Op een willekeurige dag in Park Slope tijdens de nieuwe coronavirus pandemie, kunnen voorbijgangers op Seventh Avenue een rij mensen zien die zich uitstrekt over de straat, waardoor een lange U-vorm ontstaat van Union Street naar beneden naar President Street. Hoewel er kortere wachttijden zijn bij vrijwel elke andere lokale buurtwinkel, wachten de leden van de beroemde Park Slope Food Coop nog steeds overal van 40 minuten tot drie uur om daar boodschappen te doen, volgens dagelijkse crowdsourced updates in de opmerkingen van de Instagram-posts van de winkel.
Het is een nieuw normaal voor de 47-jarige winkel, die de grootste en oudste actieve voedselcoöperatie in het land is. Nu mogen er slechts 35 mensen tegelijk de winkel in en moeten de wachtenden op een afstand van twee meter blijven. In plaats van leden die de winkel bemannen, werken er nu meer dan 40 parttime werknemers die het minimumloon verdienen – een verhuizing die de informele, gemeenschappelijke sfeer van de winkel een beetje somberder heeft doen aanvoelen, zeggen de leden.
Maar ondanks de lange rijen en het verlies van een deel van de vertrouwdheid, zeggen de leden die er nog steeds winkelen dat ze vastbesloten zijn om de winkel te blijven bezoeken. Sommigen stellen dat ze in een tijd van onzekerheid over de gezondheid erop vertrouwen dat de coöperatie zich aan strikte veiligheidsregels houdt, terwijl anderen zeggen dat ze door de slechte economische situatie meer dan ooit vertrouwen op de betaalbare prijzen van de coöperatie voor kwaliteitsgoederen.
En hoewel de rijen de winkel druk laten lijken, winkelen er minder mensen en heeft de coöperatie een enorme omzetdaling gezien, volgens algemeen manager Ann Herpel. Het heeft meer dan $ 500.000 per week aan omzet verloren, waardoor het management leningen heeft aangevraagd en leden heeft gevraagd om te doneren.
“Het is een instelling die probeert om de gemeenschap op een echt veilige manier van dienst te zijn, en het is echt snijden in hun bedrijf om op die manier te kunnen opereren,” zegt Annette Jaffe, een lerares en lid van de coöperatie sinds 1985, die twee keer meer dan twee uur in de rij heeft gewacht. “
Met al haar politieke drama, schandalen en parodieën in de popcultuur, staat de Park Slope Food Coop soms meer bekend om haar chique reputatie dan om haar voedselaanbod. Voor veel leden is het echter niet alleen een alternatief voor supermarktketens, maar ook een plek waar buurtbewoners samenkomen. Shoppers betalen een eenmalige investering van $100 die ze terugkrijgen als ze hun lidmaatschap beëindigen, plus een niet-terugbetaalbaar inschrijfgeld van $25, en moeten om de vier weken een dienst van tweeënhalf uur werken om naar de winkel te mogen. Tijdens de diensten moeten de leden onder meer producten en producten opslaan, inboeken, schoonmaken en uitladen, waardoor ze het recht verdienen om daar te winkelen. Als leden een dienst missen, moeten ze die inhalen en mogen ze tot die tijd de winkel niet in. De meesten vinden het een eerlijk en efficiënt systeem dat resulteert in een waardevolle plek om boodschappen te doen. Voor veel leden – waaronder ik, ik ben al bijna een jaar lid – geeft de winkel een gevoel van thuis horen en thuis zijn, gevuld met buren en familiaire energie.
Maar toen het virus New York trof, paste het in en uit fietsen van de 17.000 leden van de winkel om te werken niet bij de maatregelen om de verspreiding van COVID-19 tegen te gaan. Op 16 maart kondigde het management van de winkel aan dat het voor het eerst sinds de opening in 1973 de ledenarbeid zou vervangen door betaalde krachten.
“Voor sommigen van ons was het moeilijker dan voor anderen,” zegt Herpel, die aangeeft hoe moeilijk het was voor leden die al lang lid zijn om het erover eens te worden dat het de juiste stap was om op dit moment af te zien van het gerespecteerde gemeenschapsarbeidsmodel. “Maar de coöperatie moest beslissen om zowel de leden als het betaalde personeel te beschermen. Het betaalde personeel maakte zich zorgen over het feit dat er elke tweeënhalf uur een nieuwe groep leden in de coöperatie kwam werken.”
Sommige leden zeggen dat het juist deze maatregelen zijn die hen, ondanks de tijdsbesteding, naar de coöperatie doen terugkomen. Het management neemt gezondheid en veiligheid serieus, zeggen leden die in de rij stonden te wachten. Afgezien van de verschuiving in het werk, is er een aantal andere nieuwe veiligheidsvoorschriften, zoals de eis dat winkelend publiek handdesinfectiemiddel te gebruiken voordat ze naar binnen gaan, een vier-persoons limiet voor gangpaden, en karren geplaatst in de voorkant van toonbanken om meer ruimte tussen mensen toe te voegen. De winkel is ook begonnen met speciale winkeltijden voor senioren en leden met een verhoogd risico op donderdag.
Het is vooral belangrijk omdat andere, grotere kruidenierswinkels zoals Trader Joe’s en Whole Foods worden bekritiseerd vanwege ontoereikende gezondheidsmaatregelen, met berichten over werknemerssterfgevallen als gevolg van COVID-19. Volgens de publicatie van de instelling, de Linewaiters’ Gazette, had de coöperatie geen enkel personeelslid of uurwerker die positief getest was op het virus op 9 april.
“Je voelt je heel veilig vanaf het wachten in de rij tot je de uitgangsdeur uitgaat,” zegt Jaffe.
De coöperatie staat ook bekend om de lage prijzen voor basisproducten en glutenvrije, veganistische en andere alternatieve opties die moeilijker te vinden zijn in commerciële kruidenierswinkels, een factor die volgens de leden het wachten waard maakt – vooral in een tijd waarin de economie minder stabiel is. Winkelend publiek belt vaak naar het magazijn van de winkel met de vraag naar bepaalde merken pasta, snacks of havermelk via de intercom.
En de prijzen kunnen laag blijven omdat de winkel meestal vertrouwt op leden om ongeveer 75 procent van het werk van de winkel te doen, waardoor arbeidskosten worden geëlimineerd. Biologische kippendijen bij Whole Foods variëren van 3,99 dollar per pond tot 5,99 dollar, terwijl niet genetisch gemodificeerde dijen 2,20 dollar per pond kosten bij de coöperatie. Bij Gristedes kost een 52-ounce container van Chobani havermelk $7.39, maar hetzelfde product kostte onlangs $3.42 bij de coöperatie. Op de FAQ-pagina van de coöperatie staat dat alle goederen een vaste handelsmarge van 21 procent krijgen, en volgens een prijsvergelijkingsonderzoek besparen de leden 20 tot 40 procent op hun wekelijkse boodschappenrekening. In andere winkels kan vlees een marge tot 60 procent krijgen, en kruiden van bekende merken hebben meestal een marge van 97 procent, volgens Business Insider.
Vanaf vrijdag heeft het management geen plannen geuit om de prijzen te verhogen.
“In andere kruidenierszaken hebben bepaalde dingen misschien een redelijke marge. Op andere dingen, ze zijn volledig rippen je af,” zegt Alex Petry, die lid is van de coöperatie voor drie jaar en wachtte in de rij onlangs voor ongeveer 75 minuten. “Ik kook graag en ik wil er zeker van zijn dat de dingen die ik eet van goede kwaliteit zijn en op verantwoorde wijze zijn verkregen, en ik hou van de producten die ik van de coöperatie krijg.”
Herpel zegt dat de leden de neiging hebben om het assortiment van de winkel te vertrouwen, omdat ze er misschien zeker van willen zijn dat het voedsel dat ze eten nog steeds biologisch of glutenvrij is in een tijd van stress. “Het is belangrijk voor mensen wat ze nu eten. Hun hele familie is bij hen, hun kinderen en hun echtgenoten en alles,” zegt Herpel. “Mensen weten dat het voedsel dat we verkopen het voedsel is dat ze wilden kopen, en het is onderdeel geworden van de traditie en gezondheid van hun familie.”
Plus, met berichten dat grotere kruidenierswinkels zoals Whole Foods moeite hebben om de vraag bij te houden, zeggen leden dat de coöperatie verrassend goed bevoorraad is, inclusief met items waar veel vraag naar is zoals toiletpapier en papieren handdoeken. De intieme relatie van de winkel met zijn winkelend publiek betekent dat het de vraag nauwkeuriger kan voorspellen bij het bestellen van voorraden, zegt Herpel.
“We hebben altijd een vinger aan de pols, en we kunnen verschuiven en we kunnen dingen veranderen, dus als we plotseling zien dat er een trend is weg van een set producten of in de richting van een set producten, kunnen we onze bestelling vrij snel veranderen omdat we dat elke dag zo nauwlettend in de gaten houden,” zegt ze.
Toch loopt niet alles even soepel als vroeger. De coöperatie heeft te kampen gehad met dezelfde obstakels als andere winkels; aan het begin van de pandemie in maart was de bevoorrading een probleem omdat leden in het groot inkochten. Weken later hebben sommige leveranciers nog steeds geen artikelen meer die de mensen in het begin van hun paniekaankopen in grote hoeveelheden hebben gekocht, en de keten is overbelast omdat veel bezorgers en bevoorradingsmedewerkers ziek zijn, met verlof, of ontslagen. Artikelen als diepvriesgroenten, gist en gember zijn moeilijker te krijgen regelmatig verscheept, Herpel zegt.
En het verlies in inkomsten als gevolg van minder shoppers over het algemeen van invloed op hoeveel de coöperatie kan kopen voor haar voorraad, voegt ze eraan toe. “Wanneer je van 1,1 miljoen dollar omzet naar 600.000 of 700.000 dollar omzet gaat, heb je een half miljoen dollar aan omzet verloren, en ga je minder van alles inkopen,” zegt Herpel.
De financiële situatie wordt “onhoudbaar,” volgens een recent bericht op de website van de coöperatie. Het verlies van een half miljoen aan verkoopopbrengsten gaat gepaard met een stijging van de loonkosten met 20.000 dollar, en het banksaldo van de winkel daalt elke week met 110.000 dollar, waardoor de reserves uitgeput raken. Daarom heeft de winkel twee leningen aangevraagd bij de Small Business Administration en zal zij een kredietlijn aanvragen bij de Sterling Bank, de belangrijkste commerciële bank van de coöperatie. De winkel vraagt de leden ook om een donatie of een vrijwillige verhoging van hun ledenkapitaal, dat leden kunnen terugkrijgen als ze ervoor kiezen de coöperatie te verlaten.
Veel leden missen ook het werken in de winkel, een cruciaal aspect van de coöperatie vanwege de kameraadschap; de ledenarbeid is wat de coöperatie laat voelen als een coöperatie. De sfeer in de winkel lijkt nu “veel serieuzer”, zegt Petry. “Er leek een ernst van de situatie te zijn die het personeel in hun lichaamstaal overbracht.”
Toch, hoewel niet alle leden meerdere uren voor de winkel kunnen wachten, voelen degenen die dat wel doen een gevoel van plicht om dat te doen. De stemming in de rij is er een van toewijding aan de coöperatie, zeggen de leden. “Ik zag mensen lezen in de rij, ik zag mensen weg typen op hun telefoon, ik was aan het wegknallen op muziek,” zegt Petry. “
En sommige leden zouden het sowieso niet in hun hoofd halen om naar een andere supermarkt in de buurt te gaan, ongeacht de omstandigheden. “
Terri Ciccone is Audience Development Manager bij Eater.