Gymnasten hebben de ultieme combinatie van flexibiliteit en kracht: het zijn krachtpatsers wier lichaam schijnbaar onmenselijke dingen kan doen. Om te onderzoeken wat gymnastiektraining onderscheidt van meer traditionele krachttraining, deed Tim Ferriss een beroep op Christopher Sommer, die 20 jaar lang het nationale turnteam van de VS heeft gecoacht.
Als wereldberoemde coach staat Sommer erom bekend dat hij van zijn leerlingen de krachtigste en meest veerkrachtige atleten ter wereld heeft gemaakt. Meer recentelijk richt hij zich op GymnasticBodies, een trainingssysteem dat hij ontwikkelde om gewone mensen te laten profiteren van dezelfde soort opzettelijke, holistische training die hij aan zijn atleten gaf.
Tijdens zijn uitgebreide coachingscarrière van 40 jaar maakte Coach Sommer nauwgezet aantekeningen van zijn trainingstechnieken, zijn overwinningen en mislukkingen. Die vier decennia van zorgvuldige observatie leidden tot de geboorte van Gymnastics Strength Training™ (of GST), waarmee Sommer atleten hoopt te helpen chronische blessures te voorkomen en te trainen voor een lange levensduur en functionele fitheid.
In een uitgebreid gesprek voor een aflevering van de Tim Ferriss Show, vraagt Ferriss Sommer naar zijn benadering van training en de meest gemaakte fouten door de alledaagse atleet. Hieronder staat een fragment van hun gesprek, bewerkt door Outside.
Hoe zou je gymnastische krachttraining, of GST, definiëren?
In een notendop is het krachttraining met lichaamsgewicht op hoog niveau. Niet de technische training die we doen voor wereldklasse prestaties of de acrobatiek of technische gymnastiek, maar puur de kracht, gewrichtsvoorbereiding, en mobiliteit componenten.
U gelooft dat veel mensen de fout maken om door blessures heen te trainen. Wat is de juiste manier om met de pijn van serieuze krachttraining om te gaan?
We krijgen mensen over de vloer, omdat ons wordt geleerd: “Geen pijn, geen winst.” Wij draaien dat om. Wij zeggen: “Geen hersens, geen winst.” We hebben het niet over de pijn van vermoeidheid. De gemakkelijke manier om het verschil te weten tussen vermoeidheid en verwonding is de scherpte van de pijn en enige ervaring. Dus als je pijn voelt, en misschien is het van een core workout, en je stopt, als het vermoeidheid is, zal het onmiddellijk beginnen afnemen. Zodra je stopt, begint de pijn weg te gaan. Als het een blessure is en je stopt, dan begint het onmiddellijk toe te nemen. Dat is je “oh shit” moment.
Je waarschuwt ook tegen het overbelasten van spieren.
De meeste beginners willen al hun training baseren op spiervermoeidheid. Dat is problematisch, want spierweefsel regenereert zich ongeveer elke 90 dagen van begin tot eind, alle cellen. Dat is prima. Maar bindweefsel doet er 200 tot 210 dagen over.
Mensen kunnen terugdenken aan alle blessures die ze hebben gehad, en de overgrote meerderheid van die blessures heeft te maken met gewrichten. Het is uiterst zeldzaam dat iemand een spierblessure heeft. Toch is hun training, vooral in het begin, alleen gericht op spierontwikkeling en niet op de ontwikkeling van bindweefsel. En dat is waar ze in de problemen komen. Dus als ze bij ons komen, is het eerste wat we willen, dat ze hun training afbouwen.
Wat is het voordeel van het afbouwen van je training?
We krijgen mensen die verslaafd zijn aan de adrenalinestoot. Ze willen uit de sportschool kruipen. Het probleem is dat als je een atleet van wereldklasse bent, je dat niet kunt doen, omdat je de volgende dag weer terug moet naar de sportschool om opnieuw te trainen. Er is geen hoeveelheid werk die je vandaag kunt doen die de hoeveelheid vooruitgang kan compenseren die je in een goed gestructureerde week had kunnen maken.
We hebben de neiging om twee termen te gebruiken met onze atleten. We hebben onvolwassen atleten en volwassen atleten. En het gaat niet om leeftijd, het gaat om houding. Dus een onvolwassen atleet is iemand die wil wat hij wil op dit moment. Een volwassen atleet is iemand die bereid is te doen wat nu gedaan moet worden om er later voor beloond te worden, uitgestelde voldoening. En het is de volwassen atleet die, op de lange termijn, altijd aan de winnende hand is. Zij zijn altijd degenen met een langere levensduur en meer succes. De anderen, de onvolwassenen, als ze echt getalenteerd zijn, kunnen een tijdje aan de leiding blijven
Maar, uiteindelijk, ga je zo kapot dat ze een stap opzij moeten doen. En de volwassen atleten, die doen gewoon hun ding dag in dag uit.
Wat zijn een paar goede doelen voor iemand die 35 jaar oud is, basis turnwerk doet, een goed dieet heeft, maar nieuw is in de turntraining? Als je bewegingen of oefeningen of stretches moest kiezen, wat zou je dan kiezen?
Zo maar voor de gewrichten, ik denk dat we Jefferson curl bovenaan de lijst zouden zetten. Vergeet niet dat we meerdere delen van de ruggengraat hebben. We hebben de cervicale, thoracale, en lumbale. De Jefferson Curl laat ons door de bilspieren, de hamstrings en de kuiten komen. Dat zal onze achilles ook raken. Dat is veel voor je geld voor één oefening. Zelfs als dat alles was wat je deed, je deed alleen Jefferson Curl, een heleboel pijntjes zullen verdwijnen.
Een van de verschillen waar je me op wees, wat ik erg leuk vond, was dat, in de fitnesswereld, het oefening en dieet is. Terwijl het in jouw wereld altijd eten en trainen is geweest, toch?
Voeden en trainen. Omdat mensen proberen een slecht dieet voor te blijven door oefeningen. En dat lukt niet. Als ze op de een of andere manier een gekke combinatie vinden van enorme hoeveelheden cardio, en ze kunnen hun gewicht een beetje onder controle houden, en dan stoppen ze met die cardio, dan beginnen ze onmiddellijk aan te komen.
Gewichtstoename, gewichtsverlies, dat alles moet los staan van je conditie. Als je voeding goed is, zal je lichaam zijn natuurlijke, gezonde gewicht vinden waarop het zal werken. Nu, als je de gigantische gespierde man wilt zijn, en dat is niet je fenotype, je lichaamstype, pech gehad.
Deel ermee. Het zal niet veranderen. Je gaat je fenotype niet veranderen. Je gaat de genetische expressie van je lichaam niet veranderen. Dat gezegd zijnde, je kunt je potentieel maximaliseren. Waar we op hameren bij onze studenten is dat je niet verantwoordelijk bent voor de kaarten die je hebt gekregen. Je bent verantwoordelijk voor het maximaliseren van wat je hebt gekregen.
Lead Foto: milos-kreckovic/iStock