Ofiara z człowieka, ofiarowanie życia istoty ludzkiej bóstwu. Występowanie ofiar z ludzi można zazwyczaj powiązać z uznaniem krwi ludzkiej za świętą siłę życiową. W niektórych kulturach stosowano jednak bezkrwawe formy zabijania, takie jak uduszenie i utopienie. Zabicie człowieka lub zastąpienie go zwierzęciem było często częścią próby obcowania z bogiem i uczestniczenia w boskim życiu. Życie ludzkie, jako najcenniejszy materiał ofiarny, było również składane w ramach próby ekspiacji.
Istnieją dwa podstawowe rodzaje ofiar z ludzi: ofiarowanie istoty ludzkiej bogu i pogrzebanie lub ubój sług lub niewolników przeznaczonych do towarzyszenia zmarłemu w życiu pozagrobowym. Ta druga praktyka była bardziej powszechna. W różnych miejscach w Afryce, gdzie ofiara z człowieka była związana z kultem przodków, niektórzy z niewolników zmarłego byli grzebani żywcem razem z nim, lub byli zabijani i składani pod nim w grobie. Dahomejczycy ustanawiali szczególnie rozbudowane ofiary podczas dorocznych ceremonii związanych z kultem zmarłych królów. Wykopaliska w Egipcie i w innych miejscach starożytnego Bliskiego Wschodu ujawniły, że liczni służący byli niekiedy grzebani wraz z wyposażeniem grobowym członka rodziny królewskiej, aby zapewnić tej osobie orszak w następnym życiu. Chińska praktyka grzebania wraz z cesarzem jego orszaku trwała z przerwami aż do XVII wieku.
Ofiarowanie ludzi bogu zostało dobrze poświadczone tylko w kilku kulturach. W dzisiejszym Meksyku wiara, że słońce potrzebuje ludzkiego pożywienia, doprowadziła do poświęcenia tysięcy ofiar rocznie w azteckim i nahua kalendrycznym rytuale kukurydzy. Inkowie ograniczali hurtowe ofiary do okazji wstąpienia na tron władcy. Wydaje się, że palenie dzieci miało miejsce w religiach asyryjskich i kananejskich oraz w różnych okresach wśród Izraelitów. Wśród afrykańskich Asante ofiarami składanymi jako ofiary z pierwszych owoców podczas Festiwalu Nowych Jamów byli zazwyczaj przestępcy, choć zabijano również niewolników.
Przypisy o składaniu ofiar z ludzi w czasach starożytnych i współczesnych były o wiele bardziej rozpowszechnione niż sama praktyka rytualna. Starożytni Grecy opowiadali wiele mitów, w których składano ofiary z ludzi, co doprowadziło niektórych badaczy do wniosku, że rytuały wśród Greków i Rzymian, które obejmowały zabijanie zwierząt, mogły pierwotnie obejmować ofiary z ludzi; pod koniec XX wieku dowody archeologiczne nie potwierdzały jednak tego twierdzenia. Niektórzy wcześni chrześcijanie byli niesłusznie oskarżani o kanibalizm, spożywając ofiary podczas nocnych uczt, co było nieporozumieniem wynikającym prawdopodobnie z tajemnicy otaczającej obrzęd eucharystyczny i używania słów ciało i krew. Od średniowiecza do całkiem niedawna Żydzi byli często złośliwie oskarżani o składanie w ofierze chrześcijańskich dzieci podczas święta Paschy, co zostało nazwane krwawym oszczerstwem.