrijkste symptomen zijn droge ogen en een droge mond, maar Sjogren-patiënten ervaren ook vaak extreme vermoeidheid en gewrichtspijn en soms problemen met andere organen of het centrale zenuwstelsel. Mensen met de ziekte van Sjogren hebben ook een hoger risico op het ontwikkelen van lymfeklierkanker, met name in de speekselklieren. De aandoening is vernoemd naar Henry Sjogren, een Zweedse oogarts, die in 1933 voor het eerst de primaire klinische kenmerken van deze aandoening beschreef.
Twee verschillende vormen van het syndroom van Sjogren zijn erkend:
Primair syndroom van Sjogren – gedefinieerd als droge ogen en droge mond die op zichzelf voorkomen en niet in verband staan met een andere auto-immuunaandoening. Volgens de Sjogren’s Foundation of America komt het primaire syndroom van Sjogren in ongeveer 50 procent van de gevallen voor.
Het secundaire syndroom van Sjogren – wordt gekenmerkt door droge ogen en een droge mond die optreden in aanwezigheid van een belangrijke onderliggende auto-immuun bindweefselziekte zoals reumatoïde artritis, systemische lupus erythematosus, of sclerodermie.
Geschat wordt dat tot 4 miljoen Amerikanen getroffen zijn door het syndroom van Sjogren. Maar omdat de aandoening moeilijk te diagnosticeren is, kan de incidentie van de ziekte aanzienlijk hoger zijn. Het syndroom van Sjogren treft overwegend vrouwen in een verhouding van 9:1; de symptomen bij mannen en vrouwen zijn echter dezelfde.
De typische patiënte is een Kaukasische vrouw, meestal van Noord-Europese afkomst. De symptomen van de aandoening beginnen meestal tussen de leeftijd van 40-60 jaar, voornamelijk bij vrouwen na de menopauze, maar worden ook gezien bij jonge vrouwen in de 20 en 30 jaar. De gemiddelde leeftijd waarop de ziekte begint is 52 jaar. Venus Williams is een voorbeeld van de reeks uitzonderingen. SS wordt echter waarschijnlijk te weinig gediagnosticeerd, vooral bij zwarte vrouwen, bij wie vaak een verkeerde diagnose van lupus wordt gesteld. Gemiddeld duurt het zes tot zeven jaar voordat bij iemand de diagnose SS wordt gesteld, omdat de symptomen vaak worden aangezien voor depressie, menopauze of zelfs hypochondrie.
Behandeling:
Er is geen genezing voor het syndroom van Sjogren bekend, noch is er een behandeling om de vochtafscheiding door de klieren te herstellen. De behandeling is meestal bedoeld om de symptomen te verlichten. De ernst van de symptomen varieert sterk. Bij sommige patiënten heeft de ziekte slechts minimale gevolgen voor het leven, afgezien van droge ogen en een droge mond; anderen ontwikkelen ernstiger complicaties. Anderen moeten leren omgaan met chronische pijn en vermoeidheid.
roge ogen:
Het uitdrogende effect van SS op de ogen varieert en omvat:
rode, jeukende en branderige ogen
Fotogevoeligheid en schittering
Wazig zicht
Conjunctivale infectie
Corneale ulceratie
Blindheid
Droge ogen kunnen meestal worden behandeld met traandruppels als alleen vocht nodig is. Maar soms zijn andere behandelingsopties nodig om droge-ogensymptomen die verergeren te beheersen, waaronder methylcellulose-inzetstukken, oogzalven, medicijnen en zelfs chirurgie.
Droge mond:
Droogheid van de mond is het gevolg van een ontoereikende speekselvloed. Speeksel bedekt de weefsels in de mond en smeert ze. Speeksel helpt de mond te reinigen en begint het spijsverteringsproces met kauwen. Uitdroging irriteert de zachte weefsels in de mond, waardoor deze ontstoken kunnen raken en vatbaarder worden voor infecties. Een ernstige droge mond kan de groei van schadelijke organismen bevorderen. Orale candidiasis, een schimmelinfectie, komt naar verluidt voor bij 80% van de SS-patiënten. Zonder de reinigende en afschermende effecten van voldoende speekselvloed, worden cariës (tandbederf) en parodontitis (tandvlees) veel voorkomende problemen. Constante droogheid en het gebrek aan bescherming door speeksel dragen bij aan een slechte adem.
Vaak ervaren SS-patiënten veranderingen en vermindering van de smaak, evenals een branderig gevoel in de mond. Een droge mond kan problemen veroorzaken bij het kauwen, slikken en spreken. Een droge mond zorgt er ook voor dat kunstgebitten minder comfortabel worden, omdat er geen dun laagje speeksel is om ze goed aan het mondweefsel te laten hechten.
Er zijn tal van speekselvervangers op de markt die kunnen worden voorgeschreven, maar kunstspeeksel is geen perfecte vervanger voor natuurlijk speeksel, dat fysisch en chemisch complex is. De meeste patiënten verkiezen het nippen van water boven het gebruik van een speekselvervanger, aangezien de voordelen van kunstspeeksel van korte duur zijn. Het nippen van water is niet alleen de meest kosteneffectieve manier om de vochtigheid van de mond op korte termijn te verbeteren, het heeft ook het voordeel dat het bijdraagt aan een betere hydratatie. Het is ideaal om gedurende de dag voortdurend water te nippen met behulp van een waterfles met een rietje.
Het gebruik van speekselstimulerende middelen, zoals het kauwen van suikervrije kauwgom (van kauwgom gezoet met xylitol is aangetoond dat het gaatjes tegengaat) en het zuigen op suikervrij snoepgoed kan helpen om de speekselvloed te verhogen. Een goede mondhygiëne is bijzonder belangrijk: poetsen, flossen en het gebruik van een fluoridespoeling.
Venus Williams heeft haar symptomen van het syndroom van Sjogren onder controle sinds ze in 2009 de diagnose kreeg. Ze is verbazingwekkend genoeg in staat geweest om op hoog niveau te blijven tennissen en zelfs haar spel te verbeteren en te blijven concurreren met haar zus Serena. Venus Williams is een lichtend voorbeeld en woordvoerder voor het syndroom van Sjogren.