W czwartek 13 sierpnia, 40-letnia Venus Williams przegrała ze swoją 39-letnią siostrą Sereną Williams w Top Seed Tennis Open, 3-6, 6-3, 6-4. To był ich 31. matchup jako profesjonalistów, zaczynając ponad 22 lata temu. Serena prowadzi 19-12 w ich pojedynkach.
W 2017 roku Venus, w wieku 37 lat, przegrała w finale tenisowych mistrzostw Wimbledonu kobiet z 23-letnią Garbine Muguruzą z Hiszpanii. Williams była najstarszą finalistką Wimbledonu od 1994 roku, kiedy to w tym samym wieku wicemistrzynią została Martina Navratilova. W młodym sporcie kobiecym Venus wykazuje się niesamowitymi umiejętnościami, talentem i energią, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że cierpi na zespół Sjogrena.
Przed porażką w finale Wimbledonu w 2017 roku, Venus ostatni finał Wielkiego Szlema miała w 2009 roku. W tym samym roku, w 2009, Venus Williams, w wieku 31 lat, wycofała się z turnieju U.S. Open po tym, jak cierpiała z powodu bólu stawów, obrzęku dłoni, drętwienia, zmęczenia, suchości oczu i suchości w ustach. Miała ogólne wrażenie, że jest „poobijana”. W końcu zdiagnozowano u Venus syndrom Sjogrena, mało znaną chorobę autoimmunologiczną.
Zespół Sjogrena (wymawia się SHOW-grins) jest często źle rozumiany i źle diagnozowany. W 2005 roku u Venus Williams zdiagnozowano astmę wysiłkową po tym, jak miała problemy z oddychaniem i dostała leki, które nie zadziałały. Zmagała się z niejasnymi objawami do 2009 roku, kiedy to stwierdzono, że ma chorobę Sjogrena. W tym czasie w programie Good Morning America, Williams omówiła swoje doświadczenia z chorobą Sjogrena i podała ją jako powód rezygnacji z udziału w turnieju U.S. Open. Powiedziała również, że jest „wdzięczna, że w końcu ma diagnozę”.
Co to jest zespół Sjogrena?
Zespół Sjogrena (SS) to przewlekłe zaburzenie, w którym białe krwinki celują w gruczoły produkujące wilgoć w organizmie. Jego charakterystycznymi objawami są suchość oczu i jamy ustnej, ale pacjenci z zespołem Sjogrena często doświadczają również skrajnego zmęczenia i bólu stawów, a czasami problemów z innymi organami lub centralnym układem nerwowym. Osoby cierpiące na chorobę Sjogrena są również bardziej narażone na rozwój chłoniaka, zwłaszcza w obrębie ślinianek. Nazwa choroby pochodzi od nazwiska Henry’ego Sjogrena, szwedzkiego okulisty, który po raz pierwszy opisał podstawowe cechy kliniczne tego zaburzenia w 1933 r.
Zidentyfikowano dwie odrębne formy zespołu Sjogrena:
Pierwotny zespół Sjogrena – definiowany jako suchość oczu i jamy ustnej, które występują samodzielnie i nie są związane z innym zaburzeniem autoimmunologicznym. Według Amerykańskiej Fundacji Sjogrena (Sjogren’s Foundation of America) pierwotny zespół Sjogrena występuje w około 50 procentach przypadków.
Podstawowy zespół Sjogrena – charakteryzuje się suchością oczu i jamy ustnej, która występuje w obecności głównej choroby autoimmunologicznej tkanki łącznej, takiej jak reumatoidalne zapalenie stawów, toczeń rumieniowaty układowy lub twardzina układowa.
Oszacowano, że nawet 4 miliony Amerykanów cierpi na zespół Sjogrena. Jednakże, ponieważ zaburzenie to jest trudne do zdiagnozowania, częstość występowania choroby może być znacznie wyższa. Zespół Sjogrena dotyka głównie kobiet, a nie mężczyzn, w stosunku 9:1, jednak objawy u mężczyzn i kobiet są takie same.
Typowy pacjent to kobieta rasy kaukaskiej, zwykle o pochodzeniu północnoeuropejskim. Objawy zaburzeń pojawiają się najczęściej w wieku 40-60 lat, głównie u kobiet po menopauzie, ale obserwuje się je również u młodych kobiet w wieku 20 i 30 lat. Średni wiek pojawienia się choroby to 52 lata. Venus Williams jest przykładem szeregu wyjątków. Jednakże, SS jest prawdopodobnie niedostatecznie zdiagnozowane, szczególnie u czarnych kobiet, które często są błędnie diagnozowane z toczniem. Średnio trwa to sześć do siedmiu lat, aby zdiagnozować SS, ponieważ objawy są często mylone z depresją, menopauzą, a nawet hipochondrią.
Leczenie:
Nie jest znane lekarstwo na zespół Sjogrena, ani nie ma leczenia, aby przywrócić wydzielanie wilgoci przez gruczoły. W większości przypadków leczenie ma na celu złagodzenie objawów. Nasilenie objawów jest bardzo zróżnicowane. U niektórych pacjentów choroba ma minimalny wpływ na życie, poza suchością oczu i ust; u innych rozwijają się poważniejsze powikłania. Jeszcze inni muszą nauczyć się radzić sobie z przewlekłym bólem i zmęczeniem.
Suche oczy:
Wysuszający wpływ SS na oczy jest różny i obejmuje:
Zaczerwienienie oczu, swędzenie i pieczenie
Wrażliwość na światło i odblaski
Zamazane widzenie
Infekcja spojówki
Wrzodzenie rogówki
Ślepota
Suche oczy mogą być zazwyczaj leczone kroplami łzowymi, gdy potrzebna jest tylko wilgoć. Jednak czasami konieczne są inne metody leczenia objawów suchego oka, które się nasilają, w tym wkładki metylocelulozowe, maści do oczu, leki, a nawet operacja.
Suche usta:
Suchość w jamie ustnej wynika z nieodpowiedniego przepływu śliny. Ślina powleka i smaruje tkanki jamy ustnej. Ślina pomaga oczyścić jamę ustną i rozpoczyna proces trawienia podczas żucia. Wysuszenie podrażnia miękkie tkanki jamy ustnej, co może spowodować ich zapalenie i większą podatność na infekcje. Silna suchość w jamie ustnej może sprzyjać rozwojowi szkodliwych organizmów. Kandydoza jamy ustnej, infekcja grzybicza, występuje nawet u 80 procent pacjentów z SS. Bez oczyszczającego i osłaniającego działania odpowiedniego przepływu śliny, próchnica (próchnica zębów) i choroby przyzębia (dziąseł) stają się powszechnymi problemami. Stała suchość i brak ochrony zapewnianej przez ślinę przyczyniają się do nieświeżego oddechu.
Często pacjenci z SS doświadczają zmian i redukcji smaku, jak również uczucia pieczenia w ustach. Suchość w jamie ustnej może powodować trudności w żuciu, połykaniu i mówieniu. Suchość w jamie ustnej powoduje również, że protezy zębowe stają się mniej wygodne, ponieważ nie ma cienkiej warstwy śliny, która pomogłaby im prawidłowo przylegać do tkanek jamy ustnej.
Na rynku dostępnych jest wiele substytutów śliny, które można przepisać, ale sztuczna ślina nie jest idealnym substytutem naturalnej śliny, która jest złożona fizycznie i chemicznie. Większość pacjentów woli pić wodę niż używać substytutu śliny, ponieważ korzyści płynące ze stosowania sztucznej śliny są krótkotrwałe. Popijanie wody jest nie tylko najbardziej opłacalnym sposobem poprawy nawilżenia jamy ustnej w krótkim okresie czasu, ale ma również dodatkową zaletę – przyczynia się do lepszego nawodnienia organizmu. Idealnym rozwiązaniem jest ciągłe popijanie wody w ciągu dnia za pomocą butelki z końcówką w kształcie słomki.
Używanie środków pobudzających wydzielanie śliny, takich jak żucie gumy bez cukru (wykazano, że guma słodzona ksylitolem zmniejsza liczbę ubytków) oraz ssanie cukierków bez cukru może być pomocne w zwiększaniu przepływu śliny. Szczególnie ważne są dobre praktyki w zakresie higieny jamy ustnej: szczotkowanie, nitkowanie i stosowanie płukanek z fluorem.
Venus Williams jest w stanie kontrolować objawy swojego zespołu Sjogrena od momentu zdiagnozowania go w 2009 roku. W zadziwiający sposób jest w stanie kontynuować grę w tenisa na wysokim poziomie, a nawet poprawić swoją grę i pozostać konkurencyjną dla swojej siostry Sereny. Venus Williams jest świetnym przykładem i rzecznikiem syndromu Sjogrena.